«Η δύναμη της Μοίρας είναι τρομερή και ούτε τα μεγάλα πλούτη, ούτε ο Άρης, ούτε τα τείχη των πόλεων, ούτε τα ζοφερά πλοία που τα χτυπάνε τα κύματα δεν μπορούν να της ξεφύγουν». Σοφοκλής
Δεν είναι λίγες οι φορές, που η δυστυχία και ο πόνος είναι τα μόνα συναισθήματα που μας κυριεύουν. Κάποιες φορές, είναι ακόμη και για εμάς δύσκολο να διακρίνουμε αν όλα αυτά που μας συμβαίνουν είναι απολύτως φυσιολογικά, ή αν απλά, στην μεγάλη εικόνα είμαστε πολύ μικροί για όλο αυτό.
Πριν συνεχίσω να ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου, θέλω να τονίσω πως δεν είμαι πεσιμιστής. Όσος κι αν είναι ο ρομαντισμός που ξεχειλίζει από τις φλογερές καρδιές μας, είμαστε όντα της λογικής. Αναλύουμε ότι συμβαίνει γύρο μας με μαθηματικές μεθόδους, κάνουμε επαγωγή εις άτοπων σε περίπτωση που επιθυμούμε να κάνουμε μία πρόβλεψη, και μέσα από ότι προκύπτει απ’το σύνολο καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα. Το πάθος μας, έρχεται την μεγάλη στιγμή που έρχεται η ώρα της πράξης.
Ίσως ξημερώσει μια μέρα, που θα δούμε το ένα προπύργιο να καταρρέει μετά το άλλο. Ίσως για μια στιγμή το σκοτάδι καλύψει κάθε σπιθαμή γης αυτού του άγιου τόπου. Σε μια τέτοια εποχή, τι θα κρατήσει όρθιους σε έναν κόσμο ερειπίων εμάς, τους μικρούς και τους ασήμαντους μπροστά στο ποτάμι του χώρου και του χρόνου;
Όλοι αναγνωρίζουμε, πως αυτό θα μας κρατήσει όρθιους είναι η συντριπτική δύναμη της πίστης. Πίστη στην Μεγάλη Ιδέα, Πίστη στον Αρχηγό, Πίστη σε όλους τους Συναγωνιστές μας, Πίστη στην Σημαία μας. Έχουμε αντέξει, αντέχουμε, και θα αντέξουμε ό,τι κι αν έρθει,γιατί οι Νεκροί και οι αγέννητοι έχουν κεντήσει προ πολλού το μέλλον του καθενός από εμάς στο υφάδι του πεπρωμένου. Το μεγαλύτερο αστείο, είναι πως κάποιοι γελοίοι, κάποιοι ποταποί, κάποια μιάσματα ανθρώπων, βουτηγμένοι στην αλαζονεία και την υλιστική μιζέρια τους, θεωρούν πως μπορούν να κατατάσσουν τους εαυτούς τους υπεράνω αυτών των δυνάμεων και αυτών των αξιών.
Έχει συμπληρωθεί ήδη ένα έτος από την ημέρα που η μεγαλύτερη σκευωρία στην σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδος ξεκίνησε. Ένα έτος, μέσα στο οποίο έχουν συμβεί πράγματα που συμβαίνουν αναμφισβήτητα και σε περίοδο πολέμου, παρόλο που ο πόλεμος που μας έχουν κηρύξει είναι πολιτικός. Αγόρια έγιναν Άνδρες και Άνδρες έγιναν Ήρωες, με οδηγούς και σημαιοφόρους τον Γιώργο και τον Μανώλη. Αν υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που σφράγισαν με το ίδιο τους το Αίμα το εγγεγραμμένο πεπρωμένο που προανέφερα, δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από εκείνους. Στη Μοίρα μας δεν είναι γραμμένο το αν θα είμαστε νικητές ή χαμένοι, διότι αυτό εξαρτάτε από εμάς και μόνον εμάς. Ανεξάρτητα από το ποιοι ήμασταν και τι έχουμε γίνει, ό,τι βιώνουμε το τελευταίο διάστημα δεν παύει να είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης φάρσας. Μην γελιέστε όμως. Έχουν υπάρξει κι άλλοι πριν από εμάς στην θέση μας, και μάλιστα κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να οδηγήσουν έστω για λίγο το Αιώνιο Άρμα του Ήλιου. Είναι γραμμένο όμως, πως όποιο κι αν είναι το τέλος, όλοι θα έχουμε αντλήσει αρκετή Δόξα, Τιμή και Σοφία από όλη αυτή την ιστορία ώστε είτε σε αυτή τη ζωή, είτε σε κάποιο άλλο μακρινό φεγγάρι, θα έχουμε το δικαίωμα να περπατάμε αυτή τη γη όπως μας αρμόζει: σαν ελεύθεροι και υπερήφανοι Έλληνες.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-moira-mas#ixzz4POyDYrJH
