Γράφει ο Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Πριν λίγες ημέρες η Ευρώπη βίωσε ξανά το σκληρό πρόσωπο του ισλαμικού φανατισμού. Αυτή τη φορά το Λονδίνο ήταν η πόλη που θα πλήρωνε με φόρο αίματος την προκλητική ανοχή των φιλελεύθερων κυβερνήσεων απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα λαθρομεταναστών που την έχουν κατακλύσει, λίγες μόλις εβδομάδες μετά τα αντίστοιχα αποτρόπαια περιστατικά σε Γερμανία και Γαλλία.
Η συχνότητα των τρομοκρατικών επιθέσεων που πραγματοποιούνται σε ευρωπαϊκές πόλεις, τέτοια που τείνει να μετατρέψει την ισλαμική τρομοκρατία σε φυσικό επακόλουθο και σύνηθες φαινόμενο, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Το ίδιο και ο αριθμός των θυμάτων, τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εξόντωση αμάχων και οι επακόλουθες δηλώσεις υποστήριξης στους τρομοκράτες από το Ισλαμικό Κράτος.
Τα μέχρι τώρα περιστατικά και ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις χειρίστηκαν αυτό το μείζον για τα εθνικά κράτη ζήτημα μάς δείχνει ότι ο «αγώνας κατά της τρομοκρατίας» στην Ευρώπη έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό, που ενώνει όλους τους «δημοκράτες» κάτω από τον κοινό σκοπό: την προκλητική ανοχή απέναντι στην διαφορετικότητα των δραστών. Ανοχή που αποδεικνύει τη δειλία αλλά και τη φρενίτιδα πολιτικής ορθότητας που έχει κατακυριεύσει την πολιτική και τους πολιτικούς σήμερα, αφού την ώρα που οι ισλαμιστές επαίρονται για το αίμα που έχουν χύσει κι εξαπολύουν νέες απειλές, κάποιοι κάνουν λόγο για «τρομοκρατία χωρίς ταυτότητα και θρησκεία»! Ως εκ τούτου οι ανακοινώσεις πρωθυπουργών, αξιωματούχων και κομμάτων είναι σχεδόν όλες νοηματικά ταυτόσημες και συγκλίνουν στην «καταδίκη» χωρίς… υστερίες και διάθεση ξενοφοβίας.
Το ίδιο έκανε και η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τα λοιπά στελέχη της, που θέλησαν να κερδίσουν λίγη δημοσιότητα εκμεταλλευόμενοι ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Στο ίδιο μήκος κύματος ακολούθησε και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, καθώς προέβη σε ανακοινώσεις, στις οποίες -με βαρύγδουπες εκφράσεις- διαμήνυε τη μηδενική ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία (γενικά κι αόριστα). Είναι όμως ο «δημοκρατικός» κόσμος πράγματι ευαίσθητος απέναντι σε θέματα σχετικά με την τρομοκρατία και όντως γι’ αυτόν πρέπει να είναι άμεσα καταδικαστέα απ’ όλους, ασχέτως της ταυτότητας του δράστη και του θύματος; Ασφαλώς και όχι.
Η Χρυσή Αυγή έχει δεχθεί δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις από την ημέρα που ξεκίνησε τον πολιτικό της αγώνα και μέχρι σήμερα δεκάδες Τοπικές Οργανώσεις έχουν υποστεί σοβαρές υλικές ζημιές από τοποθέτηση εκρηκτικών υλών από «αγνώστους». Αμέτρητες δολοφονικές ενέργειες έχουν καταγραφεί εναντίον υποστηρικτών, μελών και βουλευτών μας. Τον Νοέμβριο του 2013 δύο νεαρά παιδιά δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από ακροαριστερή τρομοκρατική οργάνωση, που ανέλαβε την ευθύνη σε γνωστό παρακρατικό διαδικτυακό τόπο. Ένα ολόκληρο κόμμα χαρακτηρίστηκε εγκληματική οργάνωση και προφυλακίστηκε με συνοπτικές-σταλινικές διαδικασίες επειδή «έγκλημα» της ήταν η αντίσταση του απέναντι στην μνημονιακή χούντα.
Ποιος και πότε από τους «δημοκράτες» ψέλλισε έστω και μία λέξη για να καταδικάσει την τρομοκρατία που υφίσταται ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα; Κανένας και ποτέ. Αυτή είναι η μέγιστη υποκρισία των ψευτοαλληλέγγυων και του «συνταγματικού τόξου».
Η τρομοκρατία εις βάρος του εθνικισμού εκλαμβάνεται ως επαναστατική πράξη και η τρομοκρατία των ισλαμιστών ως αντίδραση στην εθνική και θρησκευτική καταπίεση. Ο καιρός που οι λέξεις θα αποκτήσουν το πραγματικό τους νόημα, όμως, είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο φαντάζονται και τότε όλα αυτά τα θλιβερά φαινόμενα θα εξαφανιστούν.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/tromokratikes-epitheseis-kata-chrushs-aughs-to-monadiko-fainomeno-pou-oudei#ixzz4je9EAQTC
