Γράφει ο Αντίοχος Επίσκεψη στα Τρίκαλα έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμύνης – του… εθνικόφρονος Καμμένου- κομμουνιστής Βίτσας, προκειμένου να μιλήσει (όχι στον λαό των Τρικάλων –κορόϊδο είναι;- αλλά στα συντρόφια του…) για τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από την ψήφιση του 4ου Μνημονίου, του 2ου αριστερού.
Οι Έλληνες περιμένουν εδώ και χρόνια ο Σύριζα να πραγματοποιήσει έστω και μία από τις υποσχέσεις που προεκλογικώς παρείχε κρουνηδόν. Από την άλλη οι λαθρομετανάστες δεν προλαβαίνουν να μετρούν τα επιδόματα, τις παροχές και τα όσα τους προσφέρει η κυβέρνηση των ανθελλήνων, στην προσπάθειά της να τους δώσει το μήνυμα να φωνάξουν και… τα ξαδέρφια…
Yπάλληλος ξένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, νεοδημοκράτης, πρώην υπουργός και επίδοξος δελφίνος, αναφέρθηκε σε άρθρο του, στον πατριωτισμό της Χρυσής Αυγής, βάζοντας την λέξη «πατριωτισμός» σε εισαγωγικά, υπονοώντας, έτσι, ότι οι Εθνικιστές δεν είναι πατριώτες, αλλά οι Νεοδημοκράτες είναι.
Διεθνώς βρίσκεται σε εξέλιξη μια ψηφιακή επανάσταση στον τομέα της υγείας και πολλοί μιλούν για την λεγόμενη «ψηφιακή υγεία».
«Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές… Μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει. Να είσαι ανένδοτος!» Νίκος Καζαντζάκης
Σαράντα μέρες μετά την Ανάσταση γιορτάζουμε την Ανάληψη του Χριστού, την άνοδό Του στους Ουρανούς.
Τελικά στους πόσους νεκρούς Ευρωπαίους πολίτες θα αποκτήσει την απαραίτητη ευθιξία να παραιτηθεί ο επίτροπος μετανάστευσης Αβραμόπουλος; Η τρομοκρατική επίθεση στο Manchester με 22 νεκρούς διαφοροποιείται ποιοτικά από τις προηγούμενες ισλαμικές επιθέσεις καθώς τα θύματα κατά πλειοψηφία είναι ανήλικα παιδιά. Τούτου λεχθέντος,
Γράφει ο Αντίοχος Μεγαλεία στην… πρεσβεία για τον κραγμένο παρακρατικό Ρουβίκωνα και τα υπόλοιπα παρακρατικά γρουπούσκουλα των Σύριζα – Ανέλ, αφού τους έκανε αφιέρωμα και μάλιστα εξαιρετικά αβανταδόρικο η ναυαρχίδα του αμερικανικού κατεστημένου, New York Times!
Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση ισλαμιστών στο Μάντσεστερ έδειξε, για μια ακόμη φορά, το αδιέξοδο των επιλογών της «πολιτικής ορθότητας» και την απεγνωσμένη (αλλά πάντοτε αποτυχημένη) προσπάθειά της να κρύψει το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας κάτω από το χαλί.