Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου το Πολεμικό Ναυτικό γιορτάζει τον προστάτη του Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Νικόλαος, αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο θαυματουργός είναι ένας από τους πιο αγαπητούς Αγίους σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Στην Ελλάδα, ο Άη Νικόλας τιμάται ως προστάτης των ναυτικών, οι οποίοι διηγούνται πολλά θαύματα του Αγίου στην θάλασσα. Άλλωστε, η ημερομηνία της γιορτής του εμπίπτει στη χειμερινή περίοδο, οπότε η θάλασσα γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη και η επίκληση του Αγίου εντονότερη.
Η ναυτική μας παράδοση θέλει το εικόνισμα του Αγ. Νικολάου σε όλες τις γέφυρες των πλοίων πολεμικών και εμπορικών.
Αναδημοσίευση άρθρου της Εθνική Εφημερίδα «Εμπρός»
Ο Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων Λυκίας, ο θαυματουργός τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου. Γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Αρχαίας, καθαρά Ελληνικής, Λυκίας και έδρασε την εποχή των αυ- τοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ήταν από πολύ πλούσια οικογένεια και όταν έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία, διέθεσε όλη την περιουσία του σε φτωχούς και σε ορφανά παιδιά. Επειδή ήταν πολύ δραστήριος στο Χριστιανικό και φιλανθρωπικό του έργο φυλακίστηκε, όμως ελευθερώθηκε αργότερα μαζί με πολλούς Χριστιανούς από τον Μ. Κωνσταντίνο και έμεινε στον Αρχιεπισκοπικό του θρόνο έως την κοίμησή του, το 330 μ.Χ.
Ο τάφος του βρίσκεται στο υπόγειο τμήμα μιας μισοερειπωμένης εκκλησίας του 4ου αιώνα (η πρώτη εκκλησία του Αγίου Νικολάου) στην περιοχή της Αρχαίας Λυκίας, στην πόλη Μύρα, η οποία στην σημερινή «Τουρκία» (την Σκλαβωμένη ΕΛΛΑΔΑ!) ονομάζεται Ντεμρέ και είναι απέναντι από την Ρόδο.
Εκεί, μέσα σε μία θολωτή κοιλότητα είναι τοποθετημένη μία υπέροχη σαρκοφάγος με σκαλιστό μάρμαρο, όπου υπήρχαν τα λείψανά του. Ένα άνοιγμα στο μαρμάρινο φέρετρο μαρτυράει την ιερόσυλη επέμβαση Ιταλών εμπόρων κατά τον 10ο αιώνα, που για να προστατέψουν όπως ισχυρίστηκαν, τα λείψανα του Αγίου από τους μουσουλμάνους κατακτητές, τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου βρίσκονται έως σήμερα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος τους. Προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για να επιστρέψουν στην Ελλάδα (όπου ανήκουν) από τον μακαριστό και αξέχαστο «Χριστόδουλό μας», σε συνεννόηση με τον πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ και το Βατικανό, δυστυχώς, απέτυχαν.
Στο μαρμάρινο κάλυμμα του φερέτρου, είναι σκαλισμένη η σιλουέτα του Αγίου, ενός ψηλόλιγνου γέροντα που κρατάει με προστατευτική αγάπη στην αγκαλιά του ένα παιδί, γιατί θεωρείται και Προστάτης της Νεολαίας. Κι’ αυτό, από ένα θαύμα που είχε γίνει, όταν ο Άγιος προστάτευ- σε τρεις νεαρούς σπουδαστές, οι οποίοι πήγαιναν από τα Μύρα στην Σχολή της Αλεξάνδρειας, από έναν φονιά πανδοχέα. Άλλος ένας θρύλος λέει ότι, όταν ένας πλούσιος άρχοντας που είχε πτωχεύσει, προσπάθησε να εκπορνεύσει τρεις νεαρές κόρες του για να έχει «εισόδημα», ο Άγιος τις προίκισε με 100 χρυσά φλουριά την κάθε μία και έτσι, αφού παντρεύτηκαν, γλίτωσαν από την ηθική εξαθλίωσή τους.
