Ο Ποντιακής καταγωγής βουλευτής Πέλλας της Χρυσής Αυγής, Ιωάννης Σαχινίδης μίλησε στην Ολομέλεια της Βουλής για την ημέρα Τιμής και Μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία:
“Tα δάκρυα στα μάτια μας δεν έχουν στεγνώσει ακόμη. Ξεριζωθήκαμε με τη βία από τη γη των προγόνων μας. Μια γη ελληνική, που αυτή η ελληνικότητά της χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Πίσω μας αφήσαμε αυτήν τη γη, σπαρμένη με τα ιερά κόκκαλα των προγόνων μας Κρατέλληνων, με τα άψυχα κορμιά των αθώων γυναικόπαιδων. Οι πληγές ακόμα και σήμερα είναι ανοιχτές. Οι μνήμες φρέσκιες. Μόλις πριν ενενήντα οχτώ χρόνια.
Γενοκτονία, λοιπόν, του Ποντιακού Ελληνισμού. Θα έλεγα όχι μόνο του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά γενικότερα του Ελληνισμού. Ίσως, είναι, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη και γνώμη, όχι σωστό να τιμούμε μόνο τον Ποντιακό Ελληνισμό. Υπήρξαν θύματα και του Μικρασιατικού Ελληνισμού, υπήρξαν θύματα των Ελλήνων της Καππαδοκίας, αν και έχει οριστεί διαφορετική ημερομηνία από τη σημερινή, στις 17 Σεπτέμβρη να τιμάται η μνήμη των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Θα έπρεπε ο ελληνισμός της Μικράς Ασίας να τιμάται σε μια μέρα. Διότι αριθμητικά τα θύματα που υπήρξαν από αυτές τις γενοκτονίες, από αυτές τις εθνοκαθάρσεις ξεπερνούν ίσως και τα θύματα της γενοκτονίας των αδερφών μας Αρμενίων.
Οι θύτες, οι… φίλοι μας οι Τούρκοι. Οι φίλοι μας οι Τούρκοι! Αλήθεια, κατά πόσον μπορεί στην πραγματικότητα να υπάρξει μια ελληνοτουρκική φιλία, όταν εγώ θα δώσω το χέρι μου και θα πρέπει να μετράω αν θα λείπει κάποιο κομμάτι, όταν θα πάρω το χέρι μου πίσω; Αλήθεια, πώς μπορεί να υπάρξει μια ελληνοτουρκική φιλία, όταν θα γυρίσω την πλάτη μου να έχω το νου μου μην φάω πισώπλατη μαχαιριά. Θύτες, όπως ανέφερα, οι φίλοι μας οι Τούρκοι. Ηθικοί αυτουργοί και ενορχηστρωτές όλης αυτής της ιστορίας. Οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί, οι «φίλοι» μας οι Γάλλοι, οι «φίλοι» μας οι Άγγλοι.
Δεν είναι, κύριε Υπουργέ, όπως αναφέρατε πριν και λείπει ο ρατσισμός. Τα κίνητρα και τότε και σήμερα είναι ακριβώς τα ίδια. Τα κίνητρα και τότε και σήμερα είναι η οικονομία, είναι τα λεφτά. Ο πόλεμος και τότε και στις μέρες μας μαίνεται ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Για τα πετρέλαια της Μοσούλης και για τα νερά του Τίγρη και του Ευφράτη. Αυτά, για να αποκατασταθεί η αλήθεια. Ελληνοτουρκική φιλία. Έχουμε μεγαλώσει οι περισσότεροι που είμαστε ποντιακής καταγωγής με ιστορίες από την καλομάνα. «Καλομάνα» στα ποντιακά, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η γιαγιά. Η δική μου γιαγιά με καταγωγή από Κερασούντα, ο παππούς από το Καρς. Ξέρετε, ειδικά τα βράδια του χειμώνα θέλαμε να ακούσουμε παραμύθια. Εμείς τα θεωρούσαμε παραμύθια, αλλά ήταν ιερές οι στιγμές, διότι μαθαίναμε ιστορία. Ήμασταν μικροί. Μεγαλώνοντας καταλάβαμε ότι ζούσαμε την ιστορία μέσα από τις αφηγήσεις της καλομάνας. Μεγαλώσαμε με αυτές τις ιστορίες.
