Ο γνωστός διακεκριμένος εθνομηδενιστής Δημήτρης Ψαρράς, απογοητευμένος προφανώς από τις «αντιφασιστικές» επιδόσεις του «νεοσσού» δημοσιογράφου – κλώνου του, ως προς την καταπολέμηση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, επανήλθε στον δρόμο που τον έκανε «διάσημο». Με ένα δισέλιδο κείμενο στην Εφημερίδα των εθνομηδενιστών, των τρομοκρατών και κατηγορούμενων για παιδεραστία, ο Ψαρράς προσπαθεί να κάνει κάτι σαν ανάλυση. Υπό τον τίτλο «Η Νέα Ευρώπη του κ. Τραμπ» και υπότιτλο «Από τον ευρωσκεπτικισμό στον εθνικό λαϊκισμό» το «ορφανό» του «Ιού» αναφέρεται, συν τοις άλλοις, και στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Γράφει, λοιπόν, ο ανεκδιήγητος τύπος:
“Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας έγκειται στο γεγονός ότι ο εγχώριος ακροδεξιός φορέας είναι φανατικά ναζιστικός. Βέβαια είναι γνωστό ότι η Χρυσή Αυγή έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το περιβάλλον του Βλαντίμιρ Πούτιν μέσω του εξέχοντος προεδρικού συμβούλου Αλεξάντερ Ντούγκιν, ενώ και με τον Τραμπ επιχειρεί να αποκτήσει σχέσεις μέσω κάποιων ακροδεξιών οργανωμένων υποστηρικτών του. Ένας απ’ αυτούς, ο Μάθιου Χάιμπαχ (Matthew Heimbach) του «Traditionalist Youth Network», ο οποίος ήδη στις ΗΠΑ θεωρείται ότι μπορεί να είναι ο διάδοχος του Ντέιβιντ Ντιουκ, του περιβόητου ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν, επισκέφτηκε στις αρχές του 2016 τον Μιχαλολιάκο στη Βουλή.
Βέβαια η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να εμφανιστεί ως ελληνικό παράρτημα του Τραμπ δεν είναι χωρίς εσωτερικά εμπόδια. Ενώ κάποια στελέχη της -όπως ο ναζιστής «θεωρητικός» Γιώργος Μισιάκας, ο οποίος κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο «Μάστορας» και είναι διορισμένος από τον Μιχαλολιάκο στη Βουλή- υμνούν τον Τραμπ, κάποια άλλα επιχειρούν να αποστασιοποιηθούν επιδεικτικά από τον πλανητάρχη. Η εξήγηση είναι ότι η φανατικά αντισημιτική Χρυσή Αυγή δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί τους όρκους πίστης του Τραμπ στο Ισραήλ και τους ύμνους του στον Νετανιάχου. Και βέβαια δεν τους αρκεί η συγκαλυμμένη αντισημιτική συνωμοσιολογία του Τραμπ, για την επικράτηση του οποίου έφτασε η ισραηλινή «Χααρέτς» να γράψει ότι «πρόκειται για τη μεγαλύτερη νίκη του αντισημιτισμού στην Αμερική από το 1941» (Μπράντλεϊ Μπέρστον, 10.11.2016)”.
