Άρθρο του Γιώργου Μάστορα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» στην στήλη “Το Μυστικό του Ατσαλιού”
Κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικός ήταν ο τρόπος αντίδρασης όλων των αποχρώσεων της παγκόσμιας «πολιτικής ορθότητας» για την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ. Διαπιστώσαμε (όχι για πρώτη φορά, φυσικά…) ότι διακατέχονται από μια «θρησκευτικού» είδους πεποίθηση στην «ιερότητα» των απόψεών τους και στην μοναδικότητά τους ως κατόχων της μιας μοναδικής και απόλυτης «αλήθειας», που εκφράζεται μέσα από το περιεχόμενο της «πολιτικής ορθότητάς» τους. Όλοι αυτοί οι υποκριτές, που σείουν σε μόνιμη βάση τις σημαίες της «ανοχής», της «κατανόησης», της κάθε μορφής «διαφορετικότητας» -ακόμη και των πλέον περιθωριακών και παρακμιακών μορφών της- φρίττουν και το δείχνουν έμπρακτα, αντιμετωπίζοντας εντελώς αρνητικά το αποτέλεσμα της πολιτικής επιλογής του μισού πληθυσμού των ΗΠΑ, για έναν άνθρωπο με τόσο διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους.
Επεκτείνονται, μάλιστα, και στην εμφάνισή του, εστιάζοντας (δίκην γελοιογραφίας) στο χρώμα και το σχήμα των μαλλιών του, καθώς και σ’ άλλα χαρακτηριστικά του, όταν εκείνοι είναι οι ίδιοι που πρεσβεύουν ότι δεν επιτρέπεται να χαρακτηρίζεται κάποιος από τα σωματικά του χαρακτηριστικά, ιδίως αν είναι άσχημος, χοντρός ή κοντός. Απαγορεύεται να περιγραφεί ένας άνθρωπος ως μαύρος (προτιμώντας τον εντελώς ακατανόητο χαρακτηρισμό «έγχρωμος»), αλλά επιτρέπεται να περιγράφεται το χρώμα των μαλλιών του Τραμπ ως… πορτοκαλί!
Σε ελληνική «συντηρητική» εφημερίδα, η οποία θεωρείται ότι έχει… νηφάλιο λόγο στα γραπτά της, ένας αρθρογράφος της χαρακτηρίζει τον Τραμπ ως «τέρας» (με αυτήν ακριβώς την λέξη!), ενώ ο Άαρον Σάρκιν, σεναριογράφος της ταινίας «Social Network», των σειρών «Δυτική πτέρυγα» και «News zoom», δημοσίευσε στο «Vanity Fair» μια ανοιχτή επιστολή προς την κόρη του, η οποία αρχίζει ως εξής: «Λοιπόν, ο κόσμος άλλαξε χθες την νύχτα… είναι πραγματικά φρικτό. Είναι η πρώτη φορά που νίκησε ένα εντελώς ανίκανο γουρούνι με επικίνδυνες ιδέες, σοβαρή ψυχική διαταραχή, άγνοια του κόσμου και καμμία περιέργεια για να τον μάθει… Δεν νίκησε μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και οι υποστηρικτές του, η Κου-Κλουξ-Κλαν, οι λευκοί εθνικιστές, οι ρατσιστές, οι γελοίοι…».
Κι όμως, τέτοιες διατυπωμένες αθλιότητες θεωρούνται ως «αντιρατσιστική» απάντηση στον «ρατσισμό» του Τραμπ… Αμφιβάλλει κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός συκοφαντήθηκε, καθυβρίστηκε και δαιμονοποιήθηκε από σχεδόν όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ του πλανήτη, περισσότερο και από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ενώ κατηγορήθηκε με πολύ μεγαλύτερη σφοδρότητα απ’ όση χρησιμοποιείται για τον ISIS; Από την άλλη μεριά, όλο αυτό το διάστημα, η Χίλαρι Κλίντον παρουσιαζόταν ως μια αξιοζήλευτη και εξαιρετική διασταύρωση της Μητέρας Τερέζας, της Υπατίας της Αλεξανδρινής και της Ασπασίας του Περικλέους…
Το παραλήρημα, όμως, των διαφόρων εκφραστών της «πολιτικής ορθότητας» έχει και συνέχεια, συνδυαζόμενο άμεσα τόσο με τον φόβο και το μίσος όσο και με συγκεκριμένες πολιτικές προτιμήσεις και στοχεύσεις. Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα ενός απ’ αυτούς: «Οι αριστεροί, οι φιλελεύθεροι, οι μετριοπαθείς συντηρητικοί και όσοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη οφείλουν να ανακαλύψουν νέα πολιτική γλώσσα, ικανή να απευθυνθεί στη λογική και στο συναίσθημα του λαϊκιστικού τμήματος του εκλογικού σώματος, το οποίο δεν έχει ασπασθεί ανεπιστρεπτί την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον μισογυνισμό […] Στο εξωτερικό, η πρώτη πρόκληση είναι η αποφυγή της αποσάθρωσης των υπαρχόντων χαρακτηριστικών της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης, όπως οι συμφωνίες για το κλίμα και οι υπάρχουσες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου […] Αν ο Αλέν Ζιπέ είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας και η Άγκελα Μέρκελ επανεκλεγεί καγκελάριος στα τέλη του ερχόμενου έτους, η Ευρώπη ίσως αποδειχθεί ικανή να σταθεί το ύψος των περιστάσεων. Το σχόλιο της κ. Μέρκελ για την εκλογή Τραμπ υπήρξε –κατά τη γνώμη μου- το καλύτερο και πιο αξιοπρεπές: “Η Γερμανία και οι ΗΠΑ συνδέονται με τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού των νόμων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ανεξάρτητα από την καταγωγή, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, το φύλο, τη σεξουαλική ταυτότητα ή τις πολιτικές απόψεις. Προσφέρω στον εν αναμονή πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, τη στενή συνεργασία μου, επί τη βάσει των αξιών αυτών”. Ο χαρακτηρισμός “ηγέτης του ελεύθερου κόσμου” αποδίδεται συνήθως –αν και συχνά ειρωνικά- στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Τείνω να πιστέψω ότι ηγέτις του ελεύθερου κόσμου είναι πλέον η Άγκελα Μέρκελ».
Σε ποιον ανήκουν τα παραπάνω αποσπάσματα, τα οποία καταλήγουν στο συμπέρασμα (απελπισίας) «ότι ηγέτις του ελεύθερου κόσμου είναι πλέον η Άγκελα Μέρκελ»; Θα μπορούσαν να ανήκουν (και) στον Δημήτρη Ψαρρά, αλλά πρόκειται για τον Τίμοθι Γκάρτον Ας, καθηγητή Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου διευθύνει το σχέδιο Freespeechdebete.com, και συνεργάτη του Hoover Institution του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Διαλέξαμε τα δικά του λόγια, ακριβώς γιατί αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση του προβληματισμού, ο οποίος διέπει τους εκπροσώπους της παγκόσμιας «πολιτικής ορθότητας» που τους δημιουργεί η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-misos-ths-politikhs-orthothtas#ixzz4S8z6B1sV