Μιας και το «πανηγύρι» του «Pride» των ομοφυλοφίλων (ή για την ακρίβεια ενός συγκεκριμένου μέρους τους) ανήκει πλέον στο παρελθόν, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πούμε κάποια λίγα πράγματα γι’ αυτό το παρακμιακό φαινόμενο, το οποίο ακριβώς λόγω του χαρακτήρα του δεν έχει να κάνει με «ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά με συγκεκριμένες στοχεύσεις. Υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Αττικής, την αρωγή του Δήμου Αθηναίων και την μεγαλοπρεπή αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο οι κυβερνητικοί παράγοντες όσο και άλλοι συστημικοί φορείς χρησιμοποίησαν ένα «κιτς» θέαμα, προκειμένου να ξεχαστούν (έστω και για λίγο) τα συνεχή μνημόνια που έχουν ψηφίσει απνευστί, με την παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας στους διεθνείς τοκογλύφους και την εξαθλίωση του Ελληνικού Λαού να αποτελούν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Πατώντας οι κυβερνώντες συριζαίοι πάνω στην ένταση της εμμονής τους για την παραμονή τους στην εξουσία, (καθώς αυτός δεν είναι απλώς ο βασικός, αλλά ο μόνος τους στόχος) πουλούν «ανθρωπισμό», «προοδευτικότητα», «ευαισθησία» και «δικαιωματισμό» του πλέον επιλεκτικού είδους. Το πνεύμα τους μπορεί να περιγραφεί στο εξής σκεπτικό: Μπορεί να ξεπουλάμε τα πάντα στους πάντες, αλλά εκεί που μπορούμε αφήνουμε το… αριστερό μας στίγμα. Δηλαδή, συμπαράσταση στους «πρόσφυγες», τους ομοφυλόφιλους και άλλες «ευπαθείς κοινωνικές ομάδες».
Η επίθεση της «πολιτικής ορθότητας» είναι πραγματικά αμείλικτη προς όλους όσοι διαφωνούν με τέτοιου είδους «πρωτοβουλίες» της εκάστοτε εξουσίας. Με νέους, μάλιστα, λεκτικούς ορισμούς περί του τι είναι «προοδευτικό» και τι «συντηρητικό» ή «οπισθοδρομικό». Στην κοσμοπολίτικη γλώσσα της παγκοσμιοποίησης που μιλούν φαρσί τα κάθε είδους «pride», «προοδευτικό» είναι το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ (των βομβαρδιστικών drones του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας και της χρηματοδότησης των τζιχαντιστών), οι συριζαίοι που έχουν στηθεί «στα τέσσερα» (…) μπροστά στις αδηφάγες ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων, οι «λέρες» του ΠΑΣΟΚ που έχουν κλίνει σ’ όλες τις πτώσεις λέξεις όπως κλέφτης και απατεώνας, οι νεοφιλελεύθεροι «χίπστερς» της ΝΔ και του Ποταμιού, η διεστραμμένη «εναλλακτικότητα» τύπου LIFO κ.ο.κ.
Από την άλλη, όποιος τολμήσει να αρθρώσει λόγο αντίρρησης στον τρόπο με τον οποίο επιλέγουν να εκφράζονται κάποιοι σ’ αυτό το θλιβερό πανηγύρι χαρακτηρίζεται από «οπισθοδρομικός» (τουλάχιστον) και ευρισκόμενος σε «ηθικό πανικό» (όπως θα έλεγε και κάποιος γραφικός «δικαιωματάκιας») μέχρι «μισαλλόδοξος», «ομοφοβικός», φορέας «ρητορικής μίσους» κ.τ.λ. Βεβαίως, όλες οι εντός εισαγωγικών εκφράσεις που προηγήθηκαν χωρούν πολύ (μα πάρα πολύ) συζήτηση ως προς την αληθινή ουσία του περιεχομένου τους. Από την στιγμή, όμως, που ζούμε σε μια εποχή όπου τα πάντα βαφτίζονται ως «κοινωνική κατασκευή»(!) και το περιβόητο «ατομικό δικαίωμα» θεωρείται άθικτο ταμπού, αδιαπραγμάτευτο και εκτός κριτικής, τότε το μπέρδεμα της, έτσι κι αλλιώς, κυρίαρχης σύγχυσης επεκτείνεται ακόμη περισσότερο.
Πόσο συμβατή, αλήθεια, μπορεί να είναι η υπεράσπιση της όποιας ιδιαιτερότητας όταν την ίδια στιγμή γίνεται αποδεκτή η εθνική, κοινωνική και πολιτιστική ισοπέδωση, την οποία φυσικά στηρίζουν με κάθε τρόπο αυτοί που ήσαν οι επίσημοι υποστηρικτές και χορηγοί του «Pride»; Πόση παιδεία, άραγε, εκλύεται (ας μην ξεχνάμε το κεντρικό σύνθημα του «Pride»: «είναι θέμα Παιδείας»…) μέσα από μια συγκεκριμένου τύπου εστίαση στο ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας ή στην φετιχοποίηση όχι του γυμνού σώματος, αλλά στην προκλητική συνοδευτική αμφίεσή του; Γιατί αν «είναι θέμα Παιδείας» να εξαφανιστούν ως «κοινωνικές προκαταλήψεις» οι σκέψεις και οι συμπεριφορές κατά της ομοφυλοφιλίας, τότε πώς συμβιβάζεται αυτό με την αναπαραγωγή από τους ίδιους τους ομοφυλόφυλους, σε δημόσια θέα μάλιστα, όλων των κλασικών στερεοτύπων που τους συνοδεύουν στην ευρύτατη λαϊκή συνείδηση; Φτερά, πούπουλα, σεξουαλικά «αξεσουάρ» και «λάιβ» πορνοαισθητική (έστω και «σοφτ») είναι αυτά που έδιναν (και δίνουν κάθε χρόνο) τον κυρίαρχο τόνο στο συγκεκριμένο «πανηγύρι» – «μπίζνες». Αυτό το «θέμα παιδείας» θέλουν να επιβάλουν (ακόμη και έχοντας ως δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας την νομική οδό) στον Ελληνικό Λαό;
Ας κλείσουμε, όμως, την τοποθέτηση αυτή με μια αναφορά στο ζήτημα αυτό από αριστερίστικο έντυπο, το οποίο αναφέρει τα εξής: «“Είναι θέμα Παιδείας” μας είπαν οι διοργανωτές του Athens Pride. Άντε να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στην έννοια “σεξεργασία”, με την οποία προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την πορνεία. Και να την αντιμετωπίσουν σαν “ένα επάγγελμα όπως τα υπόλοιπα”. Για το “ψωνιστήρι” ανήλικων αγοριών και κοριτσιών, τι γνώμη έχουν άραγε οι μύστες της Παιδείας; “Σεξεργάτες” είναι τα ανήλικα προσφυγόπουλα;».
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι από την δική μας πλευρά, καθώς είναι οι «σύντροφοι» αυτοί οι οποίοι μέσα από τα ερωτήματα που θέτουν φροντίζουν να προϊδεάζουν ότι πίσω από την μάσκα των «ατομικών δικαιωμάτων» και την φάρσα της «κοινωνικής κατασκευής» είναι πολύ πιθανόν να κρύβονται συμπεριφορές αισχρής εκμετάλλευσης που πραγματικά ντροπιάζουν το ανθρώπινο είδος. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ti-einai-thema-paideias#ixzz4nLa1GsZq