Συνέντευξη στην Ειρήνη Δημοπούλου για την εφημερίδα “Εμπρός”
Η Ευρώπη ναι, αλλά όχι των τοκογλύφων, η δική μας Ευρώπη των Εθνών. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής των ευρωπαϊκών Εθνικιστικών κινημάτων, και όλοι οι Ευρωπαίοι Εθνικιστές συγκλίνουν στην τοποθέτηση αυτή. Τα εθνικιστικά κινήματα διαφέρουν φυσικά από χώρα σε χώρα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία των λαών, τις ιστορικές καταβολές των κινημάτων, και τις προσωπικότητες των κατά καιρούς ηγεσιών τους. Στις μέρες μας όμως, γνωρίζουν μια πρωτοφανή αναγέννηση, συχνά με σημείο αναφοράς την δική μας Χρυσή Αυγή για τους αγώνες που δίνει για την Πατρίδα και τον Λαό, χωρίς να αλλάξει τις θέσεις της, παρά τις διώξεις και τις παράνομες μεθόδους καταστολής.
Στην Ιταλία η Casa Pound αποτελεί μια από τις πιο δυναμικές εθνικιστικές πρωτοβουλίες, με μια χαρακτηριστική ακτιβιστική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στο ζήτημα της στέγασης των Ιταλών οι οποίοι καταλήγουν άστεγοι στον δρόμο λόγω των εγκληματικών τραπεζικών πρακτικών. Ο τρόπος δράσεώς τους βρίσκει μιμητές και στην Γαλλία, με πρόσφατο παράδειγμα αυτό του Βastion Social, όπου εθνικιστές στην πόλη Λυών ανέλαβαν την πρωτοβουλία να ανασκευάσουν ένα παλαιό ακατοίκητο κτίριο για να στεγάσουν Γάλλους αστέγους. Όπως και σε πολλές περιπτώσεις της Casa Pound, η Αστυνομία επενέβη, χωρίς αυτό να πτοήσει τους αγωνιστές. Η μαχητικότητα και το συναγωνιστικό πνεύμα των Ιταλών Εθνικιστών της Casa Pound, έγιναν φανερά και όταν τον Σεπτέμβριο του 2015 προσήλθαν στην Αθήνα και πραγματοποίησαν διανομή τροφίμων στους χειμαζόμενους από την πολιτική των μνημονίων, Έλληνες, στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Λεωφόρο Μεσογείων.
Τις μέρες αυτές, επισκέπτεται την Αθήνα ο Michael Mocci, επικεφαλής της Casa Pound στην Σικελία. Με την ευκαιρία της επισκέψεώς του, του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον τρόπο σκέψης και δράσης της ευρύτατα αποδεκτής στην Ιταλική νεολαία, οργάνωσης, αλλά και για το Αύριο της Ευρώπης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε κυρίως στα Ελληνικά, αφού ο κ. Mocci είναι καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών και Ιστορίας, και μαθαίνει τώρα νέα Ελληνικά.
Ε.Δ. Να μιλήσουμε κατ’ αρχήν για το κίνημα το οποίο εκπροσωπείτε. Ποιοι λόγοι οδήγησαν στην δημιουργία της Casa Pound στην Σικελία, και στην Ιταλία γενικότερα.
Μ.Μ. Η Casa Pound γεννήθηκε στην Ρώμη. Το όνομά μας, «Casa» σημαίνει «σπίτι» γιατί θέλουμε όλοι οι Ιταλοί να έχουν ένα σπίτι και «Pound» από τον Εζρα Πάουντ, τον Αμερικανό ποιητή ο οποίος μίλησε σχετικά με την τοκογλυφία, το πρόβλημα των χρημάτων, και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των χρημάτων, και μετά επεκτάθηκε σε όλη την Ιταλία.
Ε.Δ. Η Casa Pound έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή για δράσεις της. Θέλω όμως να μου πείτε για τον τρόπο σκέψεως πίσω από τις δράσεις αυτές.
