Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Οι καιροί της υλικής ευδαιμονίας και του μανιώδους καταναλωτισμού έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την ελληνική κοινωνία και το ζήτημα το οποίο καλούμεθα να λύσουμε δεν είναι το πως θα επανέλθουμε αναίμακτα στην belle epoque του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά το πως θα διαμορφώσουμε τις αναγκαίες εκείνες συνθήκες για την επιβίωση του Ελληνισμού στο εγγύς μέλλον.
Την ωμή αυτή πραγματικότητα, αρνούνται να ομολογήσουν οι υπεύθυνοι της δυστυχίας του Λαού μας. Αρνούνται δε να την ομολογήσουν διότι εάν το έπρατταν θα ομολογούσαν ταυτόχρονα την ανικανότητά τους να συμμετάσχουν στον σχεδιασμό της επόμενης μέρας. Διότι κακά τα ψέμματα, η πολιτική τους επιβίωση -η οποία παρεμπιπτόντως στοιχίζει πανάκριβα στο Λαό και στην Πατρίδα- είναι συνυφασμένη με τον εξωτερικό δανεισμό έναντι οιουδήποτε τιμήματος, είναι συνεπώς συναρτώμενη της ξενοκρατίας.
Ισχυρίζονται οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κινήματός μας πως μοναδική διέξοδος της οικονομικής κρίσης είναι η πλήρης υποταγή στους δανειστές και η εφαρμογή των Μνημονίων, απορρίπτοντας εκ προοιμίου την αντίθετη άποψη, φθάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να διώκουν τους αληθινούς εκφραστές της (βλέπε δίωξη Καθεστώτος εις βάρος της Χρυσής Αυγής). Ας αναρωτηθούμε όμως: ακόμη και αν οι δανειστές αποφάσιζαν τη διαγραφή του συνόλου του χρέους της χώρας, τι είναι εκείνο το οποίο έχει μεταβληθεί ώστε να μπορούμε με ασφάλεια να εξάγουμε το συμπέρασμα πως το Κράτος δεν θα επανέλθει ξανά στο ίδιο σημείο που σήμανε με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου;
Η απάντηση είναι προφανής: ουδέν μετεβλήθη, ούτε το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ούτε και το μοντέλο οικονομικής πολιτικής το οποίο ακολουθείται και το οποίο παραμένει σταθερά προσηλωμένο στο πλαίσιο της εκμηδένισης της πραγματικής παραγωγικής δραστηριότητας και της ολοκληρωτικής εξάρτησης από τον εξωτερικό δανεισμό.
Αναπόφευκτα συνεπώς, ακόμη κι αν αύριο η Ελλάδα απαλλασσόταν κατά ένα μαγικό τρόπο από το δυσθεώρητο χρέος της, θα αρκούσαν μερικές μονάχα δεκαετίες προκειμένου να επανέλθει στο χάος. Εγγύηση γι’ αυτό είναι οι πολιτικές ηγεσίες του «δημοκρατικού» τόξου, οι οποίες βεβαίως εργάζονται σκληρά και πυρετωδώς ώστε να εξυπηρετούν στο διηνεκές τις ανάγκες του διεθνούς κερδοσκοπικού και τοκογλυφικού κεφαλαίου. Επιπρόσθετα, σημαντικότατο μέρος των παραγωγικών δομών της χώρας έχουν περάσει στα χέρια των ξένων, με στόχευση στο ξεπούλημα του συνόλου. Με απλά λόγια, εκείνοι οι οποίοι θρασύτατα διακηρύσσουν πως δίχως Μνημόνια και διεθνείς επικυρίαρχους θα επέλθει η καταστροφή της Ελλάδος είναι αυτοί που φροντίζουν με την πολιτική της υποταγής και του ξεπουλήματος να διαμορφώσουν το περιβάλλον της καταστροφής στην περίπτωση εκείνη κατά την οποία το Έθνος μας θα αποφασίσει να στηριχτεί ξανά στα χέρια των παιδιών του.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, τους χαρακτηρίζαμε και εξακολουθούμε να τους χαρακτηρίζουμε προδότες, καθώς αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που πρέπει σε όσους δρουν έργω και λόγω για λογαριασμό των ξένων συμφερόντων.
Η συμμορία που κατσικώθηκε στο σβέρκο του Λαού και της Πατρίδος μας με την περίφημη Μεταπολίτευση και εξαπλώθηκε σα την πανούκλα σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, επιβλήθηκε χάρη σε μια ανείπωτη τραγωδία, χάρη σε μία μνημειώδη καταστροφή: εκείνη της ελληνικής μας Κύπρου. Όποιος θεωρεί πως το τέλος της μεταπολιτευτικής belleepoque θα επέλθει δίχως αίμα και πόνο, δίχως μια νέα Εθνική Καταστροφή, απλώς ονειροπολεί και ταυτοχρόνως ψεύδεται συνειδητά ή αυτοεξαπατάται, επιτυγχάνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο όχι την αποτροπή του μοιραίου αλλά απλώς την πρόσκαιρη αναβολή του.
Οι καιροί που έρχονται θα είναι εξόχως σκληροί αλλά δυστυχώς δεν υφίσταται άλλη οδός ώστε να γίνει ο απαραίτητος διαχωρισμός της ήρας απ’ το στάρι. Για να βαδίσει το Έθνος μας μπροστά θα πρέπει ο Λαός μας ν’ αποκτήσει την σκληρότητα του ατσαλιού και την σπιρτάδα του λαγού, θα πρέπει δηλαδή να επιδιώξει και να επιτύχει το οριστικό τέλος της σημερινής μαλθακότητας και ανοχής. Τούτο άλλωστε ορίζει ο ακατάλυτος Φυσικός Νόμος που θέλει τον ισχυρό να επιβιώνει και τον αδύναμο να αφανίζεται.
Αναπόφευκτα ως εκ τούτου, η σημερινή άρχουσα τάξη μαζί με τα ακαδημαϊκά της ψοφίμια και τους σύγχρονους δημοσιογραφικούς «εισαγγελείς» θα έχουν κονιορτοποιηθεί υπό το βάρος των μελλοντικών προκλήσεων τις οποίες θα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν. Τότε θα είναι ο καιρός του δικού μας ανελέητου Λαού, ο καιρός της δικής μας περήφανης Πατρίδος, ο καιρός του διαρκώς μαχόμενου Λαϊκού Εθνικιστικού μας Κινήματος!
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-telos-ths-metapoliteutikhs-belle-epoque#ixzz4extUTEnV