Μία από τις λέξεις “φετίχ” που χρησιμοποιούν οι κήρυκες της “πολιτικής ορθότητας”, με την πιο ιδιαίτερη έμφαση να δίδεται από τους γνωστούς ιδεολογικά καθυστερημένους, πολιτικά ανύπαρκτους και κοινωνικά περιθωριοποιημένους “αντιρατσιστές” που φέρονται ως πολιτικές ερωμένες των πακιστανών, των αφγανών και άλλων αλλοδαπών, είναι κι αυτή της “ισλαμοφοβίας”. Τι εννοούν, άραγε, με αυτήν την έκφραση; Ότι είναι ανεπίτρεπτο κάποιος να έχει φόβο (ούτε καν απέχθεια ή μίσος…) απέναντι στο Ισλάμ, τις διδαχές και τις πρακτικές του κατά των “απίστων” . Είναι, λοιπόν, δυνατόν να υπάρχει «ισλαμοφοβία»; Έλα ντε. Παράξενο και ανεξήγητο, καθώς δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε με την λογική του Διαφωτισμού, ούτε με την διαδικασία προσέγγισης του ιστορικού υλισμού. Περιπτώσεις όπως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Αθανασίου Διάκου, του Χρυσοστόμου Σμύρνης, θα πρέπει να αναλυθούν όχι με βάση την φορμόλη του συντηρητισμού, της εχθροπάθειας, της μισαλλοδοξίας, της μνησικακίας, αλλά με βάση την επιστημονική συμβολή και συμβουλή αντικειμενικών ερευνητών της Ιστορικής διαδρομής, όπως η Ρεπούση, ο Λιάκος, η Δραγώνα, η Κουλούρη… Αν τα ιστορικά γεγονότα δεν πάρουν την έγκρισή τους, τόσο το χειρότερο γι’ αυτά. Είναι σαν να μην συνέβησαν ποτέ, άρα άνευ σημασίας. Σε ίδια παράλληλη πορεία κι αυτό το τέρας μορφώσεως, με το τόσο πληθωρικό εξωτερικό περιεχόμενο, ο Φίλης, ο οποίος μας είπε κι αυτός την επιστημονικά καταρτισμένη άποψή του περί μη γενοκτονίας των Ποντίων από τους τούρκους, οι οποίοι βεβαίως ουδέποτε γενοκτόνησαν αλλόδοξους και μειονότητες. Εκτός από τους Ποντίους και τους Μικρασιάτες, μπορούν να επιβεβαιώσουν κάτι τέτοιο και οι Αρμένιοι… Αυτό είναι τόσο δεδομένο όσο το ότι η Αθηνά ήταν Μαύρη, ο Μέγας Αλέξανδρος πρώιμος βουδιστής, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πράκτορας της Τσαρικής Ρωσίας και ο Δημήτρης Ψαρράς πανέμορφος…
Επομένως, εάν κάποιοι αρρωστήσουν από το μικρόβιο της «ισλαμοφοβίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά πορωμένοι ρατσιστές, οι οποίοι δεν αντέχουν την διαφορετικότητα, την πολιτιστική σύνθεση και ανταλλαγή, τον σεβασμό στην θρησκευτική πίστη και κουλτούρα του άλλου. Γι’αυτό και ως δέσμιοι του σκοταδισμού που τους διέπει, έρμαια φασιστικών αντιλήψεων που έχουν τις ρίζες τους σε αναχρονιστικά κατάλοιπα του παρελθόντος, όσοι αρνούνται το τζαμί στην Αθήνα είναι άθλια απαράδεκτοι και πορωμένοι ρατσιστές. Δεν παίρνουν παράδειγμα από τις αναρίθμητες Εκκλησίες που χτίζονται σε καθημερινή βάση στις ισλαμικές «δημοκρατίες», όπου ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και την διαφορετική θρησκευτική πεποίθηση αποτελεί απαράβατο κανόνα που διέπει αυτές τις… πολυπολιτισμικές κοινωνίες, βουτηγμένες στο έπακρο στην ανοχή και την εναλλακτικότητα. Γεμάτη καμπαναριά είναι η Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, ενώ εδώ κάποιοι στενόμυαλοι