Γράφοντας για την συμβολή της κλασικής τέχνης στην πνευματική ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπου, καλό θα ήταν να επιχειρηθεί αρχικά μια προσπάθεια ορισμού της κλασικής τέχνης. Κλασική τέχνη λοιπόν είναι η τέχνη η οποία αναδύθηκε στην Ελλάδα του 5ου και 4ου αιώνα π.Χ., εποχή κατά την οποία η δημιουργία άγγιξε την τελειότητα-σε κάθε τομέα.
Στην αρχιτεκτονική, την γλυπτική, την μουσική, το θέατρο και την ζωγραφική. Αντικρίζοντας κανείς τον Παρθενώνα, τον Ηνίοχο των Δελφών, ή μελετώντας την Αντιγόνη του Σοφοκλή, νιώθει αρχικά μια συγκινησιακή φόρτιση, ένα αίσθημα αισθητικής λύτρωσης. Αυτή λοιπόν είναι η πρωταρχική προσφορά της τέχνης σε κάθε νέο άνθρωπο, το γεγονός ότι αποδίδει μια ευκαιρία για συναισθηματική εκτόνωση και απελευθέρωση.
Σε ένα βαθύτερο επίπεδο όμως, η κλασική τέχνη μας βοηθά να κατανοήσουμε τις λειτουργίες της φύσης και με αυτόν τον τρόπο να κατανοήσουμε και να κοιτάξουμε βαθύτερα στον ίδιο μας τον εαυτό. Με άλλα λόγια, η τέχνη βοηθά στην ανάπτυξη της εσωτερικότητας, στην ενδοσκόπηση και δίνει μια διέξοδο στην υπαρξιακή αγωνία κάθε οντότητας, πόσο μάλλον ενός εφήβου ή νέου ανθρώπου, που είναι γεμάτος ερωτήματα για την ζωή. Παράλληλα, η κλασική τέχνη –και αυτό δικαιολογεί επαρκώς τον χαρακτηρισμό της ως κλασική- εξυμνεί με υπέροχο και μεγαλειώδη τρόπο ανώτερες αξίες και ιδεώδη, όπως ο έρωτας, η αγάπη, το θάρρος, η υπερηφάνεια, το καθήκον στην οικογένεια και την πατρίδα.
Περνώντας λοιπόν από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο, η κλασική τέχνη κάνει τους νέους κοινωνούς των πολιτισμικών αξιών του γένους, γεννώντας τους τον σεβασμό στις παραδόσεις, τον θαυμασμό για τους προγόνους, την αγάπη για το Γένος και το Έθνος. Πρόκειται για την μοναδική ικανότητα της τέχνης να ενώνει τα άτομα μιας κοινωνίας ωθώντας τα στην συνειδητοποίηση των κοινών στοιχείων που τα χαρακτηρίζουν, ήτοι η κοινή καταγωγή, ο κοινός τρόπος επικοινωνίας, οι κοινές οντολογικές αναζητήσεις και οι κοινές παραδόσεις.
Μια σύνοψη λοιπόν όλων των προαναφερθέντων καταδεικνύει την πολλαπλή, αμφίδρομη και διττή συμβολή της κλασικής τέχνης στον νέο άνθρωπο. Αμφίδρομη, διότι επιδρά στην ψυχοσύνθεση του δημιουργού όσο και του αποδέκτη, διττή γιατί πραγματοποιείται σε ατομικό και συγχρόνως σε συλλογικό επίπεδο και πολλαπλή, διότι επιτελεί ταυτοχρόνως πολλές λειτουργίες, από την αισθητική συγκίνηση μέχρι την εσωτερική αναζήτηση και την αγάπη για το Έθνος και την Πατρίδα.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-sumbolh-ths-klasikhs-technhs-sthn-psuchosunthesh-enos-neou#ixzz4dvMFplnD