Τι μας έλεγαν αυτές οι ιστορίες; Μας μιλούσαν για τον Εύξεινο Πόντο. Όταν αναφερόμασταν στην καλομάνα και της λέγαμε «πες μας γιαγιά για τον Εύξεινο Πόντο», μας διόρθωνε και μας έλεγε ότι «δεν ήταν Εύξεινος Πόντος, ήταν Άξενος Πόντος». Απλώς, στην κουλτούρα των Ποντίων -επειδή θέλουμε και μας αρέσει, διότι είμαστε άνθρωποι πραγματικά με πολιτισμό και με κουλτούρα- θέλαμε να ωραιοποιήσουμε τον Εύξεινο Πόντο, όταν ήταν φουσκωμένος, από Άξενο τον ονομάσαμε σε Εύξεινο. Οι ιστορίες λοιπόν της γιαγιάς τι μας έλεγαν; Και θα σας τα πω στα ποντιακά και θα ήθελα όσοι γνωρίζουν να κάνουν μια μετάφραση: «ΠΟΥΛΙ’ Μ ΜΕ ΤΑ ΤΗΝΣ ΤΗΔΕ ΚΟΙΝΟ ΠΑ ΚΕ ΧΩΜΑΙ. ΑΣ ΕΗΝΣ ΜΟΝΑΧΑ ΠΟΝΟ ΔΑΚΡΑΙ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΝ ΕΙΔΑΜΕ»: Το μόνο που είδαμε ήταν πόνος, δάκρυα και θάνατος. Ελληνοτουρκική φιλία με αυτούς, λοιπόν, ποτέ και πουθενά.
Ιστορικά εάν κάτσουμε και αναφερθούμε, υπάρχει πληθώρα βιβλίων, φωτογραφιών και αφηγήσεων από Πόντιους φιλόλογους, από Πόντιους καθηγητές. Πιστεύω ότι είναι ένα τεράστιο κομμάτι. Θα μπορούσαμε να μιλάμε όλη την ημέρα απλά και μόνο για τη γενοκτονία των Ποντίων. Θα ήθελα, όμως, εδώ να κάνω και μια επισήμανση προς τον υπουργό Παιδείας να μην πειράξει τα βιβλία ιστορίας σε σχέση με την αναφορά στη Γενοκτονία των Ποντίων. Αφήστε ήσυχη, κύριε Υπουργέ, την ιστορία, διότι είναι έγκλημα αυτό που προσπαθείτε να κάνετε για άλλη μια φορά, γιατί η λήθη απέναντι στη Γενοκτονία των Ποντίων είναι μια δεύτερη συνεχόμενη γενοκτονία.
Επίσης, δεν θα πρέπει να λησμονούμε την περίοδο στην οποία αναφέρθηκαν κάποιοι του 1937-1949. Είναι μια περίοδος εθνοκάθαρσης του Ποντιακού ελληνισμού στην τότε Σοβιετική Ένωση. Το 1934 δεν λησμονούμε ότι ο «εθνάρχης» είχε προτείνει τον σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου, τον Κεμάλ Ατατούρκ, για Νόμπελ Ειρήνης. Ο αγώνας, λοιπόν, για καθημερινή αναγνώριση θα είναι συνεχής με σεβασμό στην ιερή μνήμη των θυμάτων και με περηφάνια στην καταγωγή μας. Και εάν μου επιτρέπεται η ιεροσυλία να παραφράσω αυτό που ακούστηκε προηγουμένως: Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, για να ανθήσει και να φέρει και άλλο θέλει Εθνική Κυβέρνηση”.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/g.-sachinidhs-genoktonia-pontiwn-binteo#ixzz4hX9Y7AmK