«Απόγευμα Τετάρτης 14 Ιουνίου. Αποθρασυσμένοι πλήρως από την κρατική αρωγή και ασυλία 30 περίπου Χρυσαυγίτες, έχοντας όπλα, σφυριά, αστυνομικό φάρο(!) στα αμάξια τους, αλεξίσφαιρα γιλέκα και διακριτικά της ΕΛ.ΑΣ. δείχνουν την έμφυτη παρακρατική θρασυδειλία τους επιτιθέμενοι σε 4 άοπλους και ανυπεράσπιστους αριστερούς αγωνιστές της πολιτικής κίνησης ΟΡ.Σ.Ε.-Π.ΕΝ.Τ.Ε. (Οργάνωση Σοσιαλιστική Εξουσία-Προλεταριακή Ένωση Ταξικής Επανάστασης) την ώρα που άνοιγαν τα γραφεία τους στον Ασπρόπυργο. Με απύθμενο μίσος χτύπησαν αλύπητα με τα σφυριά τους άτυχους αγωνιστές (ανάμεσά τους και δύο γυναίκες, δείχνοντας έτσι την ανανδρία που τους διέπει), αφήνοντάς τους σχεδόν ετοιμοθάνατους. Το γεγονός ότι έδρασαν εντελώς ανενόχλητοι, χρησιμοποιώντας μάλιστα και αστυνομικά «αξεσουάρ», δείχνει τον ομφάλιο λώρο που τους δένει με τις πιο σκοτεινές εκδοχές του παρακράτους. Ως πότε θα συνεχίζεται αυτό; Ως πότε ιστοσελίδα που απηχεί τις απόψεις τους θα δημοσιεύει την ανάληψη (μιας ακόμη) δολοφονικής ευθύνης και θα συνεχίζει να λειτουργεί ανενόχλητη; Ως πότε η εγκληματική αυτή οργάνωση θα κάνει παρελάσεις με όπλα, θα ξυλοκοπεί κόσμο, θα σπάει καταστήματα, επιχειρήσεις και άλλα ακίνητα και θα αντιμετωπίζεται ως ένα “νόμιμο πολιτικό κόμμα”;».
Κλείνοντας αυτή την εντός εισαγωγικών «καταγγελία», είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να πληροφορήσω τους εμβρόντητους αναγνώστες των όσων προηγήθηκαν πως τα όσα εμπεριέχονται στην αρχή του κειμένου, φυσικά και δεν αποτελούν (ούτε για… «αστείο») πραγματικότητα, αλλά ένα υποθετικό κείμενο που θα μπορούσε να δημοσιευθεί σε οποιαδήποτε «προοδευτική» φυλλάδα (όπως π.χ. την φυλλάδα των συντακτών) στην περίπτωση που η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είχε κάνει όλα (ή και κάτι) από τα παραπάνω.
Ως γνωστόν, όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με το εντός εισαγωγικών κείμενο, αφού η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ήταν αυτή η οποία δέχθηκε, για πολλοστή φορά, άνανδρη, και ύπουλη επίθεση από 8πλάσια σχεδόν ομάδα παρακρατικών «αντιφασιστών». Εννοείται ότι, για μια ακόμη φορά, πως οι «δημοκρατικές», «προοδευτικές», «πολυφωνικές», «αντικειμενικές» κ.ο.κ. εφημερίδες και ιστοσελίδες του συστήματος δεν έγραψαν εντελώς τίποτα γι’ αυτή την δολοφονική επίθεση, εκτός από ελάχιστες που το παρουσίασαν ως ένα απολύτως φυσιολογικό γεγονός, λες και δεν συνέβη τίποτα το μεμπτό. Και όμως, (και) η συγκεκριμένη επίθεση είχε κάποια διακριτά χαρακτηριστικά, τα οποία έχουν παρατηρηθεί και σ’ άλλες παρόμοιες εγκληματικές ενέργειες (τόσο πάλι εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ όσο και σ’ άλλους «φασιστικούς» στόχους) και φυσικά αποδεικνύουν την ύπαρξη, την δομή και την δράση μιας ξεκάθαρα εγκληματικής οργάνωσης, που δρα ομοιόμορφα, συντονισμένα και αποχωρεί εντελώς ανενόχλητη όταν ολοκληρώσει το αποτρόπαιο έργο της, αφού πάντοτε η αστυνομία (στην οποία οι παρακρατικοί «αντιφασίστες» κάνουν, συν τοις άλλοις, αυτό που ονομάζεται «αντιποίηση αρχής») αργεί χαρακτηριστικά να φτάσει στον τόπο που έδρασαν οι «άγνωστοι».
