Η Βουλευτής Β΄ Αθηνών της Χρυσής Αυγής, Ελένη Ζαρούλια στην ομιλία της στην Ολομέλεια για το νομοσχέδιο του υπουργείο ψηφιακής πολιτικής σημείωσε αρχικά πως η χρονική συγκυρία κατάθεσης του δεν καθόλου τυχαία, καθώς πρόκειται για ένα νέο επικοινωνιακού τύπου αφήγημα της αριστερής κυβέρνησης.
Επισήμανε πως η διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ γίνεται καθαρά για τον έλεγχο και την χειραγώγηση των μέσων και όχι για την διασφάλιση της πολυφωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εμφανιστεί ως αυτόκλητος υπερασπιστής της Δημοκρατίας, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να ελέγχει το μιντιακό κατεστημένο και να αποκλείει την μοναδική αντιμνημονιακή δύναμη της χώρας, την Χρυσή Αυγή.
Από την άλλη, σημείωσε την υποκρισία της ΝΔ, η οποία δεν ενδιαφέρεται για την πολυφωνία, αλλά για της υπερπροβολή του κόμματος με στόχο την επαναφορά στην εξουσία. Η Συναγωνίστρια Ελένη Ζαρούλια για να καταδείξει τον πλήρη αποκλεισμό των Ελλήνων Εθνικιστών από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, ζήτησε από το σώμα να την κατονομάσουν έστω και έναν δημοσιογράφο που έχει στηρίξει ποτέ την Χρυσή Αυγή.
Τα συγκλονιστικά ντοκουμέντα της σκευωρίας, δηλαδή το ηχητικό Σαμαρά, το βίντεο Μπαλτάκου και οι ομολογίες Αθανασίου δεν προβλήθηκαν ποτέ από τα ΜΜΕ της διαπλοκής. Άρα οι ενστάσεις και οι διαμαρτυρίες της ΝΔ για την έλλειψη δημοκρατίας στα ΜΜΕ είναι καθαρά προσχηματικές.
Η Ελένη Ζαρούλια κατέληξε πως στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η πάταξη της διαπλοκής, συμπεραίνοντας πως όσο πιστό είναι ένα κόμμα στις μνημονιακές επιταγές, τόσο περισσότερο κερδίζει την προβολή του στα ΜΜΕ των νταβατζήδων.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elenh-zaroulia-fimwnete-thn-chrush-augh-giati-einai-h-monadikh-antimnhmonia#ixzz4ojUtl5H1
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ:
Το υπόψη σχέδιο νόμου εισάγεται, στη “γιάφκα της Βουλής”, για να χρησιμοποιήσω την γλώσσα των δικών σας παιδιών, προς συζήτηση σε μία χρονική συγκυρία, που μόνο τυχαία δε μπορεί να θεωρηθεί. Εάν αφήσουμε κατά μέρος το τυπικό διαδικαστικό σκέλος, τότε θα διαπιστώσουμε ότι η ουσία της όλης συζήτησης περισσότερο έχει να κάνει με ένα επικοινωνιακού τύπου νέο αφήγημα της συγκυβέρνησης παρά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού μιντιακού τοπίου, πάνω στη βάση της ίσης μεταχείρισης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Πάραυτα, η αντιπολίτευση και γενικώς οι εξαρτημένες από πληρωμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φωνές εγείρουν ζητήματα άσχετα με το θέμα, που τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν στην όλη συζήτηση, γεγονός στο οποίο, όμως, θα αναφερθώ εν συνεχεία, για να αποδείξω ότι η διαμάχη ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση με φόντο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γίνεται καθαρά για τον έλεγχο και τη χειραγώγηση τους.
Ο ειδικός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, επιβεβαίωσε τα λεγόμενα μας, όταν κατά την πρώτη του τοποθέτηση για το σχέδιο νόμου αναφέρθηκε σε -σας μεταφέρω επί λέξει- «μεγάλα και μικρά επιχειρηματικά και δημοσιογραφικά συμφέροντα». Εφόσον υπάρχουν τέτοια, τότε γιατί δε τα καταγγέλλει δημόσια και απλώς περιορίζεται σε μια γενική και αόριστη αναφορά; Επειδή σκοπός της συγκυβέρνησης του μνημονίου και πολύ περισσότερο μιας κυβέρνησης που χρωστά την παραμονή της στην εξουσία σε δημοσιογράφους-χειροκροτητές της αντιλαϊκής της πολιτικής, όχι απλά δεν είναι η εξάλειψη τους, αλλά, αντιθέτως, η εξυπηρέτηση τους με καλύτερους όρους, ώστε να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά πολιτικά οφέλη.
