Yπάλληλος ξένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, νεοδημοκράτης, πρώην υπουργός και επίδοξος δελφίνος, αναφέρθηκε σε άρθρο του, στον πατριωτισμό της Χρυσής Αυγής, βάζοντας την λέξη «πατριωτισμός» σε εισαγωγικά, υπονοώντας, έτσι, ότι οι Εθνικιστές δεν είναι πατριώτες, αλλά οι Νεοδημοκράτες είναι.
Για τους Νεοδημοκράτες, το να ξεπουλάς τα αεροδρόμια και την διαχείριση του εναερίου χώρου σου στην Γερμανία, είναι «πατριωτικό», όπως και το να επιβάλλεις στους Έλληνες να πληρώνουν επιπλέον φόρους ως «πατριωτικό καθήκον» και «πατριωτικές» περικοπές στις πληρωμένες από τους ίδιους συντάξεις τους.
Η θέση της ΝΔ, με άλλα λόγια, είναι αυτή: «Δεν θα έπρεπε να ψηφίσετε τον Τσίπρα, γιατί εμείς θα είχαμε καλύτερο μνημόνιο, θα μπορούσατε να αγοράσετε περισσότερα τσιγάρα και ο καφές σας θα στοίχιζε 7 λεπτά λιγότερο».
Ο πολίτης-ψηφοφόρος έχει αναπτύξει μια σχέση με την Πολιτική, εγωιστική και στρουθοκαμηλίζουσα. Στην πράξη, απολύτως βλαπτική. Με το σκεπτικό πως, μη πιστεύοντας σε πολιτικές ιδέες, και «κοιτάζοντας την δουλειά του» και τα συμφέροντά του, γίνεται πιο έξυπνος από αυτούς που πιστεύουν σε Ιδέες, ο πολίτης-ψηφοφόρος αρνείται να αντιληφθεί πως, μπορεί ο ίδιος να αδιαφορεί για την πολιτική, αλλά η πολιτική δεν αδιαφορεί για αυτόν.
Πηγή της ανησυχίας του πολίτη-ψηφοφόρου είναι οι παρέες, οι διασκεδάσεις του, τα προσωπικά του δράματα, ο τρόπος ζωής του (το «λάιφστάιλ»). Τα υπόλοιπα τα αντιμετωπίζει «χαλαρά». Δεν κουράζεται με πράγματα που χρειάζονται προσπάθεια για να τα καταλάβει, και που δεν του αποφέρουν όφελος στην τσέπη. Το πρόβλημά του ξεκινά όταν την σύνταξη του παππού αρχίζει να την ροκανίζει ο Τσίπρας κι ο Δένδιας, κι εκείνος έχει λιγότερα χρήματα για να παίξει με τα χόμπυ του. Κάποια στιγμή, η ροή των τριτοκοσμικών που δεν τον ενδιαφέρει, γιατί αυτές είναι ιστορίες που λένε οι «φασίστες», θα έχει ως αποτέλεσμα να σκοτωθεί κάποιος αγαπημένος του. Και πάλι θα είναι «χαλαρός». Μέχρι να συμβεί στον ίδιο, θα κάνει την συνείδησή του να σωπάσει, βάζοντας αγγλικές και γαλλικές σημαίες στην φωτογραφία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Νεοέλληνας είναι ευτυχής γιατί το Μάντσεστερ είναι μακριά. Ο νους του έχει προγραμματιστεί από την προπαγάνδα που ασκείται δια των ΜΜΕ, ώστε κίνδυνοι όπως η τουρκική απειλή στο Αιγαίο, να αντιμετωπίζονται ως ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ανησυχίες του περασμένου αιώνα, ξεπερασμένες πια, μέσα στο προοδευτικό ευρωπαϊκό πλαίσιο. Κι αυτό γιατί, όσοι έζησαν την τουρκική αγριότητα έχουν πεθάνει χωρίς να διδάξουν στα εγγόνια τους την δική τους Ιστορία.
