Δεν διαφέρει καθόλου η τακτική της κινδυνολογίας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τους προκατόχους της. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν προξενεί καμία εντύπωση η επιχειρηματολογία του Τσίπρα, ότι δηλαδή αν δεν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, θα πάει η Χώρα αναγκαστικά σε νέες εκλογές, τις οποίες θα κερδίσει η ΝΔ και ο Μητσοτάκης υπογράφοντας ένα νέο τέταρτο Μνημόνιο.
Φυσικά και δεν πρόκειται για εκβιασμό απέναντι στην Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς τους προσέφερε, για μια ακόμη φορά, ένα πολύ ωραίο άλλοθι για να ψηφίσουν και πάλι τα νέα πακέτα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, τα οποία θα ωθήσουν την Πατρίδα και τον Λαό ακόμη πιο βαθιά στον βούρκο των Μνημονίων. Μάλιστα, το όλο σκεπτικό έχει να κάνει με το ότι αν δεν ψηφιστούν (και) αυτά τα μέτρα απ’ αυτήν την κυβέρνηση, θα βγει ο Μητσοτάκης, ο οποίος θα υπογράψει ένα τέταρτο Μνημόνιο, με πολύ χειρότερα αποτελέσματα.
Επομένως, οι βουλευτές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα ψηφίσουν «δαγκωτό» ό,τι τους δοθεί. Το ψευδεπίγραφο άλλοθι της κυβέρνησης έχει βεβαίως και άλλες πτυχές, τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές». Τα λέει σχετικά η διάδοχος του Κατρούγκαλου, τα λέει και ο ίδιος ο Τσίπρας. Ένας Τσίπρας, ο οποίος κάνει ό,τι ακριβώς κατήγγελλε στις προηγούμενες μνημονιακές συγκυβερνήσεις, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Παριστάνει, δηλαδή, ότι διαπραγματεύεται σκληρά και όταν δεν θα υπάρχουν άλλα περιθώρια θα λέει πως πρέπει να υπογράψει η κυβέρνηση, γιατί αλλιώς θα χρεωκοπήσει η Χώρα και θα χαθούν όλα.
Το έργο αυτό, λοιπόν, το έχουμε ξαναδεί και δεν τίθεται αμφισβήτηση και ερωτηματικά ως προς το περιεχόμενό του. Θα τα υπογράψουν όλα, «και με τα δυο χέρια», αφού προηγουμένως παίξουν το θέατρο της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Εννοείται ότι και ο Τσίπρας ακολουθεί την γνωστή παραπλανητική οδό, στην οποία οι εγχώριες κυβερνήσεις του «συνταγματικού τόξου» εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των Ελληνικών συμφερόντων και υπερασπιστές του κοινού καλού. Από τότε που η Ελλάδα μπήκε στην μέγγενη των Μνημονίων, με τις επιθεωρήσεις της τρόικας και τον κυρίαρχο ρόλο της, διευκολύνονται οι εκάστοτε εγχώριοι κυβερνητικοί εντολοδόχοι στο να κρύβουν την αληθινή ταυτότητα της εθελούσιας ξενοδουλείας τους.
Ο ρόλος του «κακού», «σκληρού», «άκαρδου», «άκαμπτου» αφήνεται στην τρόικα, ενώ οι ίδιοι οι κυβερνήτες παίρνουν τον ρόλο του «καλού», «άδολου», που «προσπαθεί και μάχεται», αλλά στο τέλος «αναγκάζεται» να υποχωρήσει, γιατί αν δεν το κάνει αυτό θα επέλθουν τα (πολύ) χειρότερα. Και για να έρθουμε στα τωρινά, στα «φρέσκα κουλούρια» που λέει και ο Λαός μας, είναι δυνατόν η κυβέρνηση αυτή που υπέγραψε (σε πλήρη σύμπνοια, βεβαίως, με όλο το υπόλοιπο «συνταγματικό τόξο») το τρίτο (και χειρότερο, μέχρι στιγμής) Μνημόνιο, η κυβέρνηση που ξεπούλησε με απίστευτα ταχείς ρυθμούς την δημόσια περιουσία της Χώρας, που εντελώς ανερυθρίαστα ανέλαβε να εξαλείψει πλήρως το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, να διστάσει να υπογράψει μερικά ακόμη αντεθνικά και αντιλαϊκά μέτρα;
Φυσικά και όχι. Απλώς, για προφανείς λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων, στήνει με θεατρικό τρόπο ένα «δραματικό» φινάλε για το σκηνικό, το οποίο θα την εξυπηρετήσει στο τέλος και αυτού του χιλιοπαιγμένου έργου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ta-kolpa-ths-kubernhshs-gia-na-kleisei-h-ajiologhsh#ixzz4RX6cECa7