Η αδυναμία και η αμηχανία της Ευρώπης

Τρίτο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων μέσα σε δύο μόλις μήνες στην καρδιά του πολυφυλετικού. «πολυπολιτισμικού» και «ανεκτικού» Λονδίνου. «Ειδικοί» και «εμπειρογνώμονες» τρέχουν και πασχίζουν ακόμη μία φορά μέσω των ΜΜΕ να κατευνάσουν τα πνεύματα και να απαγγείλουν κάποιο «ποίημα» που επεξηγεί κοινωνικά και δομικά τις αιτίες του φαινομένου. Σπεύδουν δε να απαγορεύσουν κάθε σκέψη περί κλειστών συνόρων και Ευρώπης των Εθνών. Πέραν των φθηνών θεωριών (οι οποίες διαψεύδονται πλέον εβδομαδιαίως) δεν διαθέτουν κανένα ψήγμα επίλυσης του φαινομένου παρά μόνο ευχές και συμβουλές με ύφος ηθικολόγου. Το ζήτημα είναι κατά πόσο και σε ποιο ποσοστό οι λαοί της Ευρώπης (και εννοούμε τους ιστορικά γηγενείς ανθρώπους) αγοράζουν ένα κυκεώνα προπαγάνδας που διαρκώς διαψεύδεται. Φαίνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό η αμφιβολία έχει ριζώσει στις συνειδήσεις, όμως ο τρόπος ζωής και η πνευματική οκνηρία για αλλαγή τρόπου σκέψης συγκρατούν τους ανθρώπους σε υποταγή.

Είναι αλήθεια ότι οι ισλαμιστές τρομοκράτες – μάρτυρες, πέραν της βάναυσης και απάνθρωπης αντίληψής τους για τη ζωή γενικότερα, πέραν του απύθμενου μίσους τους για τους Δυτικούς, έχουν δώσει τις απαντήσεις για το τι πραγματικά συμβαίνει με αδρό και ξεκάθαρο τρόπο. Έχουν αποστομώσει τους οπαδούς του πολυπολιτισμού και της ανεκτικότητας. Η μαρξίζουσα θεωρία περί ταξικής αντιπαράθεσης έχει καταρριφθεί προ καιρού, καθότι η προέλευση των τρομοκρατών δεν περιορίζεται σε φτωχούς και «καταφρονεμένους» αλλά πολλοί προέρχονται από εύπορες οικογένειες που επί δεκαετίες διαβιούν στην Ευρώπη και απολαμβάνουν τις προσόδους των ανοικτών κοινωνιών περισσότερο και από πολλούς Ευρωπαίους. Ταυτόχρονα καταρρίπτεται και η φιλελεύθερη θεωρία περί ενσωμάτωσης αφού πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις εκτελούνται όχι από εισαγόμενους αλλά από «ενσωματωμένους» ισλαμιστές.

Οι ειδικές επιτροπές και τα αυξημένα επίπεδα συναγερμών είναι παρόλες για ενσωμάτωση στα δελτία ειδήσεων. Απέναντι στην αυτοοργανωμένη τρομοκρατία της γειτονιάς που δομείται από ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν για ένα δόγμα που βασίζεται στο μίσος, στην επέκταση, στη θυσία και στην τελική ανταμοιβή δεν υπάρχει φιλελεύθερη ούτε μαρξιστική απάντηση. Ποια είναι λοιπόν η μέχρι στιγμής αντίδραση αυτής της Ευρώπης απέναντι στη συγκεκριμένη πρόκληση;

Διοργανώνει μουσικές συναυλίες με παρουσία πολυεκατομμυριούχων καλλιτεχνών της εποχής. Δεν είναι παραλογισμός, δυστυχώς είναι η αλήθεια. Και σε αυτές τις συναυλίες κάποιοι «σοφοί» ανεκτικοί άνθρωποι εκπέμπουν «μηνύματα». Μηνύματα που αναπαράγονται αμέσως και παντού από τα ΜΜΕ. Δικαίως κάποιος νοήμων άνθρωπος θα αναρωτηθεί τι είδους μηνύματα μπορούν να εκπέμψουν από συναυλίες στην περίπτωση της τυφλής τρομοκρατίας. Και εδώ έρχεται το ιλαροτραγικό της κατάστασης.

Το κεντρικό μήνυμα είναι: « Δεν φοβόμαστε και συνεχίζουμε να ζούμε όπως και πριν». Δηλαδή τι σημαίνει αυτό; Σε τι ωθούν τον κόσμο και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά; Όταν ανά πάσα στιγμή υπάρχει κίνδυνος κάποιος να σου επιτεθεί και να σε σκοτώσει, είναι δυνατόν να μην φοβάσαι; Ο φόβος είναι βασικό συναίσθημα που διατηρεί την εγρήγορση και βοηθά στην επιβίωση. Στην ουσία, αντί να συμβουλεύουν τους ανθρώπους με ποιους τρόπους θα μειώσουν τους κινδύνους, τους προτρέπουν να μείνουν απαθείς και αν τους σκοτώσουν τους σκότωσαν.

Είναι φανερό ότι οι πηγές αυτής της προπαγάνδας δεν ενδιαφέρονται για τις απώλειες αλλά για την απρόσκοπτη λειτουργία των «ανοικτών» κοινωνιών τις οποίες εξουσιάζουν. Προφανώς γι’ αυτούς οι νεκροί προσμετρώνται ως ποσόστωση σε σχέση με τους ζωντανούς.

Γι’ αυτό, και με τη βοήθεια της λογικής και μόνο, οδηγούμεθα αδιάψευστα στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλοι «ανθρωπιστές» που κηρύσσουν την ειρήνη, την ισότητα, την ανεκτικότητα και την ενότητα των ανθρώπων μέσω συναυλιών και παρεμφερών εκδηλώσεων αποδεικνύονται στυγνότεροι και ειδεχθέστεροι εγκληματίες από τους τζιχαντιστές που δολοφονούν και σκοτώνονται για παρθένες και πιλάφια.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-adunamia-kai-h-amhchania-ths-eurwphs#ixzz4jD9ulvrY