Μ.Μ. Στην Casa Pound είμαστε μία κοινωνία σε όλη την Ιταλία. Είμαστε μαζί κάθε μέρα, σε όλα όσα πρέπει να κάνουμε. Πιστεύουμε ότι πρώτα πρέπει να υπάρχει η κοινωνία, και μετά η πολιτική. Χωρίς την κοινωνία δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική. Γιατί αν είσαι Εθνικιστής έχεις πιο πολλούς κινδύνους να αντιμετωπίσεις, τηλεόραση και εφημερίδες εναντίον σου. Για να είσαι ακτιβιστής στην Casa Pound πρέπει να διαβάσεις Ιστορία, Οικονομία, κλπ. Αλλά αν είσαι δικηγόρος, για παράδειγμα, πρέπει να μάθεις κι εσύ να κολλάς αφίσες, και αν είσαι σερβιτόρος πρέπει κι εσύ να μελετήσεις και να γνωρίζεις τι συμβαίνει στην Συρία, στο Ιράκ, κλπ.
Ε.Δ. Δηλαδή πίσω από τις εντυπωσιακές δράσεις, υπάρχει μια ιδεολογική δουλειά που κάνετε.
Μ.Μ. Είμαστε οι μόνοι που δηλώνουμε την ταυτότητά μας, όχι με το να καθόμαστε μόνοι μας στο γραφείο, αλλά με το να είμαστε εμείς ο λαός. Πρέπει εμείς να πάμε στον λαό. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Έχουμε τις ιδέες μας αλλά πρέπει να μιλήσουμε με τον λαό. Πρέπει να κερδίσουμε. Ο αντικειμενικός σκοπός είναι η Νίκη.
Ε.Δ. Σας αρέσει η Ιστορία;
Μ.Μ. Ναι, φυσικά. Διδάσκω Ιστορία.
Ε.Δ. Πώς την εντάσσετε στο πρόγραμμα της Casa Pound;
Μ.Μ. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι, φυσικά, πρότυπο για μας. Αλλά η Ιστορία είναι μία, δεν μπορούμε να την κόψουμε. Και η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και ο Μεσαίωνας, πρέπει να τα διαβάσουμε όλα. Δεν είμαστε όπως οι αντίφα που λένε «αυτό είναι καλό, αυτό όχι». Οι Ιταλοί πάντα κάναμε την χώρα μας μεγάλη, και τώρα μπορούμε να κάνουμε το ίδιο. Σε κάθε περίοδο της Ιστορίας οι Ιταλοί ήσαν μεγάλοι καλλιτέχνες, μεγάλοι ποιητές, μεγάλοι στρατιώτες. Και τώρα μπορεί να γίνει το ίδιο γιατί έχουμε το ίδιο αίμα και είμαστε ίδια γενιά. Γιατί να μην μπορούμε και τώρα; Ναι, τώρα είναι πιο δύσκολο, το ξέρουμε, αλλά εμείς είμαστε οι γιοι του Ντάντε Αλιγκιέρι (σ.σ. ) και του Ντ’ Ανούντσιο (σ.σ.…). Παρόμοια μπορούν να πουν και στην Ελλάδα.
Ε.Δ. Μιλήσατε για την Ελλάδα. Οι σχέσεις των Ελλήνων με τους Ιταλούς είναι γενικά καλές, είμαστε κοντά, ως λαοί, έχουμε όμως και ιστορικά γεγονότα στα οποία έχουμε έρθει αντιμέτωποι. Για παράδειγμα οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στην Ελλάδα, και την κατέκτησαν, αν και κατακτήθηκαν στην ουσία από τους Έλληνες, αφού υιοθέτησαν τον πολιτισμό μας. Κατείχατε τα Δωδεκάνησα, και το τελευταίο και πιο αιχμηρό παράδειγμα, την εισβολή του 1940. Εσείς ως Εθνικιστές πώς τα ερμηνεύετε αυτά;
M.M. Όταν είσαι κοντά σε ένα σπίτι, μπορείς να συμφωνήσεις και να διαφωνήσεις. Υπάρχουν πόλεμοι. Και στην Ιστορία ό,τι έγινε, έγινε. Οι Εθνικιστές στην Ιταλία αγαπούν την Ελλάδα και τους Συναγωνιστές της Ελλάδας. Για παράδειγμα, εγώ είμαι α- πό την Σικελία και γεννήθηκα χάρις στην Ελλάδα. Στην Κατάνη, την Μεσσήνη, τις Συρακούσες, ξέρουμε ότι είμαστε οι βιολογικοί γιοι των Ελλήνων. Είναι αλήθεια ότι πρέπει να μελετήσουμε όλη την Ιστορία, αλλά εμείς ζούμε τώρα, και το πιο σημαντικό είναι το Τώρα. Ιταλία και η Ελλάδα είναι στην ίδια κατάσταση. Είμαστε σκλάβοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των τραπεζών, αλλά και στην Ιταλία και στην Ελλάδα υπάρχει η ίδια λύση, οι Εθνικιστές.
