Είναι ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος που έγραψε τις πραγματείες του σε πεζό λόγο, και συγκεκριμένα στην ιωνική διάλεκτο, καθώς μέχρι πρότινος γράφονταν σε στίχους. Tα έργα του διασώζονται αποσπασματικά, καθώς η πλειοψηφία τους έχει χαθεί. Ωστόσο, πολλοί συγγραφείς, όπως ο Διογένης Λαέρτιος, ο Αιλιανός, ο Ηρόδοτος, ο Πλίνιος, ο Αριστοτέλης, ο Στράβων, ο Πλούταρχος, ο Σιμπλίκιος, ο Αέτιος κ.α, κάνουν ιδιαίτερη μνεία στα συγγράμματα του ή έχουν διασώσει κάποια αποσπάσματα ή περιλήψεις αυτών. Λέγεται, ακόμη, ότι ακολουθώντας το παράδειγμα του μεγάλου διδασκάλου του Θαλή, ο οποίος ήταν ο πρώτος που απέδειξε την αλήθεια των γεωμετρικών σχημάτων, συνέγραψε και ένα βιβλίο θεωρητικής γεωμετρίας. Ωστόσο, εκτός των επιστημονικών του ενδιαφερόντων, ο Αναξίμανδρος ανέπτυξε και έντονη πολιτική δράση, γεγονός που τον ανάγει σε μια πολυσχιδή προσωπικότητα, που κατάφερε να συνδυάσει την επιστημονική σκέψη με την πολιτική δράση.
Όπως ακριβώς και ο δάσκαλος του, οι γνώσεις του φιλοσόφου εκτείνονταν σε πολλά επιστημονικά πεδία, καθώς ιστορικές πηγές τον αναφέρουν ως πετυχημένο γνώστη του τομέα της Γεωγραφίας, της Αστρονομίας, των Μαθηματικών, της Μετεωρολογίας, της Κοσμολογίας και της Βιολογίας. Θεωρείται ένας από τους πρώιμους υπέρμαχους της ακριβούς επιστήμης, συγκαταλέγοντας τον ανάμεσα στους πρώτους φιλοσόφους που προέβη σε μια μεθοδική επιστημονική προσπάθεια, με σκοπό να εξηγήσει μέσω μιας φιλοσοφικής προσέγγισης όλες τις πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας, εγκαταλείποντας τις μέχρι πρότινος μυθολογικές διατυπώσεις για την αρχή, τη γένεση και τη φθορά των όντων.
Θεωρείται ο πρώτος που παρουσίασε μια επιστημονική και τελείως απομυθοποιημένη εικόνα του Κόσμου, αφού για πρώτη φορά έχουμε φιλοσοφικό σύγγραμμα για την Φύση. Ακόμη, όσον αφορά στην φιλοσοφική και επιστημονική του σκέψη, επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στον προσδιορισμό της αρχής του Κόσμου, ενώ στην ουσία ήταν εκείνος που κατάφερε να κατανοήσει την προκοσμική κατάσταση του δομήσιμου υλικού του, συλλαμβάνοντας την έννοια της άμορφης και αδιαμόρφωτης μάζας ως αρχής του σύμπαντος. Παράλληλα, ήταν εκείνος που ώθησε τους Πυθαγορείους και τους Ελεάτες στην ανάπτυξη της Κοσμολογίας και της Οντολογίας, ενώ με την έννοια της αδιαμόρφωτης μάζας του απείρου, από όπου ξεχωρίζονται με έκκριση οι φυσικές ουσίες, ο Αναξίμανδρος επηρέασε τον Αναξαγόρα στη θεωρία του για την ύλη, και συγκεκριμένα στην άποψη του ότι με έκκριση ξεχωρίζονται επίσης τα «ομοιομερή» σώματα.
Ουσιαστικά, η Κοσμολογία του Αναξίμανδρου έχει τις βάσεις της στην θεωρία του δασκάλου του Θαλή, ο οποίος προσδιόριζε ως μοναδική αρχή του κόσμου το ύδωρ. Κινήθηκε στο ίδιο πλαίσιο με τον δάσκαλο του, αναζητώντας την μοναδική αιτία της προέλευσης του σύμπαντος. Ωστόσο, καινοτόμησε σε σχέση με εκείνον, καθώς δεν απέδωσε την αρχή του κόσμου σε κανένα στοιχείο, αλλά στο άπειρο, εκ του οποίου προέρχονται όλοι οι κόσμοι και τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης. Ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που εισήγαγε τον όρο «αρχή», καθιερώνοντας τον στην φιλοσοφική ορολογία, και συγκεκριμένα θεωρούσε ότι το άπειρο δεν είναι απλά η αρχή, αλλά είναι η αρχή των πάντων, καθώς είναι «αθάνατον και ανώλεθρον» και «περιέχει δε άπαντα και πάντα κυβερνά». Πίστευε ότι από το άπειρο γεννιούνται, αλλά και επιστρέφουν συνεχώς άπειροι κόσμοι.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/anajimandros-h-kainotoma-skepsh-tou-kai-h-sullhpsh-ths-prokosmikhs-katastas#ixzz4ajIF5QU4