Παρά τα διαφορετικά «ψευδώνυμα» που χρησιμοποιούν και με τα οποία «ντύνουν» την ονομασία που συνοδεύει την ανάληψη ευθύνης, είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα που επανδρώνουν μια συγκεκριμένη αδίστακτη και σαδιστική εγκληματική οργάνωση «αντιφασιστών». Και βεβαίως, όσο εγκληματίες είναι οι συγκεκριμένοι παρακρατικοί τόσο ανάλογα εγκληματική υφή έχει και ο γνωστός παρακρατικός βοθρότοπος που δημοσιεύει σε αποκλειστικότητα τις ψυχοπαθητικές «αναλύσεις» τους και την ανάλογη ανάληψη ευθύνης που ακολουθεί. Παρόλα αυτά, όμως, συνεχίζει να δρα ανενόχλητα, ανεμπόδιστα και μέσα σε πανεπιστημιακό(!) χώρο, έχοντας και το γνωστό «άσυλο» υπέρ του. Αλλά πολύ χειρότερα γίνονται τα πράγματα, εάν αντιληφθούμε ότι η παρακρατική αυτή δράση έχει εκτός από την κρατική προστασία, που περιλαμβάνει το ποινικό ακαταδίωκτο, και την «ηθική ευλογία» διαφόρων θεσμικών (και μη) παραγόντων της πολιτικής, εκδοτικής και κοινωνικής ζωής του Τόπου.
Όταν η ζωή των στελεχών, των οπαδών, των ψηφοφόρων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αποιεροποιείται και απαξιώνεται, όταν εξαλείφεται πλήρως η ανθρώπινη ιδιότητά τους, όταν εντελώς χυδαία παρουσιάζονται ως… μαϊμούδες από σκιτσογράφους, όταν αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς το παραμικρό δικαίωμα παρουσίασης και εκπροσώπησης ακόμη και στην δημόσια τηλεόραση, όταν αποκαλούνται ως «σκουλήκια» τα δολοφονημένα μέλη της και ο εισαγγελέας κατά του ρατσισμού ασχολείται μόνο με το αν τυχόν υπήρξε κάποιο «ισλαμοφοβικό», «ομοφοβικό», «ρατσιστικό» κείμενο το οποίο ενδέχεται να ξεπέρασε τα όρια φρασεολογίας και επιχειρηματολογίας, τότε ας μην φαίνεται καθόλου (μα καθόλου) παράξενη η πλήρης αποθράσυνση των πιο βρώμικων, ανέντιμων και θρασύδειλων κύκλων της παρακρατικής εξουσίας.
Γνωρίζουν ότι έχουν άνωθεν προστασία και ας κάνει «κρα» για το ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από αυτές τις εγκληματικές ενέργειες. Το γεγονός, μάλιστα, ότι δεν δίστασαν να χτυπήσουν αλύπητα και μέχρι τελικής πτώσης δύο γυναίκες, δείχνει ότι πρόκειται πραγματικά για επικίνδυνους ψυχοπαθείς και πωρωμένους εγκληματίες. Το δειλό χτύπημα σε δύο γυναίκες φαίνεται ότι δεν απασχόλησε στο ελάχιστο τις αργόσχολες και «χαζοβιόλες» φεμινίστριες, που παριστάνουν τις ευαίσθητες σε θέματα γυναικείας καταπίεσης, αλλά δεν ψέλλισαν το παραμικρό γι’ αυτήν την άθλια δολοφονική επίθεση (και) σε ανυπεράσπιστες κοπέλες. Ως πότε θα συνεχίζεται η ασυλία του κράτους απέναντι στους αδίστακτους και επικίνδυνους αυτούς τύπους; Ποιοι (και πώς) θα σταματήσουν τους παρακρατικούς εγκληματίες του «αντιφασιστικού κινήματος»; ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-asulia-twn-parakratikwn-antifa#ixzz4mceP1Q3V