Άρθρο στην Αντεπίθεση
Ελληνικές εκλογές 2012, ελληνικό δημοψήφισμα 2015, δημοψήφισμα για το Brexit και τέλος η νίκη Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές, έχουν ένα κοινό παρονομαστή: τη συντριπτική ήττα των συστημικών δυνάμεων και των μηχανισμών τους, ήττα η οποία και συμπυκνώνεται στην φράση «ζυγώνει το τέλος της κυριαρχίας των διαμορφωτών της κοινής γνώμης»!
Στην πραγματικότητα, η παταγώδης αποτυχία των μέσων ενημέρωσης στις προαναφερθείσες περιπτώσεις, δεν έγκειται στην αστοχία πρόβλεψης της νικήτριας πλευράς, αλλά προπαντός στην αδυναμία τους να πείσουν το εκλογικό σώμα να ψηφίσει εκείνο που τα μέσα ενημέρωσης επιδίωκαν να επικρατήσει. Επί της ουσίας δηλαδή, τα συστημικά μέσα δεν απέτυχαν να εκτιμήσουν σωστά τον θριαμβευτή, απέτυχαν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους ψηφοφόρους. Κι αυτό ακριβώς συνιστά την κορυφαία απειλή για τα μέσα και τον βρώμικο ρόλο που διαδραματίζουν στις σύγχρονες «δημοκρατίες».
Η μεθοδολογία είναι παντού ίδια και περιλαμβάνει κυρίως την τρομοκράτηση του εκλογικού και δευτερευόντως την κατασυκοφάντηση του θύματος. Αρκεί μονάχα να ανασύρετε στη μνήμη σας τον οχετό λάσπης κατά του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, την τυφλή πολιτική τρομοκρατία και τέλος τα χαλκευμένα δημοσκοπικά δείγματα. Όχι, αυτό δεν λέγεται αστοχία δημοσκόπων και δημοσιογράφων, λέγεται εργολαβική εκστρατεία λάσπης. Αντίστοιχα φαινόμενα έλαβαν χώρα κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος στην χώρα μας, εκείνου στη Μεγάλη Βρετανία και τέλος στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Το ερώτημα λοιπόν το οποίο εγείρεται είναι τούτο: ποιος εν τέλει καθόρισε το αποτέλεσμα των εκλογικών διαδικασιών;
Η μέχρι πρότινος απόλυτη κυριαρχία των συστημικών μηχανισμών με επίκεντρο τα μέσα ενημέρωσης, έχει ήδη υποστεί ισχυρούς κλυδωνισμούς. Η επιδίωξη της ολιγαρχίας του πλούτου η οποία και τα ελέγχει, να επιβάλλει τα θέλω της επί των λαϊκών μαζών, επέφερε τα αντίστροφα των προσδοκώμενων αποτελέσματα. Γιγάντωσε ένα ποταμό αμφισβήτησης αλλά πολύ περισσότερο, κατέστησε σαφές σε μεγάλο μέρος του Λαού πως τα μέσα δεν διαφωτίζουν και δεν ενημερώνουν αλλά επιδιώκουν να διαμορφώσουν και να προκαταλάβουν την λαϊκή θέληση. Από αυτή τη θεμελιώδη διαπίστωση ξεπήδησε ο νέος κυρίαρχος των εξελίξεων, ο οποίος θα ενισχύεται με το πέρας του χρόνου ολοένα και περισσότερο και καλείται σιωπηρή πλειοψηφία.
Η σιωπηρή πλειοψηφία είναι εκείνο το τμήμα της κοινής γνώμης το οποίο απορρίπτει την συστημική προπαγάνδα, αρνούμενο να καταστεί πιόνι της καθεστηκυίας τάξης. Ακούει, μαθαίνει, ενημερώνεται, αποφασίζει αλλά σιωπά, μετατρεπόμενη σε άσο στο μανίκι εκείνου που θα κερδίσει την ψυχή της. Το βέβαιο είναι πως η ψυχή της δεν ανήκει στον ισχυρό, αλλά μπορεί να παραδοθεί σε εκείνον που θα αμφισβητήσει ειλικρινά και με πάθος τον ισχυρό. Η σιωπηρή πλειοψηφία δεν είναι φαινόμενο αμερικανικό, μήτε βρετανικό. Είναι παγκόσμιο διότι παγκόσμια είναι και η καταπίεση των ισχυρών επί των αδυνάτων. Κι αν στις ΗΠΑ και στην Αγγλία έγινε ορατή εν έτει 2016, στην Ελλάδα έκανε την εμφάνισή της από το 2012, οπότε και επετεύχθη εκείνο που οι εξουσιαστές επιχείρησαν παντοιοτρόπως να αποτρέψουν: η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη βουλή.
Οι κατοπινές παράνομες και αντισυνταγματικές διώξεις εις βάρος της Χρυσής Αυγής δεν συρρίκνωσαν αλλά αντιθέτως διόγκωσαν το μέγεθος της σιωπηρής πλειοψηφίας. Η δικαστική παρωδία εντούτοις, συνέβαλε αρνητικά στην ξεκάθαρη αποτύπωση της θέλησής της. Τούτη η αποτύπωση όμως, απλώς ανεβλήθη, δεν ακυρώθηκε. Κι αυτός είναι πράγματι, ο μεγαλύτερος φόβος των υπεύθυνων των δεινών του Λαού μας: το σιωπηρό πέλαγος της αμφισβήτησης της καθεστωτικής-συστημικής αυθεντίας φουσκώνει, μέχρι το οριακό εκείνο σημείο στο οποίο θα ξεσπάσει.
Στόχος του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος δεν είναι απλώς να κερδίσει την ψυχή της σιωπηρής πλειοψηφίας (το οποίο έχει σε μεγάλο βαθμό ήδη κατορθώσει), αλλά επιπλέον να καθορίσει και το οριακό σημείο της κοινωνικής επανάστασης. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Πολιτικός Αγώνας της Χρυσής Αυγής βρίσκεται καθ’ ομολογία των πολιτικών μας αντιπάλων σε άμεση συνάρτηση με τη θέληση της σιωπηρής πλειοψηφίας.
Ως εκ τούτου, όσο βαθύτερα σκάβουν κάποιοι το λάκκο του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, τόσο περισσότερο βυθίζονται σ’ αυτόν.
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-siwphrh-pleiopshfia#ixzz4R0mTe7CY