Με μια νέα νομοθεσία που θέσπισε το Ισραήλ απέδειξε, για μια ακόμη φορά, ότι αποτελεί ένα ρατσιστικό κράτος, το οποίο καταπιέζει τους Παλαιστινίους και δεν δέχεται την παραμικρή κριτική στην πρακτική του αυτή. Η νέα αυτή νομοθεσία απαγορεύει την είσοδο στην χώρα σε όσους υποστηρίζουν οποιαδήποτε μορφή μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ, εγείροντας ανησυχίες για το ζήτημα της ελεύθερης έκφρασης στην χώρα. Η νέα νομοθεσία απορρέει από την χρόνια αντίθεση της κυβέρνησης Νετανιάχου στο κίνημα «Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις» (BDS), το οποίο κατηγορεί για αντισημιτισμό και προσπάθεια υπονόμευσης της νομιμοποίησης του Ισραήλ. Το συγκεκριμένο κίνημα ξεκίνησε τη δράση του το 2005, ως ειρηνική προσπάθεια να πειστεί το Ισραήλ να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και να δώσει τέλος στην κατοχή των εδαφών, που οι Παλαιστίνιοι θεωρούν μέρος του κράτους τους, καταφέρνοντας τα τελευταία χρόνια να κερδίσει «μομέντουμ», παρότι η οικονομική του επιρροή παραμένει αμελητέα.
Στις 6 Μαρτίου, το ισραηλινό Κοινοβούλιο ενέκρινε το νομοσχέδιο που απαγορεύει την είσοδο στην χώρα όλων των ατόμων και εκπροσώπων οργανώσεων που στηρίζουν τέτοιου είδους δράσεις, εξαιρώντας ωστόσο τους Ισραηλινούς πολίτες και τους μόνιμους κατοίκους της χώρας, με την ισχύ του να είναι ενεργή από τις 14 του ίδιου μήνα. Επιπλέον, αυτή την εβδομάδα υπήρξε πρόταση για περαιτέρω σκλήρυνση της σχετικής νομοθεσίας, με τον υπουργό Δημόσιας Ασφαλείας Γκιλάντ Ερντάν να ζητάει την εισαγωγή μιας βάσης δεδομένων για όλους τους Ισραηλινούς που σχετίζονται με το BDS, η οποία θα συμπληρώνεται με παρακολούθηση των δραστηριοτήτων τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Σε μία ακόμη ένδειξη καταστολής του συγκεκριμένου κινήματος, ένας από τους ιδρυτές του, ο Παλαιστίνιος Ομάρ Μπαργκούτι, ο οποίος δεν μπορεί να διωχθεί από την χώρα, καθότι μόνιμος κάτοικός της και παντρεμένος με Αραβοϊσραηλινή, συνελήφθη αυτή την εβδομάδα, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για φοροδιαφυγή, αναφέρουν τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Ενδεικτικό του παραλόγου της συγκεκριμένης νομοθεσίας είναι το ότι ενδέχεται να δημιουργήσει έριδες μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων εβραϊκών κοινοτήτων του εξωτερικού, οι οποίες την βλέπουν ως επίθεση στην ελευθερία του λόγου και αναρωτιούνται για την ανοχή που δείχνει η ισραηλινή κυβέρνηση στην διαφορετική άποψη. Τέλος, η κυριότερη αγωνία για την νομοθεσία έγκειται στο ότι δεν ξεχωρίζει μεταξύ του γενικού μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ και του μποϊκοτάζ κατά του ισραηλινού εποικισμού της Δυτικής Οχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, των περιοχών που οι Παλαιστίνιοι θεωρούν ότι ανήκουν στο κράτος τους.
Βεβαίως, οι γνωστές «ρόμπες» της εγχώριας δημοσιογραφίας, οι οποίες αναζητούν τον «αντισημιτισμό» από όποια πέτρα κι αν σηκώσουν, δεν αναφέρθηκαν στο συγκεκριμένο περιστατικό. Κάτι τέτοιο δεν μας παραξενεύει, καθώς ο «ρατσισμός» γι’ αυτούς έχει πάντοτε ως θύτες τους Έλληνες και ποτέ το κράτος του Ισραήλ, το οποίο έχει πάρει «μάστερ» στην ρατσιστική αντιμετώπιση των μη εβραίων κατοίκων του. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για κάτι ανεκδιήγητους τύπους από το εξωτερικό, όπως ο ανθέλληνας Μούιζνιεκς, για τους οποίους το κράτος του Ισραήλ, με τις πολιτικές απομόνωσης, περιθωριοποίησης και ρατσιστικής συμπεριφοράς στους Παλαιστινίους, αντιμετωπίζεται (προφανώς) ως η «μοναδική δημοκρατία στην Μέση Ανατολή».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/mia-nea-israhlinh-nomothesia-deichnei-ek-neou-ton-ratsistiko-charakthra-aut#ixzz4cEeVeoik