Ε.Δ. Λέγεται ότι εάν επικρατήσουν οι εθνικισμοί στην Ευρώπη, θα έχουμε καινούριους πολέμους, όπως έγινε στο παρελθόν.
Μ.Μ. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Τώρα οι κυβερνήσεις είναι όλοι φιλελεύθεροι. Και όμως η Αυστρία έχει το στρατό απέναντι στην Ιταλία γιατί δεν θέλουν να περάσουν οι πρόσφυγες από την Ιταλία. Το ίδιο η Γαλλία έχει τον στρατό απέναντι στην Ιταλία. Η ΕΕ δεν έκανε τίποτα στην Συρία ή στην Λιβύη; Βομβάρδισαν και τώρα έχουμε τους πρόσφυγες. Ο Σαρκοζί ήθελε να πάει στην Λιβύη με την Κλίντον. Αντίθετα, οι Εθνικιστές είναι αλήθεια αδελφοί. Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι μόνο το ωφέλιμο είναι σημαντικό, αλλά όχι το ωφέλιμο για την Πατρίδα, αλλά το οικονομικό όφελος. Με τους Εθνικιστές συμβαίνει το αντίθετο.
Ε.Δ. Γιατί πιστεύετε ότι με τους Εθνικιστές μπορούν να ζήσουν καλύτερα οι Ευρωπαίοι, και πώς μπορούν να χτίσουν μια καλύτερη Ευρώπη;
M.M. Η Ευρώπη τώρα είναι μόνο οικονομική ένωση. Και το πρόβλημα όπως είπε ο Εζρα Πάουντ το πρώτο πρόβλημα, είναι το οικονομικό. Γιατί αν δεν μπορούμε να αποφασίσουμε σχετικά με τα χρήματά μας, την γεωργία μας, την βιομηχανία μας, κλπ. , δεν μπορούμε να χτίσουμε νέα Ευρώπη. Με τους Εθνικιστές ξέρουμε ότι θα είμαστε ιδιοκτήτες της γης μας. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και θα ξέρουμε την Ιστορία μας, γιατί αυτή η Ευρώπη δεν ξέρει Ιστορία και δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της, και δεν ξέρει πού πηγαίνει.
Ε.Δ. Έχετε έρθει εδώ για να μάθετε νέα Ελληνικά. Διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά στο Σχολείο στην Ιταλία;
Μ.Μ. Αυτό είναι ένα πρόβλημα στην Ιταλία. Γιατί τώρα έχουμε ένα Λύκειο όπου μαθαίνουμε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά, αλλά, φυσικά, η κυβέρνηση τώρα δεν θέλει να σπουδάζουμε Ελληνικά γιατί δεν είναι ωφέλιμο, γιατί τα Οικονομικά είναι πιο σημαντικά. Άλλο παράδειγμα έχουμε την Πομπηία και η κυβέρνηση δεν δίνει χρήματα για την συντήρησή της. Νομίζω ότι σε δέκα χρόνια θα πάψουν να διδάσκονται τα Ελληνικά στο σχολείο.
Ε.Δ. Ως Ιταλός, ως Ευρωπαίος και ως Εθνικιστής, πείτε μου τι είναι για σας η Ελλάδα; Αν υποθέσουμε ότι η Ευρώπη είναι μια μεγάλη οικογένεια, ποια είναι η θέση της στην Ευρώπη;
Μ.Μ. Η Ελλάδα είναι η Μητέρα της Ευρώπης. Χωρίς την Ελλάδα η Ευρώπη δεν υπάρχει. Η Ελλάδα βρίσκεται στον Όμηρο στον Πλάτωνα, εκεί υπάρχει η ταυτότητα της Ευρώπης. Η Ελλάδα δημιούργησε την ιδέα της Ευρώπης. Πρέπει οι Έλληνες να αποφασίζουν για την χώρα τους. Η Ελλάδα έχει μια γεωργία πολύ δυνατή. Στην Ιταλία όλοι λένε ότι η Ιταλία πρέπει να είναι ένα έθνος του τουρισμού, δηλαδή μαντολίνο, πίτσα, πορτοκαλάδα. Δεν συμφωνούμε, φυσικά. Το ίδιο και η Ελλάδα, δεν πρέπει να είναι μόνο χώρα του τουρισμού, της παραλίας. Αυτό δεν είναι ο ρόλος της Ελλάδας. Η Ελλάδα είναι η μητέρα, αλλά όχι μεταφορικά. Είναι αληθινά η μητέρα της Ευρώπης. Και υπάρχει πιο Ευρώπη στον Όμηρο από ό,τι σε όλες τις καρέκλες της Βουλής στις Βρυξέλλες.
