Μετά το Brexit και κυρίως μετά την αλλαγή σκυτάλης και (ενδεχομένως) νοοτροπίας στις ΗΠΑ, τύποι όπως ο Σουλτς, η Μέρκελ και άλλοι όμοιοί τους βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον απ΄αυτό το οποίο περίμεναν και επιθυμούσαν.
Ο Σαρκοζί ωρυόταν στην ιδέα και μόνο ενός Ελληνικού δημοψηφίσματος τον Οκτώβριο του 2010. Σήμερα, τόσο ο ίδιος όσο και το δόγμα του «ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για τέτοιου είδους ερωτήματα» αποτελούν πλέον πολιτικό παρελθόν. Μπορεί ο «πολύς» Σόιμπλε να επανέλαβε την Τρίτη ότι ο εχθρός είναι ο «λαϊκισμός» (δίνοντας το πάτημα στον Μητσοτάκη να πει ακριβώς τα ίδια πράγματα, προσθέτοντας φυσικά και τον Εθνικισμό), μη κατανοώντας (για πολλοστή φορά) ότι στις Δημοκρατίες οι αποφάσεις (πρέπει να) λαμβάνονται από τον Πολίτη και όχι από τους επαγγελματίες της πολιτικής, είναι όμως υποχρεωμένος να ζήσει με τον αυτόν τον «λαϊκισμό».
Σε σύντομο χρονικό διάστημα σε Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία, ο Λαός αυτών των Χωρών θα κληθεί να πάρει εκ νέου θέση για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα. Η μία πρόταση είναι η οδός της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και του ευρώ. Με άλλα λόγια, η εμπειρία του να ζεις υπό συνεχή ύφεση και αναιμική ανάπτυξη, με συνεχώς αυξανόμενη ανεργία των νέων, με ορδές λαθρομεταναστών να αλλάζουν τον εθνογραφικό χάρτη των Ευρωπαϊκών κρατών και να λειτουργούν ως πέμπτη φάλαγγα για την ισλαμοποίηση της Ευρώπης, με ασφυκτικό έλεγχο από άκαρδους και άκαμπτους γραφειοκράτες «πολιτικούς» των Βρυξελλών που μετράνε τα πάντα με το νόμο του κέρδους.
Η άλλη πρόταση είναι η επιστροφή στην ενδυνάμωση του Έθνους – Κράτους και της Εθνικής Ταυτότητας. Αυτό, βεβαίως, παραπέμπει στον «λαϊκισμό» που αναφέρθηκαν ο Σόιμπλε και ο Μητσοτάκης. Φαίνεται, όμως, ότι το πάθος για αγαθότερους καιρούς και επιστροφή σ΄ένα καλύτερο παρελθόν είναι πιο δυνατά πλέον από την συνεχή προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ. Αφήστε δε, που το «μπιχλιμπίδι» του ευρώ έχει πάψει εδώ και καιρό να ενθουσιάζει τους ιθαγενείς της Ευρώπης… Η Μαρίν Λεπέν το διατύπωσε ξεκάθαρα σε συνέντευξή της: «Νομίζετε είναι ρεαλιστικό για την Γαλλία να παραμένει στην Ευρωζώνη με τα δεδομένα αποτελέσματα… σε ανεργία, φτώχεια, αποβιομηχανοποίηση… Το ευρώ και η λιτότητα είναι αλληλένδετα. Είναι ή το ένα ή το άλλο. Και η Ευρώπη δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Το πρόσωπο της ευρω-δικτατορίας. Λοιδορώντας την βούληση που εκφράστηκε λ.χ. στο ελληνικό δημοψήφισμα και επιβάλλοντας μια πολιτική που δεν θέλουν οι Έλληνες… Τι θα επιλέξουμε; Δημοκρατία ή ευρω-δικτατορία»;
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η επί δεκαετίες διάβρωση των συνειδήσεων που επιχείρησαν οι διάφορες εκφάνσεις και εκφράσεις της «πολιτικής ορθότητας» σ΄όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο χάνει ολοένα και σε περισσότερες Χώρες την παρακμιακή ισχύ της.
Κάθε εκλογικό ή δημοψηφικό αποτέλεσμα στην Ευρώπη το δείχνει πλέον ξεκάθαρα, φανερώνοντας ταυτόχρονα και την θέληση των Ευρωπαϊκών Λαών για μια πορεία από εδώ και πέρα απόλυτα ταυτισμένη με το Εθνικό τους συμφέρον και όχι με αυτό των κεφαλαιοκρατικών παρασίτων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/gia-thn-eurwph-twn-ethnwn-kai-ochi-twn-kefalaiokratwn#ixzz4R6rlDVBr