Αν θεωρήσουμε ότι η κρίση είναι σημερινό φαινόμενο και μόνο οικονομική, θα εξαπατηθούμε. Είναι αλήθεια ότι δεκαετίες τώρα έχουμε αφεθεί εγκαταλείποντας τον ίδιο μας τον εαυτό. Μες στη ροή του χρόνου λησμονήσαμε τα αυτονόητα, χάσαμε τον χαραχτήρα μας, αλλοιώθηκε η προσωπικότητά μας.
Γοητευμένοι από το εφήμερο, αφού ανεχθήκαμε μια γενικευμένη αλλοτρίωση δεν μπορέσαμε εν τέλει να ξεφύγουμε από το τέλμα μες στο οποίο έχουμε τώρα πια περιπέσει. Αποδομώντας την ιστορία μας, τον ίδιο μας δηλαδή τον εαυτό, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα κενό, ένα πικρό έλλειμμα τώρα πια ξεχειλίζει μέσα μας.
Αυτό “το μέσα μας κενό” όπως γράφει ο Κωνσταντινουπολίτης ποιητής Δημ. Παπακωνσταντίνου, ας μη κρυβόμαστε, είναι η ρίζα των δεινών. Όταν η αδιαφορία, η ανευθυνότητα, η αρρωστημένη ανεκτικότητα και η άγνοια κατακλύζουν την ψυχή του καθενός μας, τότε η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο απομακρύνεται.
Αναζητώντας τις αιτίες μιας ασεβούς συμπεριφοράς των νέων ανθρώπων, απέναντι στα τοπόσημα της πατρίδας των, στα ιστορικά δηλαδή μνημεία που κληρονόμησαν, αντιλαμβανόμαστε ότι το ζήτημα είναι ηθικό. Όταν η ευθύνη και το χρέος είναι λέξεις χωρίς περιεχόμενο για τη νέα γενιά, είναι πρέπον χωρίς αφορισμούς να αναζητήσουμε τις ευθύνες μας.
“Ένδον σκάπτε” έγραφε ο Μ. Αυρήλιος στο έργο του ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ. Έτσι κι εμείς μέσα μας πρέπει να βρούμε τα λάθη που κάναμε για να εξηγήσουμε την εκτροπή της νεολαίας . Λάθη που έχουν οδηγήσει σε πλήρη αποσύνθεση την νεανική ψυχή.
Όταν η επαναστατικότητα, τα όνειρα, η δράση, η ενεργητικότητα δεν διοχετεύονται δημιουργικά, κυριαρχεί το σκοτάδι και έτσι πολιορκημένοι οι νέοι από αυτό αδυνατούν να αντικρύσουν την αλήθεια. Έχει κοπεί το νήμα που συνδέει το φωτερό χτες με το σκοταδιασμένο σήμερα.
Η αμορφωσιά, η σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας, η υποδούλωση της πνευματικότητας, η κυριαρχία του εφήμερου, η έλλειψη αυτογνωσίας, στερούν από τον νέο τη δυνατότητα να ερμηνεύσει τον κόσμο. Όταν αγνοείς τα εν οίκω, είναι αδύνατον να γνωρίσεις τον διπλανό σου. Κι έτσι χαμένος μες στο σκοτάδι χωρίς ελπίδα, θα παραδέρνεις πεταμένος από την Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Ας ξαναδούμε λοιπόν το φως, ας το δώσουμε στους νέους. Είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε για να τραβήξουμε εμπρός. Όταν δεν υπάρχει επικοινωνία με τους νέους ανθρώπους, ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τα δικά μας λάθη πρώτα.
Το φώς δεν είναι μακριά , είναι μέσα μας. Η κρίση μέσα στην οποία ζούμε όλοι μας, δεν θα ξεπεραστεί αν δεν απελευθερώσουμε το φως, την αλήθεια αυτή που κρύβουμε μέσα στην ψυχή μας. Για να τραβήξουμε λοιπόν εμπρός, για να ξαναβρούμε τη δική μας συνέχεια, ας επιταχύνουμε το περπάτημά μας χωρίς χρονοτριβές.
Ο δρόμος που θα μας βγάλει από την κρίση για να μας οδηγήσει προς ένα ελπιδοφόρο αύριο είναι δικός μας.
Εμείς πρέπει να βρούμε τον τρόπο για να κερδίσουμε τη ζωή.
Είναι αλήθεια ότι δεν μας απομένει τίποτε άλλο τώρα πια παρά μόνον ο αγώνας. Ας ενταχτούμε λοιπόν στις γραμμές του πατριωτικού αυτού κινήματος που παλεύει για μια ανεξάρτητη και περήφανη πατρίδα.
Ας αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο. Ο δρόμος του αγώνα, τώρα πια το γνωρίζουν όλοι, ταυτίζεται με την πορεία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Ας το τολμήσουμε!
Ας φανούμε γενναίοι λοιπόν!
ΔΙΚΩΝΥΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-neoi-mprosta-sthn-krish#ixzz4h8Xk0OvJ