ρατσιστές είναι τόσο ακατάδεχτοι, ώστε να μην δέχονται το τέμενος στην καρδιά των Αθηνών. Πρωτοπόροι, και εδώ, οι φαιδροί «αντιρατσιστές» με τις πικέτες (ένας «αντιρατσιστής» και μια πικέτα, πέντε κρίκοι ένα τάληρο…), οι οποίοι αν και άθεοι, συγκλονίζονται τόσο πολύ από τα καίρια ζητήματα της μαντίλας και του μπουρκινιού, που πραγματικά σε συγκινούν για το άδολο ενδιαφέρον και την ανυπόκριτη ευαισθησία που τους διακρίνει. Είναι οι ίδιοι που σεβόμενοι ανάλογα την Ορθόδοξη Πίστη των Ελλήνων διοργάνωσαν κάποτε, υπό την σιγουριά της προστασίας των αστυνομικών, τους οποίους σ’ άλλες περιπτώσεις χαρακτηρίζουν ως χοιρινό κρέας, «αντιρατσιστική συναυλία» στα σκαλιά(!) της Εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα…
Παρατηρούμε, όμως, ότι η «ισλαμοφοβία» φωλιάζει, κατά βάθος, ακόμη και μέσα στην καρδιά του «αντιρατσιστικού κινήματος». Το εύλογο ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί από την στιγμή που μαζεύονται στις μεγαλειώδεις «αντιρατσιστικές» συγκεντρώσεις σε μόνιμη βάση γύρω στα 20-30 άτομα, με τους ελληνόφωνους συνεργάτες των πακιστανών να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν γίνεται «συντονιστής» τους ένας πακιστανός; Αυτό, άραγε, δεν αποτελεί «ρατσισμό» και «ξενοφοβία»; Στην ένσταση κάποιων ότι είναι λογικό ένας ελληνόφωνος να είναι ο «συντονιστής» λόγω καλύτερης χρήσης της Ελληνικής γλώσσας, απαντούμε ότι κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί ως δικαιολογία. Ακόμη και ένας πακιστανός (ο οποίος στο κάτω – κάτω έχει και άμεση εμπλοκή με το ζήτημα του «ρατσισμού») είναι πολύ πιθανόν να μιλούσε καλύτερα Ελληνικά από έναν ανεπάγγελτο, ο οποίος «μια ζωή» χρησιμοποιεί τις κλισέ φράσεις «εργατική τάξη», «φασίστες», «δεν θα επιτρέψουμε», «ρατσιστικές επιθέσεις», «οι δολοφόνοι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ», «το αντιρατσιστικό κίνημα», σ’ όλες τις εκφράσεις και εκφάνσεις του… σπουδαίου λόγου του. Περιμένουμε, λοιπόν, από τους «αντιρατσιστές» να δώσουν «ένα καλό μάθημα στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία», ανεβάζοντας στην κορυφή της ηγεσίας τους έναν πακιστανό…
Κατά τα άλλα, όσο η Ελλάδα θα γεμίζει με ακόμα περισσότερους λαθρομετανάστες, από το σύνολο των προνοιών του νόμου που αφορούν το μεταναστευτικό ζήτημα θα εφαρμόζονται μόνο οι νεοεισαχθείσες διατάξεις περί «ρατσισμού», οι οποίες εννοείται ότι αφορούν πάντοτε τους Έλληνες ως θύτες και τους αλλοδαπούς ως θύματα. Όσοι ζουν στο πετσί τους καταστάσεις Εθνοφοβίας και Σοβαροφοβίας (χωρίς εισαγωγικά και οι δύο) είναι είτε θύματα παραισθήσεων είτε συνειδητοί προβοκάτορες και παραχαράκτες της… αληθινής κατάστασης, η οποία λέγεται «ισλαμοφοβία» και αποτελεί το ευαγγέλιο ή για να είμαστε ακριβέστεροι και συνεπείς με την «πολιτική ορθότητα», το… κοράνι των εγχώριων «αντιρατσιστών». ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apo-thn-islamofobia-sthn-ethnofobia#ixzz4QGpnoWJt