Επίσης, αξιοσημείωτο παραμένει ότι στην Σπάρτη η περιουσία ανήκε και στις γυναίκες, με τον Ηρόδοτο μάλιστα να τις αποκαλεί «πατρούχες», δηλαδή κατόχους της πατρικής γης. Το γεγονός αυτό δεν ήταν άξιο απορίας για την πολιτεία της αρχαίας Σπάρτης, καθώς οι πολεμικές εκστρατείες και κατ’ επέκταση ο συνεχώς μειούμενος αριθμός των ανδρών, οδήγησε στο να περιέλθει σταδιακά η γη στην κατοχή των γυναικών. Οι μητέρες που ζούσαν χωρίς τους άνδρες τους δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα, καθώς ο νόμος τις αναγνώριζε ως ισάξιες με τις άλλες γυναίκες, ενώ μπορούσαν να κληρονομήσουν την περιουσία των γονέων τους, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να είναι ανεξάρτητες και ευκατάστατες.
Επιπλέον, ο θεσμός του γάμου, για να διατηρηθεί αναλλοίωτος, πλαισιωνόταν και από κάποιους νόμους, οι οποίοι προέβλεπαν τιμωρία, μέσω ειδικών προστίμων, του «αγαμίου» για όποιον δεν παντρευόταν, του «οψιγαμίου» για όσους παντρεύονταν σε μεγάλη ηλικία, καθώς και του «κακογαμίου» για εκείνους που είχαν συνάψει κακό γάμο. Σχετικά με αυτό, μας παραδίδεται μέσω του Πλούταρχου ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου ο βασιλιάς Αρχίδαμος τιμωρήθηκε από τους Έφορους, γιατί είχε νυμφευτεί γυναίκα πολύ νεότερη, με συνέπεια να μην είναι δυνατόν να γεννηθούν άρτια τέκνα.
Διαβάστε περισσότερα στην “Αντεπίθεση”
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-thesmos-tou-gamou-sthn-archaia-sparth-b-meros#ixzz4cPysZBlx