Αν στην πολιτική τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, τότε δεν έχει καμία αξία η δικαιολογία των υπευθύνων της νυν συγκυβέρνησης ότι ήταν «σκληρότεροι διαπραγματευτές» από τους προκατόχους τους.
Αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα της «σκληρής διαπραγμάτευσης» τους, από τον Φεβρουάριο του 2015 μέχρι τον Οκτώβριο του 2016, δεν δείχνει κανένα θετικό περιεχόμενο, έστω και ελάχιστο. Και νέο (χειρότερο) Μνημόνιο υπέγραψαν και ξεπούλημα των πάντων έκαναν και σε πακέτα πέρασαν μέτρα αντεθνικά, αντιλαϊκά και αντεργατικά. Ακόμα όμως και αν τους πιστεύαμε ότι όντως διαπραγματεύθηκαν σκληρά, δικαιούμαστε να ρωτήσουμε τι ακριβώς διαπραγματεύονται. Κανείς δεν πρόκειται να διαφωνήσει ότι –αν διαπραγματεύονται- το αντικείμενο των συζητήσεων αφορά τον όγκο του αντιλαϊκού και αντεργατικού πακέτου και την ανάπτυξη του στον χρόνο.
Τα ίδια, δηλαδή, που «διαπραγματεύονταν» και οι προηγούμενοι. Η προπαγάνδα των κυβερνώντων υποστηρίζει επίσης ότι το τρίτο Μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού με τις υπόλοιπες «δημοκρατικές δυνάμεις» του «συνταγματικού τόξου» σχεδιάστηκε επίτηδες ως εμπροσθοβαρές, ώστε τα μεγάλα πακέτα μέτρων να θεσπιστούν με τις δύο πρώτες αξιολογήσεις. Αν και ο αυτόματος «κόφτης» στα δημοσιονομικά άλλα αποδεικνύει, όπως άλλωστε και η διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο για την «πορεία της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης», ας εξετάσουμε και αυτόν καθαυτόν τον ισχυρισμό περί εμπροσθοβαρούς προγράμματος.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι πήραν μια σειρά εφιαλτικά μέτρα (όπως πλήρης κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, απογείωση της φοροληστρικής πολιτικής κ.α.) τα πρόσθεσαν στα εξίσου εφιαλτικά μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, από τα οποία εννοείται ότι δεν κατήργησαν ή έστω ελάφρυναν ούτε ένα, δημιουργώντας έτσι ένα ασφυκτικό πλαίσιο παράδοσης των πάντων στους διεθνείς τοκογλύφους, «κινεζοποίησης» και φορομπηξίας, στο οποίο αναγκάζουν τον Ελληνικό Λαό να ζήσει «εις το διηνεκές» (όπως θα έλεγε το ψωνισμένο «νούμερο» Βαρουφάκης).
Αυτό ακριβώς το ασφυκτικό πλαίσιο η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση το παρουσιάζει στον Ελληνικό Λαό ως αποτέλεσμα της «σκληρής διαπραγμάτευσης» της, διεκδικώντας μάλιστα με απύθμενο θράσος και αντιστασιακά παράσημα γι΄ αυτή την συνέχεια της υποτέλειας που παρέλαβαν ως σκυτάλη από τους προηγούμενους. Είναι επομένως ολοφάνερο ότι η διαπραγμάτευση των νυν εθελόδουλων κυβερνώντων δεν διαφέρει απ΄αυτή των προηγούμενων συναδέλφων τους.
Είναι διαπραγμάτευση όχι για να κερδηθούν κάποια δικαιώματα και κατακτήσεις που πετσοκόπηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά για το τι ακόμα θα πετσοκοπεί, από τα ελάχιστα που απέμειναν. Με την πορεία της υποτέλειας να είναι προδιαγεγραμμένη, αυτή δεν έχει να κάνει με το «χρώμα» και την «ιδεολογία» της κάθε μνημονιακής κυβέρνησης, αλλά με την κοινή προσήλωσή τους στις επιθυμίες και τις εντολές των διεθνών τοκογλύφων.
Μια τέτοια πορεία μπορεί να αντιστραφεί μόνο αν επιτέλους ο Ελληνικός Λαός συνταχθεί αγωνιστικά, δημιουργικά και ουσιαστικά με την μόνη πολιτική δύναμη που αντιστέκεται σθεναρά στο ξεπούλημα της Χώρας και την φτωχοποίηση των Ελλήνων. Δηλαδή, με το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apo-thn-sthmenh-diapragmateush-twn-kubernwntwn-sthn-energhtikh-antistash-ma#ixzz4OqY2Zf6L