Πριν από λίγες ημέρες η εφημερίδα «Εστία» προέβη σε μια πράξη πραγματικά αξιέπαινη. Αφιέρωσε το πρωτοσέλιδο φύλλο του Σαββάτου 11 Μαρτίου στον Εθνομάρτυρα του Κυπριακού Ελληνισμού, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο οποίος στις 14 Μαρτίου 1957 απαγχονίσθηκε από τους άγγλους δημοκράτες-αποικιοκράτες.Τόσο με άρθρο του διευθυντή της εφημερίδας Μανώλη Κοττάκη με τίτλο «Μη ρωτάτε γιατί» όσο και με κείμενο στις μέσα σελίδες, η «Εστία» απέτισε τον απαραίτητο Φόρο Τιμής στον αθάνατο αυτόν Ήρωα της Ελλάδος. Μάλιστα, στο πιο κεντρικό σημείο της πρώτης σελίδας, υπήρχε φωτογραφία του Εθνομάρτυρα, όπου υπό τον τίτλο «Αυτοί Φιντέλ εμείς Παλληκαρίδη» και υπότιτλο «Η Ελλάς δεν χρειάζεται εισαγόμενους ήρωες», αναγράφονται τα εξής:
«Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται από τον απαγχονισμό της ηγετικής μορφής του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα, Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Επ’ ευκαιρία η “Εστία” ερωτά τον πολιτικό κόσμο: Γιατί να δίνει το “παρών” μόνο σε εκδηλώσεις μνήμης για ξένους ηγέτες, όπως ο Κάστρο, και όχι σε δικούς μας, όπως ο Ευαγόρας;» Τα όσα, όμως, πολύ σωστά γράφει και παρατηρεί η «Εστία» δεν μπορούν να μας κάνουν να σιωπήσουμε γύρω από κάποια πολύ σημαντικά ζητήματα που αφορούν τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, τα οποία έχουν ουσιώδη χαρακτήρα και δεν είναι απλώς «λεπτομέρειες». Γράφει σε κάποιο σημείο του άρθρου της για την «Μνήμη Ευαγόρα Παλληκαρίδη» η «Εστία» τα εξής: «Η ανεξάρτητη Κύπρος θα μπορούσε να ελπίζει στο όνειρο της Ένωσης με την μητέρα Ελλάδα, όπως το είχαν θρέψει ο Ευαγόρας και οι συναγωνιστές του, αν εγκληματικά λάθη, καταστροφικές πρωτοβουλίες και μοιραίοι χειρισμοί δεν έφερναν τον αιμοσταγή Αττίλα στα ιερά χώματα της Μεγαλονήσου…». Επειδή στην συνέχεια του κειμένου δεν γίνεται κάποια συγκεκριμένη αναφορά στο ποια ήταν τα «εγκληματικά λάθη», οι «καταστροφικές πρωτοβουλίες» και οι «μοιραίοι χειρισμοί», που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή και την μετέπειτα κατοχή του 38% της Κύπρου, ας τα πούμε Εμείς.
Καταρχάς, ο αγώνας του Κυπριακού Λαού και του ενόπλου τμήματός του, της ΕΟΚΑ, δεν έγινε για καμία «ανεξαρτησία», αλλά αποκλειστικά και μόνο για την Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Όταν οι άγγλοι ιμπεριαλιστές δολοφονούσαν στην αγχόνη τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή, τον Δημητρίου, όταν έκαιγαν ζωντανό τον Αυξεντίου, η επίσημη «Ελληνική» κυβέρνηση αυτό το οποίο έκανε ήταν να στέλνει την αστυνομία να ξυλοκοπεί μέχρι θανάτου τους Έλληνες που συμμετείχαν στα μεγαλειώδη, σε όγκο και παλμό, συλλαλητήρια εκείνης της εποχής στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας, συμπαραστεκόμενοι στον Αγώνα των Κυπρίων Αδερφών μας. Πόσοι άραγε γνωρίζουν για τους δολοφονημένους από την αστυνομία διαδηλωτές μετά την τεράστια συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε όταν μαθεύτηκε η είδηση του απαγχονισμού των Καραολή και Δημητρίου; Ο πρωθυπουργός που έδωσε την κατάπτυστη αυτή εντολή ήταν ο «εθνάρχης» Καραμανλής. Αυτός ο θλιβερός εθνοπροδότης, ο αστράτευτος «κουφός», ο «προστατευόμενος» και «ευνοούμενος» του Ευταξία, το αγράμματο πιόνι του αγγλοαμερικανικού παράγοντα, ο «παρτάκιας» τύπος που έστειλε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στο εξωτερικό προς εύρεση εργασίας, ο καταστροφέας της Ελληνικής υπαίθρου και μετατροπέας της Αθήνας σε τσιμεντούπολη, ξεκίνησε το έργο αποδόμησης του Ελληνισμού με την υπόθεση της Κύπρου.
