Με την ξαφνική παροχολογία του πρωθυπουργού περί διανομής των ανύπαρκτων πλεονασμάτων στους κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους κλείνει ένας ακόμα κύκλος διαπραγματεύσεων, που σφραγίζεται με την τελική αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και τις απαιτούμενες αναπροσαρμογές του. Καθώς λοιπόν η ελληνική αποστολή γύρισε για άλλη μια φορά με άδεια χέρια από το εξωτερικό και υπό την πίεση των χρονοδιαγραμμάτων που η ίδια υπέγραψε επιβάλλει ολοένα και πιο σκληρά μέτρα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, το μόνο που της απέμεινε είναι κι ένας αντίστοιχος επικοινωνιακός «μποναμάς» ώστε να κλείσει κι αυτό το μνημονιακό έτος όπως όλα τα προηγούμενα: χωρίς αντιδράσεις.
Ισοσκελίζοντας τη μνημονιακή λαίλαπα που τσάκισε ολοκληρωτικά κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα και την οικονομική ύφεση που ξεκίνησε με την αχρηστία των παραγωγικών δομών με την εξαγγελία παραχώρησης ελεημοσύνης, η οποία εκτιμήθηκε περίπου στα 200 ευρώ, η συγκυβέρνηση επιχειρεί να κατασιγάσει τις αντιδράσεις των Ελλήνων και να καταπραΰνει τη δίκαιη οργή τους και να αναγάγει εαυτόν στη μοναδική κυβέρνηση που εν μέσω κρίσης κατάφερε να στηρίξει έμπρακτα την κοινωνία.
Παράλληλα με αυτό το φτηνό κόλπο (που σίγουρα θα ξεθωριάσει πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουν) οι υπαίτιοι της οικονομικής κρίσης αναλαμβάνουν τώρα και το ρόλο των «αντιστασιακών» απέναντι στα θηρία του καπιταλισμού, αφού πρώτα υπέγραψαν ό,τι πιο επονείδιστο για την ελληνική οικονομία με το να θέσουν υπό καθεστώς ενεχυρίασης τη χώρα μέχρι το 2060. Στο νέο σίριαλ του ΣΥΡΙΖΑ οι κομπάρσοι και οι λακέδες του ΔΝΤ μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές ενός «αντάρτικου» που υποτίθεται ότι θα οδηγήσει σε οριστική ρήξη με τους θεσμούς, αφού γι’ αυτούς το καλό της χώρας αποτελεί την πρώτη και μοναδική προτεραιότητα.
Για παράδειγμα ο Τσακαλώτος που τόσο καιρό παρακαλούσε για την επίτευξη μιας συμφωνίας και την έγκριση των μέτρων της αξιολόγησης ώστε να επιστρέψουμε στην (συριζαιική) κανονικότητα κι αφού μετά το χαστούκι της διατήρησης του πλεονάσματος στο 3,5% για τα επόμενα χρόνια, δηλαδή στην διαιώνιση της λιτότητας, τώρα κάνει γκρίνιες και παραπονιέται για την άτιμη στάση των θεσμών που τον κάνουν να αισθάνεται… προδομένος. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται (ή χορεύει καλύτερα) και ολόκληρη η κυβέρνηση που ξαφνικά ανακάλυψε κινδύνους και μελανά σημεία στην υπογραφείσα συμφωνία με τους τοκογλύφους για τα οποία όχι μόνο δηλώνει πως διαφωνεί αλλά ενδέχεται και να τα απορρίψει με το να οδηγήσει τη χώρα ξανά σε πρόωρες εκλογές.
Το στημένο σκηνικό της δήθεν ρήξης δεν πείθει πλέον κανέναν και αν ποτέ δούλεψε, δούλεψε μόνο κατά τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση της αριστεράς. Η μοναδική ρήξη που είναι υπαρκτή αυτή τη στιγμή στον ορίζοντα είναι αυτή με την ελληνική κοινωνία, η οποία βαρέθηκε να ανακαλύπτει κάθε τόσο «ήρωες» ανάμεσα στους υποτακτικούς της Μέρκελ που σε στιγμές κορύφωσης της υποτέλειας τους προβαίνουν σε λεονταρισμούς εκ του ασφαλούς, λες και είναι αυτοί που θα πληρώσουν τα λάθη των τραγικών τους επιλογών.
Παρόλο το θέατρο, τους δήθεν αγανακτισμένους υπουργούς και τους λοιπούς κυβερνητικούς που υποφέρουν από δυσφορία για τα εξοντωτικά μέτρα που υπογράφουν, όλοι τους σύντομα θα βιώσουν την πραγματική αγανάκτηση των Ελλήνων και την δυσφορία της έξωσης τους από την εξουσία.
Α.Μ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-prospoihth-rhjh-me-tous-thesmous-kai-h-pragmatikh-rhjh-me-thn-koinwnia#ixzz4SwuILeLL
