Άρθρο του Γιώργου Μάστορα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» στην στήλη «Το Μυστικό του Ατσαλιού
Η πολιτική ενημέρωση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος προς τον Ελληνικό Λαό βασίζεται στην ουσία και όχι τις εντυπώσεις, με ιδιαίτερη έμφαση στα πρωτεύοντα στοιχεία της μνημονιακής κατοχής της Χώρας. Κάθε φορά που θα χρειάζεται να απαντούμε στις διάφορες εκφάνσεις της (εκάστοτε) κυβερνητικής προπαγάνδας για το χρέος δεν ξεχνούμε το “ζουμί” των γεγονότων.
Απαντούμε στις ψευτιές του Τσίπρα, του Τσακαλώτου και των υπολοίπων συμμετεχόντων στην κυβερνητική συμμορία, καταδεικνύουμε ότι αυτό που διαπραγματεύονται με τους διεθνείς τοκογλύφους δεν είναι παρά ο ρυθμός αποπληρωμής του χρέους (στο ακέραιο), παρακολουθούμε σε μόνιμη βάση τις δηλώσεις των εκπροσώπων τους, αποκαλύπτουμε την απίστευτη δουλικότητα που διέπει όλες τις εγχώριες κυβερνήσεις απέναντί τους, δεν μένουμε όμως μόνο σ’ αυτά, καθώς επισημαίνουμε την ουσία, η οποία μας βοηθάει και μας οδηγεί και τον δοσιλογικό ρόλο όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων να αποκαλύψουμε και την διέξοδο να υποδείξουμε.
Από το 2010 που ξεκίνησε η περίοδος των Μνημονίων, το χρέος, εκτός από εργαλείο απομύζησης, αποικισμού και προώθησης της “κινεζοποίησης”, έγινε ταυτόχρονα και εργαλείο εγκλωβισμού του Ελληνικού Λαού στην λογική της εξάρτησης και της επιτροπείας. Αν ο Πάγκαλος είπε το πασίγνωστο “μαζί τα φάγαμε”, όλοι οι υπόλοιποι, από την κυβέρνηση του Τζέφρυ μέχρι και την νυν συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνηθίζουν τους Έλληνες ότι το χρέος πράγματι το χρωστάμε όλοι μαζί, γιατί “το πήραμε” και “το καταναλώσαμε”.
Η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα του “συνταγματικού τόξου” ξεκινά μετά απ’ αυτήν την παραδοχή. Αφορά την διαδικασία αποπληρωμής του. Βεβαίως, αυτή την διαδικασία την επέβαλαν οι διεθνείς τοκογλύφοι, κάθε κυβέρνηση όμως προσπαθεί να την παρουσιάσει ως κατάκτηση της πολιτικής της. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για το PSI, ο Τσίπρας και ο Καμμένος καμαρώνουν αναλόγως για την απόφαση του Eurogroup στις 24 Μαΐου 2016.
Όλες αυτές οι ρυθμίσεις, όμως, αυτές που έγιναν κι αυτές που θα γίνουν, αφορούν ένα χρέος που δεν συνήψε ο Ελληνικός Λαός, αλλά το χιλιοπλήρωσε και έχει μετατραπεί σε θηλιά, η οποία όχι μόνο δεν βγαίνει με τίποτα από τον λαιμό του, αλλά τον σφίγγει ακόμη περισσότερο. Εκείνο το οποίο δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας είναι η συνεχής ανακύκλωση αυτού του χρέους. Συνάπτονται συνεχώς νέα δάνεια τοκογλυφικού χαρακτήρα για να αποπληρώνονται τα παλιά με ανάλογο περιεχόμενο. Μόνο την τελευταία εξαετία έγιναν τρεις δανειακές συμβάσεις του Ελληνικού κράτους, έγινε ένα “κούρεμα” στα ομόλογα που διακρατούσαν ιδιωτικοί κεφαλαιοκρατικοί όμιλοι (που το δέχτηκαν, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που είχαν “επενδύσει” τα είχαν ήδη πάρει), αλλά το χρέος παραμένει στα ίδια εφιαλτικά επίπεδα.
Με την σκληρή λιτότητα και την εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων θα μειωθεί λίγο ως ποσοστό του ΑΕΠ (θα εγκυμονεί έτσι μικρότερο ρίσκο για τους διεθνείς τοκογλύφους), όμως το ιδανικό για την Ε.Ε. είναι το χρέος να μην ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ και το “ανεκτό” για το Ελληνικό κράτος είναι γύρω στο 100%. Η τακτική της σύναψης νέων τοκογλυφικών δανείων για την αποπληρωμή των παλιών δεν πρόκειται να σταματήσει, παρά το “νοικοκύρεμα” των Μνημονίων, δηλαδή την εφιαλτική δημοσιονομική λιτότητα.
Όπως συνομολογούν όλοι, η Ελλάδα θα γίνει “κανονικό κράτος” όταν μπορέσει “να ξαναβγεί στις αγορές”. Δεν μιλούν, δηλαδή, για έξοδο από τον φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης, αλλά για παραμονή σ’ αυτόν με όρους που δεν θα εγκυμονούν κινδύνους για το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο!
Η χρεολογία, είτε με την μορφή που είχε στο παρελθόν είτε με την μορφή που έχει τώρα, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για τον Ελληνικό Λαό, ακριβώς γιατί ασχολείται με τα αποτελέσματα και όχι με τα αίτια και συγχρόνως αναζητά τρόπους εξυπηρέτησης των διεθνών τοκογλύφων, ώστε να ικανοποιηθούν οι αδηφάγες ορέξεις τους.
Η καταγγελία των Μνημονίων, η διενέργεια λογιστικού ελέγχου του χρέους και ο χαρακτηρισμός του ως επαχθούς (κάτι που θα σημάνει ουσιαστικά την άρνηση αποπληρωμής του), καθώς και η άμεση έναρξη των διαδικασιών για την επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, αποτελούν τις μόνες υπαρκτές διεξόδους διαφυγής από τον μνημονιακό βούρκο και ταυτόχρονα τις μόνες ουσιαστικές ελπίδες αληθινής επιβίωσης για την Πατρίδα και τον Λαό.
Σε όσους αρνητές αυτής της προοπτικής (είτε είναι συνειδητοί προσκυνητές των διεθνών τοκογλύφων, είτε κουρασμένοι και απογοητευμένοι, είτε παραπληροφορημένοι) αντιταχθούν απέναντί μας, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο δεν είναι “ρεαλιστικό” ή “άμεσα υλοποιήσιμο”, θα τους απαντήσουμε ότι είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος, ανεξάρτητα από την ανυπαρξία συνθηκών άμεσης υλοποίησής του. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποίησε συνθηματολογικά και μόνο μέρος των παραπάνω προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα αντιμνημονιακά αισθήματα του Ελληνικού Λαού και να εξυπηρετήσει απλώς τα στενά συντηρητικά του συμφέροντα, που συνδέονται άμεσα με την όσο το δυνατόν πιο πολύ διαμονή του στην τόσο άνετη και ζεστή καρέκλα της εξουσίας, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια, για το ποια είναι η μόνη βιώσιμη λύση για την Πατρίδα και τον Λαό. ΖΗΤΩ Η ΝΊΚΗ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-pagida-ths-chreologias1#ixzz4RU9HZSa8