Ε.Δ. Η Casa Pound έχει καλή επικοινωνία με την Χρυσή Αυγή.
Μ.Μ. Είμαστε ίδια καρδιά, ίδια ψυχή, και ζούμε κάθε μέρα τα ίδια προβλήματα, με την τηλεόραση, τους αντίφα, την κυβέρνηση. Τα αποτελέσματα των εκλογών για σας είναι καλά. Συνεχίστε έτσι! Για μας στην Ιταλία όχι ακόμα, αλλά δεν πειράζει. Σε ορισμένες περιοχές έχουμε φθάσει κοντά στο 5-7%. Αλλά ξέρουμε ότι όλα τα κόμματα που τώρα παίρνουν τις ψήφους, θα σβήσουν. Είμαστε σίγουροι. Στην Casa Pound μελετούμε την Ιστορία της Χρυσής Αυγής. Αυτό για μας είναι μια ελπίδα γιατί λέμε ότι μπορεί να κάνουμε το ίδιο.
Ο Έζρα Γουέστον Λούμις Πάουντ, ο «ποιητής των ποιητών», γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1885 στο Χέϊλι του Αϊντάχο των ΗΠΑ και πέθανε την 1η Νοεμβρίου 1972, στην Βενετία. Στην Αγγλία από το 1912 ως το 1919, είναι ανταποκριτής του ποιητικού περιοδικού «Poetry». Το 1914 συνίδρυσε το περιοδικό «Blast». Από το 1925 εργάστηκε στην Ιταλία ως γλύπτης, συνέθεσε μουσική και λιμπρέτο, και την όπερα «Francois Villon», διοργάνωσε συναυλίες κλασσικής και σύγχρονης μουσικής, χάρις στις οποίες αναβίωσε το ενδιαφέρον για τον Αντόνιο Βιβάλντι. Είναι αυτός που επιμελήθηκε την «Έρημη Χώρα» του στενού του φίλου Τόμας Σ. Έλιοτ και εξέδωσε τον «Οδυσσέα» του Τζέημς Τζόυς. Θαυμαστής της αρχαιότητας και βαθύς γνώστης της αρχαίας ελληνικής, ρωμαϊκής, αιγυπτιακής, αρχαίας κινεζικής και μεσαιωνικής ποίησης που απέπνεε «ιερότητα». Υπήρξε σφοδρός πολέμιος της διεθνούς τοκογλυφίας, επισημαίνοντας ότι οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών είναι πάντα πρωτοπόροι σε κάθε επανάσταση ή κοινωνική αλλαγή.
Αντισιωνιστής και φυλετιστής, έγραψε άρθρα σε εφημερίδες και αποδοκίμασε την Αμερικανική ανάμειξη στον Ευρωπαϊκό Πόλεμο, με περισσότερες από 300 εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης από το 1941 έως το 1944. Το 1943, του απαγγέλθηκε στην Ουάσιγκτον, κατηγορία για προδοσία. Στις 2 Μαΐου 1945, συνελήφθη από δυνάμεις των Ιταλών παρτιζάνων. Στις 3 Μαΐου παραδόθηκε στις αμερικανικές δυνάμεις και κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως κοντά στην Πίζα, φυλακισμένος για έξι μήνες σε ένα υπαίθριο σιδερένιο κλουβί, 1,80 Χ 1,95 με στέγη από πισσόχαρτο, για κρεβάτι το τσιμέντο και για τουαλέτα έναν μικρό τενεκέ. Κατά τη διάρκεια της φυλακίσεως του χρησιμοποιώντας την γραφομηχανή του ιατρείου, γράφει τα Κάντος της Πίζας, τα οποία το 1948 κέρδισαν το 1ο βραβείο «Bollingen Award» της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Σε ηλικία 60 ετών μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου συμβούλιο ιατρών αποφάνθηκε ότι δεν είναι σε θέση να δικαστεί καθώς «…δεν αντιλαμβάνεται την θέση του αφού επιμένει ότι οι εκπομπές του δεν ήταν προδοτικές…». Στις 13 Φεβρουαρίου 1946, το δικαστήριο διέταξε τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρικό ίδρυμα στο