Γράφει ο Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Φθίνει και αποδομείται μέχρι τα θεμέλια ο μύθος της επαναστατικής αριστεράς και των κοινωνικών αγωνιστών, που υποτίθεται ότι ήρθαν στην εξουσία για να σώσουν τον λαό από τον παγκόσμιο δυνάστη και να τον απαλλάξουν από τα βάσανα της μνημονιακής κατοχής. Μαζί του φθίνει και η δύναμη των επιχειρημάτων για τους αλλεπάλληλους συμβιβασμούς απέναντι στις ολοένα και παράλογες απαιτήσεις των δανειστών, μετατρέποντας σταδιακά την περίφημη «ρήξη» και «ανατροπή» σε ένα βαρύ «κατηγορώ», αφού 2 χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από μια κυβέρνηση της αριστεράς όχι μόνο δεν αναιρέθηκαν οι συσχετισμοί δυνάμεων, αλλά παγιώθηκαν φαινόμενα όπως η διαφθορά και η πλήρης ανομία.
Σε κάθε τομέα -και ιδιαίτερα στον οικονομικό- οι ήττες και τα αποτελέσματα των χειρισμών της συγκυβέρνησης αποτυπώνονται με αριθμούς και στοιχεία που αποδεικνύουν, πέρα από ανικανότητα, μια βαθιά αναισθησία για το χάος που δημιούργησε και εξοργιστική αδιαφορία για το δράμα που ζουν εκατομμύρια συμπατριώτες μας. Το φαινόμενο της ανεργίας αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα και δεν είναι τόσο τα ποσοστά εκείνα που επιβεβαιώνουν την αυτονόητη ανικανότητα της μνημονιακής κυβέρνησης να προστατέψει τους πολίτες της από αυτόν τον εφιάλτη, αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που δίνουν τον ορισμό της, τα οποία διαμορφώθηκαν και αναπροσαρμόστηκαν στις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών, ώστε να μην έρχονται σε σύγκρουση με τον μύθο της μνημονιακής ανάπτυξης.
Έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, λοιπόν, που δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες αναφέρει πως η ανεργία για τον μήνα Οκτώβριο μειώθηκε αισθητά με το ποσοστό της να ανέρχεται στο 23%. Πριν εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο επήλθε μείωση κατά 1,5 μονάδες αξίζει να αναφέρουμε πως αυτή η έρευνα αποτελεί ένα από τα ισχυρά επικοινωνιακά όπλα με το οποία η κυβέρνηση εξορκίζει τους προκατόχους της, θεωρώντας προφανώς πως τα περίπου 2 εκατομμύρια ανέργων που αντιστοιχούν σε αυτό το ποσοστό δεν αποτελούν αιτία παραίτησης, αλλά ισχυροποίησης των αιματηρών μέτρων που θεσπίζει με τα αλλεπάλληλα μνημόνια.
Πώς, λοιπόν, μειώθηκε το ποσοστό των ανέργων σε μια χώρα χωρίς παραγωγικές δομές, χωρίς κενές θέσεις εργασίας και με έναν πληθυσμό που σύμφωνα με άλλες έρευνες μεταναστεύει στο εξωτερικό, προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης από αυτές που επικρατούν στην Ελλάδα; Με τον εξής τρόπο: όποιος τυγχάνει να έχει εργαστεί έστω και για ένα 24ωρο το μήνα, τότε αυτομάτως θεωρείται οικονομικά ενεργός! Με αυτόν τον μαγικό τρόπο οι συγκυβερνώντες καταφέρνουν δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, «μειώνουν» τα ποσοστά της ανεργίας τη στιγμή που αυτά αυξάνονται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς και δεύτερον κρατούν ανέπαφο τον προϋπολογισμό από «περιττά έξοδα», καθότι οι ως άνω οικονομικά ενεργοί παραμένουν αποκλεισμένοι από τα δικαιώματα κι επιδόματα που απορρέουν από την ιδιότητα του ανέργου.
Αυτοί είναι οι ανθρωπιστές του μνημονίου, βάρβαροι, όπως ακριβώς τα μέτρα που επιβάλλουν, είρωνες και αλαζόνες όπως ακριβώς η εξουσία που τους χρησιμοποιεί για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ta-ergasiaka-dikaiwmata-kai-h-upokrisia-twn-aristerwn#ixzz4X3KdWoft