Καταρχάς, χαιρόμαστε (…) που ο Ψαρράς, έστω και μετά από δύο μήνες, γράφει κάτι για την εκλογή Τραμπ. Εξαφανισμένος γραπτά για τόσο χρονικό διάστημα, στο ζήτημα αυτό, υποθέσαμε ότι του… στοίχισε πολύ η ήττα της εκλεκτής του (όπως και η Μέρκελ) Χίλαρι Κλίντον. Από εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά τα γραφόμενά του, είναι ολοφάνερο πως κινείται στον γνώριμο δρόμο της ανοησιολογίας.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν κάνει καμία «προσπάθεια» προκειμένου «να εμφανιστεί ως ελληνικό παράρτημα του Τραμπ». Κάτι τέτοιο είναι εκ γενετής αδιανόητο για το Ελληνικό Εθνικιστικό Κίνημα, το οποίο επιζητεί μια Ελεύθερη και Ανεξάρτητη Ελλάδα. Προφανώς, κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, καθώς αυτός είναι που χρηματοδοτείται από το υπουργείο εξωτερικών της Μέρκελ για να εκδίδονται οι αηδίες που γράφει κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Επίσης, με δεδομένο ότι ουδέποτε έχει γράψει έστω και μια αρνητική λέξη για την ρατσιστική πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους ενισχύει κι αυτή η περίπτωση τους συνειρμούς περί συμπεριφοράς του ιδίου ως «παραρτήματος» της σιωνιστικής πολιτικής στην Ελλάδα. Είναι απλά τα πράγματα, Δημήτρη Ψαρρά:
α) Ποια είναι η γνώμη σου για τον σιωνισμό; (τον σιωνισμό, όχι τους εβραίους)
β) Ποια είναι η θέση σου για την συμπεριφορά εθνοκάθαρσης του Ισραήλ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη;
Γνωρίζουμε ότι δεν απαντά στο θέμα αυτό, όχι γιατί τον ρωτάμε εμείς, αλλά γιατί δεν θέλει να αποκαλυφθεί παντού η φιλοσιωνιστική του γραμμή. Από την στιγμή, όμως, που δεν παίρνει θέση (και) σ’ αυτό το ζήτημα ο έχων άποψη για όλα τα άλλα ζητήματα Ψαρράς, μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί από κάποιον ως «κότα» και μάλιστα «λυράτη».
Επανερχόμενοι στον Τραμπ, τονίζουμε και πάλι αυτό το οποίο έχω σε παλαιότερη δημοσίευση τόσο στην εφημερίδα όσο και την ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ότι δηλαδή «φυσικά, η εκλογή του Τραμπ από μόνη της δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα, ακόμη κι αν αυτός είναι όντως ειλικρινής ως προς το να πράξει όλα αυτά (ή έστω ένα μεγάλο μέρος τους) τα οποία υποσχέθηκε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα κάνει ο Τραμπ, αν θα επιδείξει δηλαδή συνέπεια λόγων και έργων. Επίσης, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο πραγματικά θέλει να αλλάξει τις ΗΠΑ, σε ποιον βαθμό το θέλει και φυσικά κατά πόσο θα τον αφήσουν να συγκρουστεί σε ουσιαστικό βαθμό με το κατεστημένο των ΗΠΑ. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν θα φανεί συνεπής ή όχι, η υποστήριξη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ προς το πρόσωπό του έγινε με βάση μια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα και την ανάλογη τακτική και όχι στα πλαίσια μιας ακαθόριστης “ιδεολογικής καθαρότητας”.»
Όλα αυτά, βεβαίως, δεν έχουν ως αποδέκτη το εσωτερικό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία είναι συμπαγής και σταθερή στις απόψεις της. Ακολουθώντας, όμως, ο Ψαρράς τις γνωστές τακτικές του «λέγε – λέγε, στο τέλος κάτι μένει» και, πολύ περισσότερο, του «λέμε και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα», γράφει και πάλι ανοησίες περί εσωκομματικών διαφωνιών. Επειδή «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί», τον ρωτάμε και πάλι να μας διευκρινίσει σε ποιο σημείο βρίσκονται οι προσωπικές του σχέσεις με τον Τάσο Κωστόπουλο. Ποιοι είναι οι (πραγματικοί) λόγοι που «ψόφησε» ο «Ιός»;
Σε γενικότερο επίπεδο, ας δει τα χάλια της φυλλάδας του, η οποία μέσα σε δύο χρόνια έχει χάσει το 30% περίπου των αναγνωστών της. Ας καταγγείλει, επίσης, την σταλινικού τύπου «εκκαθάριση» του δημοσιογράφου Ασημακόπουλου στο αθλητικό τμήμα και την εξίσου σταλινική «καρατόμηση» όλου του τμήματος των σκιτσογράφων της φυλλάδας. Αυτά, όμως, έχουν οι «στενές επαφές» με την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-epistrofh-tou-dhmhtrh-psarra-sthn-anohsiologia-tou-antifasismou#ixzz4Va8tBEmc