Την απόλυτη καταστροφή αποτυπώνουν επίσημες στατιστικές υπηρεσίες σχετικά με τις παρενέργειες των μνημονίων στην ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της με στοιχεία που αφορούν κυρίως την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Λαμβάνοντας υπόψη το φορολογικό περιβάλλον που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις για τους επιχειρηματίες και με δεδομένη την πρόθεση της να χτυπήσει κάθε έννοια πρωτοβουλίας στον ιδιωτικό τομέα, τα στοιχεία αυτά όχι μόνο επισημαίνουν το επικίνδυνο της όλης κατάστασης, αλλά προβλέπουν μία άνευ προηγουμένου οικονομική ασφυξία με απρόβλεπτες συνέπειες για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΣΕΒ κατά τα τελευταία χρόνια της κρίσης η Ελλάδα έχασε αμέτρητες επενδυτικές ευκαιρίες και οδήγησε με τα αιματηρά οικονομικά μέτρα που επιβλήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στον αφανισμό, ο οποίος συντελούμενος με ραγδαίους και ανεξέλεγκτους ρυθμούς συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός «νεκρού» τοπίου στον χώρο της επιχειρηματικότητας. Εάν θεωρούσαμε δυνατή την έξοδο της χώρας από την δίνη της ύφεσης στην οποία έχει περιπέσει ο επιχειρηματικός κόσμος τότε αυτό που θα χρειάζονταν , σύμφωνα με τον ΣΕΒ, είναι επιπλέον επενδύσεις από αυτές που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο ύψους 100 δισ. ευρώ και μάλιστα σε βάθος πενταετίας.
Το μεγαλύτερο και δυσανάλογο κόστος των μνημονίων και της κρίσης το πλήρωσε ο παραγωγικός ιστός της χώρας συνολικά, ο οποίος σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δέχθηκε ένα πλήγμα με τις μειώσεις των επενδύσεων περίπου κατά 60%, με αποτέλεσμα η βιομηχανική δραστηριότητα να βρίσκεται προ οριστικής κατάρρευσης.
Ολόκληροι κλάδοι και συνεταιρισμοί, ομάδες και κατηγορίες επαγγελμάτων που ανήκουν στον πρωτογενή ή δευτερογενή τομέα παραγωγής έχουν υποστεί σοβαρότατες ζημίες εξαιτίας των ασύμφορων συνθηκών που έχουν διαμορφώσει τα μνημονιακά μέτρα. Επιπλέον η χάραξη ενός στρατηγικού σχεδιασμού από πλευράς της κυβέρνησης που αφορά μόνο στον εναλλακτικό τρόπο δανεισμού και στην υπερχρέωση ενός ταμείου με λογιστικό χρεωστικό, άρα και ανύπαρκτο υπόλοιπο, δηλαδή ένα ποσό χρέους που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική οικονομική δραστηριότητα, όχι μόνο δεν αναμένεται να εξομαλύνει την κατάσταση αλλά θα οδηγήσει σε περαιτέρω αποδιοργάνωση των παραγωγικών φορέων.
Οι λεγόμενες ιδιωτικοποιήσεις που τόσος θόρυβος έγινε για την ανάγκη κατοχύρωσης τους μέσα από την αξιοποίηση ενός ταμείου διαχείρισης του δημοσίου και ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων δεν είναι παρά ο προθάλαμος της πλήρους απαξίωσης του παραγωγικού ιστού και της οικονομικής υποτέλειας της Ελλάδος απέναντι στους κατόχους του χρήματος, με τελικό στόχο την υφαρπαγή σε εξευτελιστικό κόστος του ελληνικού πλούτου και της υποβάθμισης των εργαζομένων σε αναλώσιμο εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα.
Όταν φορείς και οργανισμοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα αποτελέσματα των μνημονίων επί της ελληνικής οικονομίας και ανησυχούν για την κατάληξη του όλου δράματος εφόσον κι αν συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς οι «μεταρρυθμίσεις» των μνημονιακών συγκυβερνήσεων, τότε δε χρειάζεται και πολλή λογική για να καταλάβει κανείς ότι όλες οι ασύμφορες πολιτικές που ασκούν τα κόμματα του μνημονιακού τόξου είναι κατ’ ουσίαν πολιτικές που τους υπαγορεύουν οι δανειστές.
Μόνο μια εθνική ηγεσία μπορεί να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές και εξωτερικές παθογένειες ώστε να αποφευχθεί η πορεία προς την καταστροφή. Τον δρόμο δηλαδή που έχουν χαράξει για τη χώρα οι δανειστές ερήμην του ελληνικού λαού, ο οποίος, δυστυχώς, προς το παρόν αρκείται στο να πίνει το πικρό ποτήρι των επιλογών του.
Α. Μ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ta-mnhmonia-tsakisan-th-biomhchania-kai-odhgoun-se-oikonomikh-asfujia-th-ch#ixzz4QYOdCPxh