Το αποτέλεσμα των εκλογών του πρώτου γύρου στην Γαλλία δημιούργησε, επί της ουσίας, πολιτικό πρόβλημα σε Τσίπρα και Μητσοτάκη, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αντίστοιχα, καθώς τα «αδελφά» κόμματα και οι ανάλογοι υποψήφιοί τους έχασαν κατά κράτος. Η παραδοσιακή γαλλική δεξιά έφερε το χειρότερο εκλογικό της αποτέλεσμα εδώ και πολλά χρόνια, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο υποστήριξε αρχικά ο Τσίπρας, κυριολεκτικά καταποντίστηκε.
Προφανώς, γι’ αυτόν τον λόγο, οι συριζαίοι έβαλαν, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ να στείλει μια επιστολή στήριξης στον Μελανσόν, παρότι ο τελευταίος μιλούσε εντελώς απαξιωτικά για τον Τσίπρα, παρουσιάζοντάς τον ως πολιτικό παράδειγμα προς αποφυγή. Μπορεί μεν το κομματικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ να προτιμούσε τον Μελανσόν (παρότι αυτός είχε «αδειάσει» χαρακτηριστικά τον Τσίπρα, χαρακτηρίζοντάς τον ως πρότυπο εντολοδόχου πολιτικού), από την στιγμή όμως που οι εκ του εξωτερικού εντολείς του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ «έκραξαν» τον Μελανσόν για την μη στήριξή του στον Μακρόν στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ήταν μονόδρομος η σιωπηρή εγκατάλειψη του Μελανσόν, προκειμένου να μην «τα χαλάσουν» οι συριζαίοι με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (αλλά και την Μέρκελ) ή να αρχίσουν εκ νέου τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ να τους κατατάσσουν στις «λαϊκιστικές δυνάμεις».
Η πρωτιά του Μακρόν και η ξέφρενη αντιλεπενική προπαγάνδα, η οποία πήρε την «ευλογία» όλου του ευρωπαϊκού κατεστημένου, έστρωσε το χαλί τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην ΝΔ, για να δώσουν μια ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος συμβατή με τις δικές τους ιδιαίτερες επιδιώξεις των κομματικών τους συμφερόντων. Έτσι, ο Μητσοτάκης έκανε γαργάρα την ήττα του υποψηφίου του «αδελφού» κόμματος της γαλλικής δεξιάς (Φιγιόν) και χαιρέτισε την πρωτιά του Μακρόν ως «απάντηση των φιλελεύθερων δυνάμεων της λογικής στην επίθεση του αριστεροδεξιού λαϊκισμού».
Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ, από το βράδυ της Κυριακής (!) κιόλας, πανηγύριζε για την πρωτιά του Μακρόν, ενώ την επόμενη ημέρα το Μαξίμου ανακοίνωσε ότι ο Τσίπρας είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Μακρόν, ο οποίος του είπε ότι «στήριξε από την αρχή τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και την ανάγκη να αλλάξει η στάση απέναντι στην Ελλάδα», καθώς και ότι, αν εκλεγεί «θα δουλέψουμε μαζί στενά για να κάνουμε την Ευρώπη να ανταποκρίνεται στις αξίες μας».
Ο μεν Μητσοτάκης προσπάθησε να εστιάσει στις νεοφιλελεύθερες διακηρύξεις του Μακρόν, ο δε Τσίπρας να εμφανίσει τον Μακρόν ως συνέχεια του Ολάντ (ο οποίος τον πήρε από υπάλληλο της τράπεζας των Ρότσιλντ, τον έκανε σύμβουλο και στην συνέχεια υπουργό του), που θα εξακολουθήσει να έχει άριστες σχέσεις με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να την στηρίζει εναντίον των «σκληρών» του Βερολίνου και του ΔΝΤ.
Φυσικά, ο Μακρόν, αν βεβαίως καταφέρει να εκλεγεί στις 7 Μαΐου, θα είναι ο θεσμικός εκπρόσωπος του γαλλικού καπιταλισμού, όπως άλλωστε ήσαν και οι προκάτοχοί του. Και γι’ αυτό ακριβώς, θα συνεχίσει την τόσο… φιλελληνική στρατηγική του γερμανογαλλικού κεφαλαιοκρατικού άξονα.
Με μια Λεπέν, όμως, που ακόμα κι αν δεν μπορέσει να κάνει την υπέρβαση, είναι κάτι παραπάνω από εφικτό να ξεπεράσει το 40%, και με το πατριωτικό, ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα να ανεβαίνει συνεχώς, είναι ξεκάθαρο ότι ο Χρόνος εργάζεται υπέρ των Εθνικολαϊκών Δυνάμεων σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, στο δόγμα του «θέλουμε την Πατρίδα μας πίσω», που αποτέλεσε το κυρίαρχο πολιτικό σύνθημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο 8ο Συνέδριό της.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-makron-ws-sundetikos-krikos-suriza-kai-nd#ixzz4g2zesZna
