Ακούγοντας τον Σόιπμλε να ομιλεί πριν από λίγες ημέρες για πιθανή μείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων», ας αντιληφθούμε την δήλωσή του αυτή με την έννοια πως το ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων» μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί, υπό την προϋπόθεση ότι το «ελληνικό» κράτος θα εφαρμόζει με απόλυτη συνέπεια τα μέτρα που του υπαγορεύουν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Όταν εκπληρώνεται αυτή η προϋπόθεση, τότε κανένας από το «κλαμπ» των δανειστών δεν έχει λόγο να απαιτεί εξωπραγματικούς στόχους «πρωτογενών πλεονασμάτων». Μπορούν, άνετα, να καταλήξουν σε στόχους που είναι «επιτεύξιμοι».
Εκείνο το οποίο δεν δέχονται είναι να υπάρξει οποιαδήποτε χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, βλέπουμε ότι άλλοι στόχοι είχαν τεθεί όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου ψήφιζε το δεύτερο Μνημόνιο και άλλους στόχους συζητούσαν οι «Σαμαροβενιζέλοι» για να κλείσουν την πέμπτη αξιολόγηση, η οποία δεν έκλεισε ποτέ. Κι άλλους στόχους, σημαντικά μειωμένους, επέβαλαν στην νυν συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν αυτή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο. Το «πρωτογενές πλεόνασμα» για το 2015 μειώθηκε σημαντικά και κλιμακώθηκε τα επόμενα χρόνια, για να φτάσει το 3,5% το 2018. Η κυβερνητική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε αυτή την μείωση (η οποία ήταν αναπόφευκτη) σαν αποτέλεσμα δήθεν της «σκληρής διαπραγμάτευσης» που αυτός έκανε.
Η ουσία βρίσκεται στο ότι οι μεν στόχοι για το «πρωτογενές πλεόνασμα» μειώθηκαν, όμως τα αντεθνικά και αντιλαϊκά μέτρα αυξήθηκαν, καθώς όχι μόνο δεν καταργήθηκε έστω και ένα από τα μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, αλλά αντιθέτως προστέθηκαν και νέα μέτρα. Μέτρα όχι απλώς συμπληρωματικά, αλλά εξίσου φοροληστρικά και αντιασφαλιστικά. Τώρα πλέον βρισκόμαστε στο σημείο που οι διεθνείς τοκογλύφοι ζητούν από τους εγχώριους εντολοδόχους νέα μέτρα για την περίοδο μετά την λήξη του τρίτου Μνημονίου, με την κατευθυντήρια γραμμή να είναι πάντοτε η ίδια και να αφορά το πετσόκομμα του αφορολόγητου και τη νέα μείωση των συντάξεων. Ταυτόχρονα, θα διατηρηθούν όλα εκείνα τα σκληρά μέτρα που επισώρευσαν τα τρία Μνημόνια.
Αρκεί, λοιπόν, να υπάρχει ένας τέτοιος καθορισμός ο οποίος θα επιτρέπει την συνέχιση, δίχως την παραμικρή χαλάρωση, της ανάλγητης μνημονιακής πολιτικής. Μιας πολιτικής της οποίας οι βασικοί πυλώνες στηρίζονται στην αποικιοποίηση της Χώρας, το ξεπούλημα του εθνικού της πλούτου και την μέχρι εσχάτων φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού. Το περιβόητο «χρέος» είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για την συνέχιση αυτής της πολιτικής και την επίτευξη των σκοπών της. Η σταθερή λειτουργία αυτού του εργαλείου προβλέπει την αναδιάρθρωση των ετήσιων τοκοχρεολυτικών δόσεων ανά διαστήματα και τον καθορισμό «πρωτογενών πλεονασμάτων», που χρησιμοποιούνται για την σχετική μείωση του ύψους του χρέους.
Η εξασφάλιση του αποικισμού, του ξεπουλήματος των πάντων και της φτωχοποίησης οδηγεί στην «ρευστότητα» των υπολοίπων δεδομένων, όπως άλλωστε έχει αποδειχτεί όλα αυτά τα επτά χρόνια της μνημονιακής κατοχής. Όλα τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στην δημιουργία και διατήρηση αυτής της οικτρής κατάστασης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-pulwnes-ths-mnhmoniakhs-katochhs-ths-chwras#ixzz4c9LuoP7x