Δεν χρειαζόταν να έρθουν οι νέες «επικύψεις» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου για να γίνει αντιληπτό ότι ο Τσίπρας, ο Καμμένος και οι υπόλοιποι που στελεχώνουν την κυβερνητική συμμορία αποτελούν όχι απλώς συνειδητούς εντολοδόχους, αλλά και απόλυτα καρπαζοεισπράχτορες των διεθνών τοκογλύφων.
Από τις 25 Ιανουαρίου 2015, που ανέβηκαν στην εξουσία, μέχρι και σήμερα μόνο χλεύη και εξευτελισμούς δέχονται. Η απάτη της «σκληρής διαπραγμάτευσης» του πρώτου εξαμήνου του 2015 κατέληξε στην ντροπή του τρίτου Μνημονίου. Η, επίσης, «σκληρή διαπραγμάτευση» για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης οδήγησε ήδη στην ψήφιση του (επί της ουσίας) τέταρτου Μνημονίου, καθώς και στην δημιουργία των βάσεων ενός Μνημονίου μακρόχρονης διάρκειας, που θα συναφθεί στα μέσα του 2018.
Με απύθμενο θράσος και ανάλογη αναίδεια, φρόντισαν οι συριζοανελαίοι να κάνουν πράξη όσα διακήρυτταν ότι «ποτέ» δεν επρόκειτο να κάνουν, αφού πήραν καινούρια αντεθνικά και αντιλαϊκά μέτρα, προνομοθέτησαν άλλα νέα, εξαναγκαζόμενοι ακόμα και σε εξευτελιστικό «ξεψήφισμα» των «θετικών μέτρων» που μόλις είχαν ψηφίσει. Μέχρι και η μοναδική εσωτερική μάχη που έδωσε η νυν κυβέρνηση για τον έλεγχο εκ μέρους της των τηλεοπτικών συχνοτήτων, στην οποία δεν παρενέβησαν οι διεθνείς τοκογλύφοι, κατέληξε (κι αυτή) σε μεγαλοπρεπέστατες και πολύ ηχηρές καρπαζιές στο σβέρκο του Τσίπρα και του Παππά.
Βεβαίως, διαβάζοντας ο οποιοσδήποτε την πλειοψηφία των καθεστωτικών ΜΜΕ που δεν είναι φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς την ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης, αυτό που παρατηρεί είναι να υπερτονίζονται αυτές ακριβώς οι πλευρές της μέχρι τώρα κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να αποκρύβεται το (αναμφισβήτητο) γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς έπρατταν και οι προκάτοχοί του. Αλήθεια, πού πήγαν τα περιβόητα «Ζάππεια» του Σαμαρά; Πού πήγε η «επαναδιαπραγμάτευση» που δήθεν θα έκανε η τότε τρόικα Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, η οποία σχημάτισε (συγ)κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012; Πού πήγε το ΔΝΤ, το οποίο θα έδιωχναν ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο; Πού πήγαν η «έξοδος από το Μνημόνιο» και η «προληπτική πιστωτική γραμμή»;
Την ίδια εξευτελιστική συμπεριφορά του αφεντικού προς τον υπηρέτη-καρπαζοεισπράκτορα είχαν οι διεθνείς τοκογλύφοι και προς τους Σαμαροβενιζέλους. Για να μην πάμε λίγο πιο πίσω και θυμηθούμε την περίπτωση του πρωτεργάτη της μνημονιακής κατοχής Γιωργάκη Παπανδρέου, ο οποίος πήγε στις Κάννες ως πρωθυπουργός για να ενημερώσει την Μέρκελ και τον Σαρκοζί ότι προτίθεται να κάνει δημοψήφισμα και αφού τον εξευτέλισαν τον επέστρεψαν στην Ελλάδα, με μια παραίτηση από την θέση του πρωθυπουργού στην πλάτη. Τα συστημικά κόμματα του «συνταγματικού τόξου», που διαχειρίζονται επτά χρόνια τώρα την κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα της μνημονιακής κατοχής, έχουν συμβιβαστεί και προσαρμοστεί απόλυτα με τον ρόλο του διαχειριστή των συμφερόντων των διεθνών τοκογλύφων και του «παιδιού της καρπαζιάς».
Γι’ αυτό και στην πραγματικότητα δεν ενοχλούνται στο ελάχιστο όταν αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να σβήνουν τις υποτιθέμενες «κόκκινες γραμμές» τους ή να υποβληθούν σε εξευτελιστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Κοινό μάθημα όλων αυτών των κομμάτων είναι, καταρχάς, να παραμείνουν όσο περισσότερο χρονικό διάστημα γίνεται στην κυβερνητική εξουσία και, μετέπειτα, να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες ψηφοφόρων τους στις πρώτες εκλογές που θα αντιμετωπίσουν, ώστε να μπορέσουν στην συνέχεια να αναβαπτιστούν (βασιζόμενοι στην «λήθη» του κόσμου), παραμένοντας στην αντιπολίτευση και να ξαναδιεκδικήσουν την εξουσία. Εάν, λοιπόν, για τα καθεστωτικά κόμματα του μνημονίου και του «συνταγματικού τόξου» ο εξευτελισμός και οι καρπαζιές έχουν πολιτικό περιεχόμενο και αφορούν το ειδικό τους βάρος στην εγχώρια συστημική πολιτική σκηνή, για την Πατρίδα και τον Λαό έχουν πραγματικό περιεχόμενο. Και, δυστυχώς, θα συνεχίζουν να έχουν ακόμη και όταν κάποια στιγμή φύγει (και) αυτή η κυβέρνηση της καρπαζιάς, καθώς «άξιος αντικαταστάτης» θα είναι η επόμενη που θα παραλάβει την σκυτάλη της διαχείρισης.
Επτά χρόνια μνημονιακής κατοχής της Χώρας είναι αρκετά για αν αντιληφθούμε τα συμπτώματα, να δούμε τα αποτελέσματα και να βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα. Κόμματα εξαφανίστηκαν ή καταβαραθρώθηκαν εκλογικά, πρωθυπουργοί περιθωριοποιήθηκαν ή πέρασαν στην πολιτική αποστρατεία, νέα κόμματα αναδύθηκαν, με κάποια απ’ αυτά να έχουν ήδη εξαφανιστεί κα άλλα να το κάνουν σε μελλοντικό χρόνο. Η μνημονιακή πολιτική, όμως, εφαρμόζεται με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο στην απόγνωση και τον όλεθρο το Έθνος των Ελλήνων. Μέσα σ’ αυτό το κοινής συνισταμένης και περιεχομένου πολιτικό σκηνικό, το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ λάμπει ως ένας φάρος Εθνικής και Κοινωνικής Αντίστασης, σηκώνοντας ψηλά την Σημαία της Εθνικιστικής Αντεπίθεσης με αποκλειστικό σκοπό την απελευθέρωση από τα μνημονιακά δεσμά της Πατρίδας και του Λαού. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-skutalh-ths-mnhmoniakhs-diacheirishs#ixzz4lw2Xrn4N
