Πριν από λίγες ημέρες, ο γνωστός οπαδός του κοσμοπολιτισμού και του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης, με ένα πραγματικά κατάπτυστο κείμενο, υπό τον τίτλο «Σεβασμός», προέβη σ΄ένα απίστευτο υμνολόγιο για τον σφαγέα αμάχων στον Μελιγαλά και αλλού και καταδικασθέντα σε θάνατο για κατασκοπεία υπέρ ξένης χώρας Νίκο Μπελογιάννη.
Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα αυτού του κειμένου: «Πέθανε γι΄ αυτό που ήταν και γι΄ αυτό που ήθελε να είναι. Τιμούμε λοιπόν έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Τον άνθρωπο που έδρασε και πέθανε για το κόμμα του, τις ιδέες και τις πεποιθήσεις του χωρίς να στεκόμαστε ούτε στο κόμμα ούτε στις ιδέες ούτε στις πεποιθήσεις. Δεν τον αλλάζουμε για να αρέσει σε όλους και δεν τον φτιασιδώνουμε επειδή δεν αρέσει σε κάποιους. Τον δεχόμαστε όπως του άρεσε να είναι ο ίδιος» […] «Δεν χρειάζεται άλλωστε καμία υπέρβαση ορίων για να καταστεί αποδεκτός. Η ελληνική δημοκρατία οφείλει να τιμά τους ήρωες και τους πρωτομάστορες όλων των παρατάξεων που τη συγκροτούν. Στο πάνθεον της δημοκρατίας ανήκουν όλοι. Ακόμη και όσοι την πολέμησαν; Τώρα πια ναι. Η λήθη και η μνήμη είναι τα δυο πόδια στα οποία οφείλει να στηρίζεται ένας σύγχρονος δημοκρατικός πολιτισμός. Όχι απαραιτήτως επειδή όλοι συμφωνούμε με όλα όσα έκαναν ή όσα εκπροσώπησαν. Ούτε επειδή του θαυμάζουμε όλους. Αλλά επειδή οι ήρωες μιας μερίδας συνοδοιπόρων μας στην συλλογική πορεία της κοινής πατρίδας αξίζουν την αναγνώριση και τον σεβασμό μας για την προσφορά και τους αγώνες τους» […] «Κι υποθέτω ότι όλοι όσοι στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στον Νίκο Μπελογιάννη δεν έχουμε καμία πρόθεση ή φιλοδοξία ούτε να ξαναζήσουμε έναν Εμφύλιο, ούτε να ξαναγράψουμε την έκβασή του, ούτε να εξιδανικεύσουμε μια τραγωδία. Να τον τιμήσουμε θέλουμε».
Αυτές οι αθλιότητες υπέρ του δολοφόνου και προδότη Μπελογιάννη φαίνεται ότι ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων, καθώς λίγες ημέρες αργότερα με νέο κείμενό του διακρίνεται πως προσπαθεί να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από την προηγούμενη τοποθέτησή του:
«Η έντονη διαμάχη για τις τιμές στον Νίκο Μπελογιάννη σφράγισε τον δημόσιο διάλογο. Μια διαμάχη που ξάφνιασε πολλούς για το πάθος της. Προσωπικά δημοσίευσα την άποψή μου και αφουγκράστηκα τις πολλές αντιδράσεις (“Τα Νέα”, 28/3). Μια διευκρίνιση. Προφανώς ο Μπελογιάννης ούτε είναι ούτε επιζήτησε ποτέ να γίνει “ήρωας της δημοκρατίας”. Είναι όμως ήρωας του ΚΚΕ. Και το ΚΚΕ αποτελεί μέρος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας. Δικαιούται όχι δικαίωση αλλά σεβασμό στην ιστορία του. Και δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, η δημοκρατία είναι καθεστώς ιστορικής μεγαλοψυχίας. Δεύτερον, η άσκηση της ιστορικής μεγαλοψυχίας στο όνομα της δημοκρατίας αποτελεί ένα ευγενές προνόμιο των νικητών. Αυτά και τίποτε άλλο».
Πρώτη παρατήρηση: Ο Πρετεντέρης, συνεχίζοντας την φιλοΚΚΕδικη προσέγγιση του παρελθόντος, θεωρεί το ΚΚΕ «μέρος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας» και γι΄ αυτόν τον λόγο «Δικαιούται όχι δικαίωση αλλά σεβασμό στην ιστορία του»! Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός για το ΚΚΕ από την αποδοχή υπέρ του που κάνει ο δημοσιογράφος σήμα-κατατεθέν του καπιταλισμού και της «διαπλοκής».
Παρατήρηση δεύτερη: Μπορεί ο Πρετεντέρης να λέει ότι «Πρώτον, η δημοκρατία είναι καθεστώς ιστορικής μεγαλοψυχίας. Δεύτερον, η άσκηση της ιστορικής μεγαλοψυχίας στο όνομα της δημοκρατίας αποτελεί ένα ευγενές προνόμιο των νικητών», φαίνεται όμως ότι αυτό ισχύει μόνο για τους στρατιωτικά ηττημένους του 1949 και όχι για τους Αξιωματικούς του Στρατιωτικού Καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967. Ο Παπαδόπουλος και ο Ντερτιλής έπρεπε να πεθάνουν φυλακισμένοι επειδή, όπως έλεγε ο ψευτοεθνάρχης, «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια». Προφανώς στην περίπτωσή τους δεν ίσχυσε «η άσκηση της ιστορικής μεγαλοψυχίας», όπως έγινε με την νομιμοποίηση του ΚΚΕ και την άφεση αμαρτιών σ΄αυτό και τα στελέχη του, αλλά η απόλυτη και μέχρι τέλους εκδικητικότητα και το ανάλογο μίσος, «στο όνομα της δημοκρατίας» φυσικά…
Παρατήρηση τρίτη: Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί κι αυτή «μέρος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας»; Δεν δικαιούται κι αυτή εξίσου σεβασμό στην ιστορία της; Θυμίζουμε στον υμνητή του Σημίτη και του Μπελογιάννη ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί, σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις σε Εθνικό Κοινοβούλιο και Ευρωκοινοβούλιο, την τρίτη εκλογική δύναμη της Χώρας εκφράζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων. Βρίσκεται, δηλαδή εδώ και χρόνια, σε υψηλότερη θέση από «το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας» που υμνεί ο υπάλληλος του ΔΟΛ.
Αυτά και τίποτε άλλο…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-pretenterhs-oi-umnoi-tou-mpelogiannh-kai-h-istorikh-megalopsuchia#ixzz4dM4fQcUg