Γιατί οι γονείς πίστεψαν το παραμύθι πως η ζωή διαρκώς γίνεται «καλύτερη», δηλαδή πλουσιότερη και πιο οκνηρή. Γιατί οι σημερινοί «δημογέροντες» του δημοσίου βίου, είναι κακομαθημένα παράσιτα της γενιάς του Πολυτεχνείου, που δεν πολέμησαν για την Πατρίδα, και δεν είδαν ποτέ τους κάποιον να πεθαίνει στην μάχη. Γιατί οι αστοί έκαναν λεφτά από τα φακελάκια του ιδιωτικού τομέα και τις λαμογιές του Δημοσίου. Ο επιθανάτιος ρόγχος ενός λαού που αφέθηκε στην λατρεία της αργίας της σκέψης και της πράξης.
Τώρα όμως, το πελατειακό σύστημα, το δίχτυ προστασίας του Μεταπολιτευτικού καθεστώτος, ξεπλέκεται. Οι νέοι εκλεκτοί, οι πανεπιστημιακοί και οι εκατομμυριούχοι της Αριστεράς, από την Φωτίου και τον Σταθάκη ως τους Καρανίκες και τις Αχτσιόγλου, κατασκευάζουν τους νέους στρατούς ψηφοφόρων, τους υπαλλήλους των ΜΚΟ, δηλαδή την πλέμπα των διεθνών συμφερόντων. Είναι το νέο καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, που θα υποστηριχθεί από τις εκατοντάδες χιλιάδες των νομιμοποιημένων εισβολέων. Μέχρι τότε, όμως, ώσπου να γίνει το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ πράξη, δυνάμεις της κοινωνίας ελευθερώνονται, ανοίγει ο δρόμος για την απεμπλοκή των συνειδήσεων, οι υλικές μάντρες πέφτουν. Μένει μόνο η πνευματική φραγή του φόβου απέναντι στην προοπτική να νιώσει ο Έλληνας τις δυνάμεις του, να σταθεί στα πόδια του και να περπατήσει με αυτοπεποίθηση προς το δικό του Αύριο.
Από αυτήν την ανοιχτή χαραμάδα, πέφτει η αχτίδα ελπίδας της Χρυσής Αυγής, για ένα νέο, Ελληνικό Αύριο. Αυτήν την μεταβατική εποχή έχουν καθήκον οι Έλληνες Εθνικιστές να αξιοποιήσουν για να πιστέψει ο Λαός μας πως υπάρχει ένας άλλος τρόπος –ο μοναδικός- οριστικής διεξόδου από την κρίση, αυτός της Χρυσής Αυγής, ο δρόμος της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Σε κινηματογραφική ταινία που κυκλοφόρησε πρόσφατα με θέμα την Χρυσή Αυγή, ο δημοσκόπος Ηλίας Νικολακόπουλος αποκαλύπτει ότι «ναι μεν το λεγόμενο συνταγματικό τόξο καταδικάζει την διανομή τροφίμων και την αιμοδοσία σε Έλληνες, όμως το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι ότι σε μια πρόσφατη έρευνα αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε, το ποσοστό αποδοχής είναι πάνω από 20%. Ο ευρύτερος περίγυρος που ακούει την Χρυσή Αυγή είναι της τάξεως του 20-25%».
Και ο Συμεών Κεδίκογλου, Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της εποχής ομολογεί πως «Η ελληνική κοινωνία ήταν στα όρια της. Η έκρηξη θα μπορούσε να έχει γίνει. Την αποτρέψαμε με τους σωστούς χειρισμούς», εννοώντας την σκευωρία της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου κατά της Χρυσής Αυγής.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι επιβεβαιώνουν ότι οι Ιδέες μας είναι πλειοψηφικές στην Ελληνική Κοινωνία. Στους Εθνικιστές μένει η ευθύνη να πραγματώσουν τους χειρότερους φόβους των πολιτικάντηδων, την μοναδική ελπίδα του Έθνους μας, την Νίκη της Χρυσής Αυγής.
ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/arthro-eirhnhs-dhmopoulou#ixzz4i50JwwRk