νοσοκομείο St. Elizabeths Hospital της Ουάσιγκτον όπου παρέμεινε για 13 ολόκληρα χρόνια, γιατί, «…η ποίηση που εκφράζει κακές ιδέες δεν πρέπει να βραβεύεται…». Το 1954 ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ κατά την βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ζήτησε την αποφυλάκισή του, λέγοντας «Πιστεύω πως αυτή είναι καλή χρονιά για να αποφυλακίσουν τους ποιητές», και πως το βραβείο θα έπρεπε να δοθεί στον Πάουντ μάλλον, παρά στον ίδιο. Το 1956 το περιοδικό «Life» έγραψε «Το δωμάτιο στο νοσοκομείο της Αγίας Ελισάβετ είναι γνωστό ως ντουλάπι που περιέχει έναν εθνικό σκελετό». Τελικά στις 18 Απριλίου 1958 το δικαστήριο τον απάλλαξε από τις κατηγορίες που του είχαν αποδοθεί, απελευθερώθηκε και επέλεξε να επιστρέψει στην Ιταλία. Στη λιμάνι της Νάπολη οι δημοσιογράφοι που τον περίμεναν, τον είδαν να τους χαιρετά με υψωμένο το δεξί του χέρι και στην ερώτησή τους για τα χρόνια που πέρασε στο άσυλο, απάντησε πως «..όλη η Αμερική είναι ένα άσυλο». Τον Νοέμβριο του 1965 επισκέφθηκε την Αθήνα και περιηγήθηκε στην Ακρόπολη και το Σούνιο, εκπληρώνοντας «ένα όνειρό του».
Με την τοκογλυφία,
δεν φτιάχνουν σπίτια οι άνθρωποι γερά:
η κάθε πέτρα λαξεμένη και βαλμένη στη θέση της σωστά
να στρώσει απάνω ο σοβάς, να δέσει
ο σκελετός, να κάτσουν τα στολίδια.
Με την τοκογλυφία
δεν ζωγραφίζουν οι άνθρωπο
παράδεισους στις εκκλησίες
μετά βαΐων και κλάδων,
την Παναγιά να δέχεται τον άγγελο εξ ουρανών
κι απάνω εκεί στο πρόχειρο μολύβωμα να λάμπει
το φωτοστέφανό της.
Με την τοκογλυφία,
κρίμα μεγάλο κι άδικο ενάντια την φύση,
κάτι μπαγιάτικα αποφάγια το ψωμί σου
χάρτινο το ψωμί σου,
χωρίς το στάρι των βουνών και το σκληρό αλεύρι.
Με την τοκογλυφία χοντραίνει η μολυβιά.
Με την τοκογλυφία ξεχαλινώνονται οι γραμμές
κι οι άνθρωποι δεν βρίσκουν τόπο να φωλιάσουν.
Η πέτρα τρώει το λιθοξόο
κι ο αργαλειός τον υφαντή.
ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ
δεν φτάνει το μαλλί στην αγορά
και δεν αφήνει κέρδος το κοπάδι με την τοκογλυφία.
Μάστιγα, μάστιγα μεγάλη αυτή η τοκογλυφία
στομώνει τη βελόνα στο χέρι της κυράς
και σταματά το ακούραστο αδράχτι.
(…)
Σκουριάζει η σμίλη με την τοκογλυφία.
Σκουριάζει η τέχνη κι ο τεχνίτης,
τρώει το νήμα ο αργαλειός,
κανείς δεν ξέρει πια να κάνει τα χρυσοκεντητά ,
έχει λεκέδες το γαλάζιο, σκορπίζεται το κρεμεζί,
Μέμλινκ δεν βρίσκει πια το σμαραγδί.
Έσφαξε η τοκογλυφία μες τη μήτρα το παιδί,
στόμωσε του νέου την ορμή,
την άνοια, την παράλυση έφερε στο κρεβάτι,
πήγε και ξάπλωσε ανάμεσα στη νύφη
και τον γαμπρό της
ΠΑΡΑΦΥΣΗ
Έφεραν πόρνες στην Ελευσίνα,
σερβίρουν πτώματα…
έτσι προστάζει η τοκογλυφία.
-Εζρα Πάουντ, Με την Τοκογλυφία (Usura)
(μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας)
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sunenteujh-michael-mocci-casa-pound-sto-empros-me-tous-ethnikistes-tha-eima#ixzz4nHzFt200