Καταιγισμός συκοφαντιών, χαοτική καθεστωτική προπαγάνδα, πλύση εγκεφάλου και επιχείρηση αποβλάκωσης, άχρηστες πληροφορίες, σάπια πρότυπα, στοχευμένη προβολή ειδήσεων, όλα αυτά συνθέτουν την πολιτική και την «ενημέρωση» της Ελλάδας του 2016. Μέσα σε αυτό το εκφυλιστικό και τρομακτικό κλίμα καλείται ο μέσος Έλληνας να αντισταθεί, να χαράξει τον δικό του δρόμο και να πάρει τις αποφάσεις του. Φυσικά, δεν το καταφέρνει πάντα.
Ίσως εσένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, πολλές φορές το κλίμα αυτό σε καθιστά μουδιασμένο να αντιδράσεις, σε καθηλώνει και σε τρομοκρατεί. Σε βάζει σε σκέψεις για εσένα, τα παιδιά σου, τους οικείους σου, σε κρατάει δέσμιο – άλλο ένα εμπόδιο στην απελευθέρωσή σου. Σε καθιστά αδύναμο ακόμα και να εκφράσεις με λόγο την άποψή σου, πόσο μάλλον με πράξεις, με δράσεις.
Τις περισσότερες φορές οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να πείσουν κάποιον να δει την Αλήθεια, αν εκείνος δεν θέλει να τη δει. Τα λόγια μπορεί να φαίνονται φτωχά και αδύναμα μπροστά στη φρίκη των προβλημάτων της σημερινής κοινωνίας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η φωνή μας θα σιγήσει τη στιγμή που ένα Έθνος πεθαίνει. Μια απλή απογευματινή επίσκεψη σε ένα πολυσύχναστο αστικό κέντρο αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος τον αργό θάνατο από τον αθόρυβο – για τους περισσότερους – πόλεμο που έχει ξεσπάσει∙ σκυθρωπά πρόσωπα, απογυμνωμένα από τη ζωή την ίδια, μοιάζουν να συμμετέχουν απλά στην ελληνική πραγματικότητα χωρίς να τη διαμορφώνουν. Επιβιώνουν έχοντας πολλές φορές ξεχάσει τον σκοπό της ύπαρξής τους, το νόημα του να έρχεσαι σε αυτόν τον κόσμο για να τιμήσεις τους προηγούμενους και να αφήσεις ένα κομμάτι σου στους επόμενους, το νόημα του να έχει η ύπαρξή σου σε αυτόν τον πλανήτη έναν ανώτερο σκοπό και προορισμό, πιο πνευματικό και μεταφυσικό από την απλή εκτέλεση των καθηκόντων σου.
Αλλά η πιο συγκλονιστική απώλεια σε αυτό το έθνος δεν είναι φυσικά η πτώχευση ούτε η απώλεια της αξιοπρέπειας σε μερικές περιπτώσεις: Είναι η απώλεια της ελπίδας, η ελπίδα έσβησε για τους περισσότερους εκεί έξω και χρειάζεται ένας πανίσχυρος άνεμος να εμφυσήσει ξανά μέσα στον Έλληνα το πώς είναι να Πιστεύεις με όλη σου την ψυχή, να θες να παλέψεις με θάρρος για να σώσεις ό,τι μπορείς από την Πατρίδα σου που παραπαίει, έστω κι αργά. Το «δελτίο των 8» έχει καταφέρει δυστυχώς τον πολλαπλό του στόχο, που είναι, εκτός του να κατασυκοφαντήσει τον εθνικισμό ταυτίζοντάς τον με έγκλημα, να σπείρει τη διχόνοια, να αφαιρέσει την ελπίδα από τις ψυχές των ανθρώπων, να υποτάξει, να διαμορφώσει την κοινή γνώμη και να δηλητηριάζει συνεχώς τα μυαλά με την τοξική του απάτη.
Τη σκοτεινή και δυσοίωνη αυτή εποχή με το ψέμα να βασιλεύει παντού, κάποια ρομαντικά άτομα, που πίστεψαν και πιστεύουν ακόμη ότι η Ελλάδα δύναται να ζήσει και πρέπει να ζήσει, φυλακίστηκαν και λοιδωρήθηκαν. Μέσα σε αυτά τα κελιά όμως που τους κρατούν δέσμιους, η σπίθα δεν λέει να σβήσει. Και ίσως υπάρξει ακόμη μια Ελπίδα για αυτόν τον τόπο, αν κάποιες χαμένες σε επικίνδυνα μονοπάτια ψυχές χρησιμοποιήσουν την πνευματική αυτή σπίθα στον δικό τους, καθημερινό και άνισο αγώνα για επιβίωση, αν φωτίσουν τον δύσκολο τους δρόμο με το φως της Αλήθειας μας.
«Και η θηλιά σφίγγει καθημερινά γύρω από εκείνους που είναι ακόμα ικανοί για την μεγάλη απέχθεια και την μεγάλη εξέγερση.»… (Ιούλιος Έβολα, “Ευρωπαϊκή Παρακμή”)
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-thhlia-twn-psuchwn#ixzz4NiOLiFUx
