Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Η οργάνωση και η δομή της σπαρτιατικής κοινωνίας

Η οργάνωση και η δομή της σπαρτιατικής κοινωνίας

Η Δωρική Σπάρτη αποτελούσε, ουσιαστικά, έναν συνοικισμό πέντε κωμών, της Κυνόσουρας, της Πιτάνης, των Λιμνών, της Μεσόας και της Δύμης. Οι Σπαρτιάτες, δε, διαιρούνταν σε τρεις φυλές, στους Υλλείς, τους Δυμάνας και τους Παμφύλους, καθώς και σε είκοσι επτά φατρίες. Ωστόσο, δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις όμοιες με αυτές που μπορούσε να συναντήσει κανείς στην κοινωνική οργάνωση άλλων πόλεων – κρατών, όπως παραδείγματος χάρη στην Αθήνα, καθώς η βασική διάκριση γινόταν σε τρεις κυρίως ταξικές βαθμίδες, στους «Ομοίους», στους «Περίοικους» και στους «Είλωτες».

Οι «Όμοιοι»

Με την λήξη του Β’ Μεσσηνιακού Πολέμου η Σπάρτη στέφθηκε νικήτρια δύναμη, ενώ οι Μεσσήνιοι βρέθηκαν υποβιβασμένοι σε είλωτες, προορι­σμένοι, όπως θα δούμε στην συνέχεια, να καλλιεργούν την γη και να υπηρετούν μια «πολιτικοστρατιωτική τάξη», τους Σπαρτιάτες. Η μεσσηνιακή γη κατατμήθηκε σε ίσους, παραγωγικά, κλήρους και όσοι ενήλικοι Σπαρτιάτες έλαβαν κλήρο ονομάστηκαν «όμοιοι». Όπως και σε άλλες πόλεις, έτσι και στην Σπάρτη υπήρχε η τάξη των ευγενών, από την οποία προήρχοντο οι γνήσιοι Σπαρτιάτες. Επρόκειτο για τα μέλη της ανώτερης κοινωνικής βαθμίδας στην Αρχαία Σπάρτη. Για μια ομάδα της οποία τα μέλη ήταν σκληρά επιλεγμένα από την γέννηση τους, καθώς η εκπαίδευση τους αφορούσε αποκλειστικά την προετοιμασία για τον πόλεμο και την απόλυτη συνέπεια απέναντι στις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα τους.

Ειδικότερα, ο όρος «Σπαρτιάτης πολίτης» ή «όμοιος» αναφερόταν σε όποιον είχε γεννηθεί αρτιμελής και υγιής από Σπαρτιάτες γονείς, και σήμαινε ίσος και ευπατρίδης. Η τάξη αυτή, δηλαδή, αποτελούνταν από τους νόμιμους Σπαρτιάτες πολίτες, που βασική τους υποχρέωση ήταν η συμμετοχή τους στα κοινά, με ίδιες υποχρεώσεις και με ίδια δικαιώματα απέναντι στην πολιτεία. Είχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα, αφού δύνανται να συμμετέχουν στις συνελεύσεις και τις ψηφοφορίες, καθώς επίσης και να θέτουν υποψηφιότητα για τα αξιώματα. Μετείχαν στα όργανα διακυβέρνησης του κράτους, τα οποία συνιστούσαν η «Απέλλα» και οι «Έφοροι», ενώ η μοναδική τους ενασχόληση έως τα εξήντα τους έτη ήταν η ενεργός συμμετοχή τους στο στρατό. Επίσης, έπρεπε να έχουν εκλεγεί για να μετέχουν στα συσσίτια, καθώς και να έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς τα στάδια της σπαρτιατικής αγωγής.

Διαβάστε περισσότερα στην “Αντεπίθεση”

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-organwsh-kai-h-domh-ths-spartiatikhs-koinwnias#ixzz4U7OjWfgz

Exit mobile version