O διεθνούς φήμης Έλληνας δημοσιογράφος, Τάκης Θεοδωρακόπουλος, (έχει μεταξύ άλλων αρθρογραφήσει στους Κυριακάτικους Times του Λονδίνου, τα περιοδικά Esquire και Vanity Fair και διατηρεί την μακροβιότερη στήλη στο βρετανικό περιοδικό The Spectator, το παλαιότερο αγγλόφωνο περιοδικό στον κόσμο με αδιάκοπη κυκλοφορία), και ιδρυτής μαζί με τον Pat Buchanan του American Conservative, γράφει σε άρθρο του, αποκλειστικά στην ΕΜΠΡΟΣ, για τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο Τραμπ, την αμερικανική εξωτερική πολιτική, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Τσίπρα.
Το πρόβλημα με τους Αμερικανούς προέδρους είναι ότι όλοι ανεβαίνουν στην εξουσία με την παντελώς λανθασμένη ιδέα ότι πρέπει να ηγεμονεύσουν του κόσμου. Η σήψη ξεκίνησε με τον Γούντροου Ουίλσον, ο οποίος έβαλε τον «θείο Σαμ» στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με ψευδή προσχήματα. Ο Ρούσβελτ ήταν ακόμα χειρότερος, πιέζοντας την Ιαπωνία με την επιβολή εμπάργκο πετρελαίου, σώζοντας την Βρετανία από τον πνιγμό, με χρήματα, όπλα και εξοπλισμό. Ο Τρούμαν πήγε σε πόλεμο με την Κορέα, και όλοι γνωρίζουμε για τον Κέννεντυ, τον Λίντον Τζόνσον, και, ο Θεός φυλάξοι, τον φοβερό George W.Bush.
Οι δύο μεγάλοι πρόεδροι ήταν ο Αϊζενχάουερ και ο Νίξον, οι οποίοι βγήκαν από τους πολέμους στην Κορέα και το Βιετνάμ, που άρχισαν οι προκάτοχοί τους. Ο Ομπάμα έκανε λίγα πράγματα, αλλά κατάφερε να κρατήσει την ροή των αμερικανικών όπλων στο καζάνι της Μέσης Ανατολής, που ισοδυναμεί με την χρηματοδότηση ενός πολέμου. Και τώρα έχουμε τον Ντόναλντ. Λέει μεγάλα λόγια, αλλά σύμφωνα με μερικούς πολύ στενούς συνεργάτες του, γνωρίζει ότι σε μέρη όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, η Αμερικανική ηγεσία δεν έκανε άλλο από το να εξαντλήσει τον Αμερικανικό στρατό και να στραγγίσει το θησαυροφυλάκιο.
Το μόνο πράγμα που με ανησυχεί με τον Τραμπ –συμβαίνει να τον γνωρίζω κοινωνικά και τα πάμε μια χαρά αυτός κι εγώ- είναι η εμπιστοσύνη που έχει στην ικανότητά του να συλλαμβάνει οποιοδήποτε πρόβλημα και να το επιλύει. Καθώς δεν ακούει κανέναν, και νομίζει ότι γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, θα είναι μοναδικά απρόβλεπτος. Αυτό είναι καλό πράγμα, αλλά μπορεί επίσης να είναι κολασμένα επικίνδυνο.
Ανατρέχοντας στην Ιστορία – που είναι μακράν ο μεγαλύτερος δάσκαλος – οι Αμερικανοί Υπουργοί Εξωτερικών ασκούσαν μικροπολιτική με τους Σοβιετικούς, ακόμη και αφού ο κόσμος έφθασε κοντά στο να τιναχθεί στον αέρα για χάρη της Κούβας, το 1963. Ο Πρόεδρος Νίξον, μου είπε μια φορά κατά την διάρκεια ενός δείπνου, ότι προσποιήθηκε πως ήταν μεθυσμένος όταν είπε στον Λεονίντ Μπρέζνιεφ ότι θα χρησιμοποιούσε πυρηνικά όπλα, αν οι Σοβιετικοί παρενέβαιναν στην Μέση Ανατολή. Δυστυχώς, ο Τραμπ έχει δεσμευτεί στο Ισραήλ – όπως όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι οφείλουν, αλλιώς είναι «ψόφιο κρέας» από τα εβραϊκής ιδιοκτησίας Μέσα Ενημέρωσης -, και είναι κατά του Ιράν.
Ο επικεφαλής σύμβουλός του, ο Στηβ Μπάνον, μου είπε σε ένα e-mail, να μην σκεφτώ ακόμη και να προσπαθήσω να πείσω την Διοίκηση Τραμπ ότι θα πρέπει να είναι υπέρ των Σιιτών, υπέρ του Ιράν, και να αποστασιοποιηθεί από το Ισραήλ. Αυτές είναι οι κακές ειδήσεις. Οι καλές είναι ότι ο Τραμπ εξελέγη υποσχόμενος στους φτωχούς Αμερικανούς, -και με αυτό εννοώ τους Αμερικανούς που εργάζονται, όχι τους μαύρους που ζουν από τα κρατικά επιδόματα-, ότι θα διορθώσει την ανισορροπία.
Εάν το καταφέρει αυτό, κάποια τροποποιημένη εκδοχή της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης μπορεί να επιμείνει. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Το μόνο πράγμα που ξέρει για τον Τσίπρα, είναι ότι ήρθε στην εξουσία, δηλώνοντας ότι θα κατήγγειλε την μπλόφα της Ε.Ε,. και σε δύο μόλις μήνες μετατράπηκε σε υπηρέτη της Ε.Ε.
Κάποιος, μάλιστα, από τον στενό κύκλο του Τραμπ, με ρώτησε αν ο Τσίπρας σερβίρει τα ποτά ως γκαρσόνι, κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων της Ε.Ε. Το αρνήθηκα σθεναρά.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/takhs-theodwrakopoulos-sto-empros-o-tramp-den-akouei-kanenan#ixzz4ZPMgXZN4