Αφού, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, δολοφόνησε Έλληνες που διαδήλωναν υπέρ των Αγωνιζομένων Κυπρίων Αδερφών μας, στην συνέχεια, κι αφού η Αγγλία ήταν έτοιμη να δεχθεί το μοιραίο της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, έβγαλε από την ναφθαλίνη την Τουρκία, την κατέστησε σημαντικό ρυθμιστή στην τύχη της Κύπρου, ενώ με τις προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου το 1959 «έθαψε», μαζί με τον Μακάριο και τον Αβέρωφ, το όραμα της Ένωσης. Δήλωνε, μάλιστα, μετά το τέλος των συμφωνιών, ότι αυτή ήταν «η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής μου»…
Όταν επέστρεψε στην πολιτική ζωή του Τόπου το 1974 «έφτυσε» για δεύτερη φορά στο ματωμένο κορμί της Κύπρου. Ενώ επί «χούντας» οι τούρκοι είχαν κατορθώσει να καταλάβουν μόλις το 2% του νησιού, επί «εθνάρχη» μπόρεσαν να το επεκτείνουν στο σημερινό ποσοστό κατοχής. Κι όλα αυτά επειδή ο Καραμανλής είχε δηλώσει, εντελώς ανερυθρίαστα ότι «η Κύπρος κείται μακράν»…
Έχει δίκιο η «Εστία» όταν εγκαλεί τον Τσίπρα, λέγοντάς του ότι «Μια επίσκεψη στα φυλακισμένα μνήματα της Λευκωσίας να έκανε ο κ. Πρωθυπουργός θα ανεκάλυπτε εκεί έναν ήρωα πολύ ανώτερο των προσδοκιών του». Αλλά το ίδιο ισχύει και για τον «εθνάρχη», ο οποίος ουδέποτε στην ζωή του επισκέφτηκε την «ανεξάρτητη Κύπρο», δείχνοντας έτσι την περιφρόνησή του προς το τμήμα αυτό του Ελληνισμού, αλλά και γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι ανεπιθύμητος από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου.
Τιμώντας, λοιπόν, τόσο τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη όσο και τους υπόλοιπους Συναγωνιστές του και έχοντας υπόψη ότι σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται μια ακόμη επέτειος από την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, με αποκλειστικό σκοπό την Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, ας έχουμε στο νου μας ότι οι προδοσίες σε βάρος του Έθνους μας έχουν ως αρνητικούς πρωταγωνιστές διάφορες «επιφανείς προσωπικότητες» και «ιερές αγελάδες» του μεταπολιτευτικού κατεστημένου, τόσο από τον χώρο της αριστεράς όσο και από τον χώρο της δεξιάς. Και παρά την προσπάθεια διαφόρων «κολάκων» του, ο Καραμανλής άφησε ανεξίτηλα αρνητικό και αντεθνικό το στίγμα του στην ιστορική διαδρομή της Ελλάδος. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-euagoras-pallhkaridhs-kai-oi-ethnarches#ixzz4ciHxW7pC