Λόγω της γενναιοδωρίας του, σε πολλές χώρες οι Χριστιανοί έχουν ως έθιμο, τα δώρα που παίρνουν τα Χριστούγεννα τα μικρά παιδιά, να θεωρούν ότι τους τα στέλνει ο Άγιος Νικόλαος (δαηία Οίαυε, δαη Νίοοία, δί. ΝίοΙποίαδ κ.λπ.) το ανάλογο έθιμο με τον δικό μας Άγιο Βασίλη την Πρωτοχρονιά, ο οποίος συμπτωματικά γεννήθηκε το 330 μ.Χ., δηλαδή την χρονιά που πέθανε ο Άγιος Νικόλαος.
Ως Επίσκοπος Μύρων ο Άγιος ταξίδεψε από τα Πάταρα στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα, αλλά όταν το καράβι είχε ανοιχτεί στο πέλαγος, ξέσπασε μια ξαφνική και τρομερή καταιγίδα. Με δικές του προσευχές κόπασαν τα κύματα και έσωσε τους ναυτικούς από βέβαιο πνιγμό και από τότε όλοι οι ναυτικοί που βρίσκονται σε κίνδυνο παρα- καλούσαν τον Άγιο να τους σώσει και πάντα επαναλαμ- βανόταν το θαύμα. Γι’ αυτό και θεωρείται ο Προστάτης των Ναυτικών μας. Και όχι μόνο προστάτης των ψαράδων, του Εμπορικού Ναυτικού και της Ακτοπλοΐας, αλλά και του Πολεμικού μας Ναυτικού.
Στην Πίστη του Ελληνικού Ορθόδοξου Λαού μας, ο Άγιος Νικόλαος συνδέεται με την Αρχαία Ελληνική παράδοση του Θεού της Θάλασσας, του Ποσειδώνα. Και εκεί φαίνεται η συνέχεια και το πέρασμα της Αρχαιότητας μέσα στην Ορθοδοξία, καθώς και το δέσιμο της Αρχαίας με την Νέα Θρησκεία.
Στο Αρχαίο Αττικό Ημερολόγιο έχουμε τον μήνα «Ποσειδεώνα» που αντιστοιχεί στον Δεκέμβριο. Μάλιστα, στις 8 του μήνα (Δεκεμβρίου), γιόρταζαν τα «Ποσείδεα» προς τιμήν του Θεού Ποσειδώνα, προστάτη των θαλασσών! Δηλαδή η θάλασσα, πάντα είχε έναν Άγιο ή Θεό Προστάτη, λόγω της τεράστιας σημασίας που είχαν οι θάλασσές μας, για την επιβίωσή μας ως Φυλή και ως Έθνος.
Και στην Ελλάδα όταν λέμε «Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ» εννοούμε το «ΑΙΓΑΙΟ»! Το ίδιο και στην Αρχαιότητα, όπως οι εκφράσεις «Ελληνική Θάλασσα», «Ημετέρα Θάλασσα», «Από Θαλάσσης της Ελληνικής», «Της Νυν Ελληνικής Θαλάσσης», «Η καθ’ Ημάς Θάλασσα», «Η Καθεαυτό Ελληνική Θάλασσα», με τις οποίες οι πρόγονοί μας υποδήλωναν πάντα το ΑΙΓΑΙΟ!
Ο Τζων Άντον είχε γράψει: «Πιθανολογείται ότι η αρχέτυπη απελευθέρωση και ανάπτυξη του ΝΟΥ, που επετελέσθη στην ιστορία του ανθρώπου, έγινε στην περιοχή του ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ, του ΑΓΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ»!!! Κι αυτό το ΠΕΛΑΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/giortazei-to-polemiko-mas-nautiko1#ixzz4S3ELXUQA