Μία εξόχως ενδιαφέρουσα και ενδεικτική της πολιτικής πραγματικότητας κοινή συνεδρίαση των διαρκών επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και Μορφωτικών Υποθέσεων, πραγματοποιήθηκε χθες στην Βουλή παρουσία Βουλευτών και ακαδημαϊκών από διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η συνεδρίαση αυτή ήταν ενδεικτική της πολιτικής πραγματικότητας, όπως προείπαμε, διότι μέσα από τα λεγόμενα βουλευτών και ακαδημαϊκών φάνηκε το κοινό «όραμα» μαρξιστών και φιλελεύθερων για την Ευρώπη, αλλά κυρίως αναδείχτηκε το γεγονός ότι μόνη πραγματική εναλλακτική στα σχέδιά τους είναι οι Εθνικιστές και, μάλιστα, με πρότυπο και οδηγό την Χρυσή Αυγή και τον Αρχηγό της, Νικόλαο Μιχαλολιάκο.
Όπως τόνισε η Michelle Everson, Καθηγήτρια του Κολεγίου Birkbeck του Πανεπιστήμιου του Λονδίνου, η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι μία «κρίση δημοκρατικού ελέγχου» και μία κρίση του «οικονομικού φιλελεύθερου μοντέλου», την οποία «εμείς, είτε ανήκουμε στην Αριστερά, είτε στη Δεξιά, είτε είμαστε πολιτικοί, είτε ακαδημαϊκοί, πραγματικά, θα πρέπει να ασχοληθούμε τα μέγιστα με το τι πήγε στραβά». Κοινώς, μαρξιστές και φιλελεύθεροι μαζί να δούνε τι ακριβώς κάνανε λάθος στην επί 70 (26 εντονότερα) και πλέον χρόνια αγαστή συνεργασία τους στην διακυβέρνηση των ευρωπαϊκών χωρών.
Και ο σκοπός της κοινής προσπάθειας των μαρξιστών και φιλελεύθερων πολιτικών και ακαδημαϊκών, πάλι με τα λόγια της ίδιας καθηγήτριας, ο εξής σαφής: «Πρέπει να διασώσουμε τον πολιτικό φιλελευθερισμό, αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε, ένα κοινό έργο πρόγραμμα μεταξύ αριστεράς και δεξιάς». Όπου, βεβαίως, ως «πολιτικός φιλελευθερισμός» ορίζεται η «πολιτική ορθότητα», ο ρατσισμός κατά των γηγενών και η πολιτική «δικαιωμάτων», η επέλαση των λαθρομεταναστών, η διαγραφή των εθνικών ιστοριών και βέβαια τα… «δικαιώματα» του πάσης φύσεως αντεθνικού και αντιπαραδοσιακού στοιχείου.
Πιο ωμά τα είπε εις εκ των «33 σοφών του Σύριζα», ένας ακαδημαϊκός που πρωτίστως αυτοπροσδιορίζεται ως μαρξιστής και μετά ως επιστήμονας, ο Κύρκος Δοξιάδης. Όπως είπε: «Σχηματοποιώντας, λοιπόν, έχουμε τρεις ταυτότητες της Ευρώπης: Χριστιανική Ευρώπη, «Λευκή» Ευρώπη και Ευρώπη του Διαφωτισμού. Όπως είδαμε, όμως, οι δύο πρώτες ταυτότητες, η «Λευκή» και η Χριστιανική, τελικά, συνδυάζονται σε μία, συγκροτώντας την Ευρώπη του ρατσισμού.»
Η Χριστιανική Πίστη και η καταγωγή των Ευρωπαίων, λοιπόν, συνιστούν την «Ευρώπη του Ρατσισμού», την οποία πρέπει να πολεμήσουν οι πολιτικάντηδες για να αναδυθεί η «Ευρώπη του Διαφωτισμού», δηλαδή η Ευρώπη της Γαλλικής Επαναστάσεως, της γκιλοτίνας, της αθεΐας και του «δημοκρατικού» αυταρχισμού. Ομολογουμένως σαφής ο Δοξιάδης.
Ακόμα πιο ωμά από τον ίδιο: «Οι αρχικές τρεις ταυτότητες, λοιπόν, Χριστιανική Ευρώπη, «Λευκή» Ευρώπη, Ευρώπη του Διαφωτισμού γίνονται δύο: Ευρώπη του Ρατσισμού και Ευρώπη του Διαφωτισμού»
Και αν κάποιος δεν συμφωνεί με την αποδόμηση των παραδοσιακών αξιών, την φυλετική ταυτότητα των Ευρωπαϊκών Εθνών, την σκληρή λιτότητα και την κυριαρχία υπερεθνικών οργανισμών; Σαφέστατος και πάλι ο Δοξιάδης, με την σιωπηρή συγκατάβαση, μαρξιστών και φιλελεύθερων «ακαδημαϊκών» και πολιτικάντηδων:
«Ο ρατσισμός λειτουργεί ως η έσχατη εφεδρεία για όταν θα σταματήσει να πείθει το τίνα, το «there is no alternative» της μακαρίτισσας Μάργκαρετ Θάτσερ και αν υπάρχει εναλλακτική στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ο Φαράτζ ή η Λεπέν και στη χειρότερη ο Μιχαλολιάκος.»
Με απλά λόγια… Ή δεν υπάρχει εναλλακτική ή η μόνη εναλλακτική είναι οι Εθνικιστές και οι Πατριώτες με πρωτοπόρα την Χρυσή Αυγή των Ελλήνων.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