Ακούστηκαν πολλά σε αυτή την αίθουσα. Αν υπάρχει κάτι που αποκόμισε ο ελληνικός λαός που παρακολουθεί αυτή τη συζήτηση, τότε αυτό είναι το περίσσιο θράσος με το οποίο αυτόκλητοι υπερασπιστές της δημοκρατίας μιλούν με τόση άνεση για «το τέλος της ασυδοσίας», για ενίσχυση της πολυφωνίας, για περιφρούρηση της δημοκρατίας κι άλλα τινά, που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Επί παραδείγματι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε δημοκρατικό έλλειμμα, αυτό αφορά στην απόλυτη φίμωση της τρίτης πολιτικής δύναμης της χώρας ή σε εκείνα τα μέσα που διαφωνούν με την πολιτική του; Όταν για παράδειγμα γίνεται λόγος για αποκατάσταση της τάξης στον χώρο της ενημέρωσης, αυτή αφορά και στην παραχώρηση χρόνου σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα που εκφράζει ανοιχτά την αντίθεση του στα μνημόνια ή στον αποκλεισμό του, ώστε μοναδικός αντίλογος σε κάθε δημόσια αντιπαράθεση να είναι αυτός που θα έχει να κάνει με το ποιος εφαρμόζει γρηγορότερα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα εθνοκτόνα μνημονιακά μέτρα;
Εν τέλει, μήπως ο πόλεμος που κήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ στο μιντιακό κατεστημένο είναι κατ’ ουσία πόλεμος κατά της αντικειμενικής ενημέρωσης και δευτερευόντως κατά της αντιπολίτευσης, η οποία με τη σειρά της έχει επιστρατεύσει τα δικά της ελεγχόμενα μέσα για να πλήξει την εικόνα του και να αποδομήσει την πολιτική του; Αναμφισβήτητα ναι. Εξάλλου οι αντιρρήσεις της Νέας Δημοκρατίας δεν έχουν να κάνουν με την διασφάλιση της πολυφωνίας, όπως υποκριτικά διατείνεται, αλλά με την εδραίωση της στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως με στόχο την υπερπροβολή της υποτιθέμενης διαφωνίας της ενάντια στην κυβερνητική πολιτική ως εναλλακτική λύση για την επιστροφή της στην εξουσία κι αυτό αποτελεί πάγια θέση της, από την εποχή ακόμα των «νταβατζήδων».
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται ότι σκοπός της κυβέρνησης και φιλοσοφία του υπόψη σχεδίου νόμου είναι η διασφάλιση της διαφάνειας. Αρκεί να ανατρέξουμε στα πρόσφατα γεγονότα της αγοράς των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών για να διαπιστώσουμε ότι οι αγοραπωλησίες μεταξύ των ενδιαφερόμενων μόνο με όρους διαφάνειας δεν έγιναν. Τζογάροντας ο καθένας τα ποσά που είχε στη διάθεση του πήρε εν τέλει ένα κομμάτι από την τηλεοπτική πίτα ώστε να αναγκαστεί έπειτα να την επιστρέψει, επειδή το Συμβούλιο της Επικρατείας κήρυξε την όλη διαδικασία παράνομη και αντισυνταγματική. Κι όμως, ακόμα και σήμερα επιμένετε σε μία αποτυχημένη συνταγή εκφράζοντας άγνοια για το πρόσφατο παρελθόν και αδιαφορία για τον τρόπο με τον οποίο εντελώς χοντροκομμένα επιχειρήσατε να αποκτήσετε τον έλεγχο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, χωρίς να κάνετε την παραμικρή αναφορά σε τελεσίδικη δικαστική απόφαση, επειδή αυτή σας εκθέτει ανεπανόρθωτα. Το δημόσιο συμφέρον λοιπόν, στο οποίο αναφέρεστε δεν έχει να κάνει ούτε με τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης ούτε με τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, ούτε με την διανομή του διαφημιστικού χρόνου και με τις μικρότερης σημασίας διατάξεις του νομοσχεδίου σας, αλλά με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών την οποία περήφανα καταστέλλετε όταν ακόμα και μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο αρνείστε να διαλεχθείτε με βουλευτές της Χρυσής Αυγής, μόνο και μόνο επειδή διαφωνείτε μαζί τους.
Ενδεχομένως να πει κάποιος ότι η άρνηση διαλόγου με τη Χρυσή Αυγή είναι πράξη προάσπισης της δημοκρατίας, εφόσον αυτή υποτίθεται ότι στρέφεται εναντίον της με συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν στα κοινοβουλευτικά ήθη και έθιμα. Το λέτε εσείς αυτό που έχετε μετατρέψει σε νέο έθιμο την λάσπη, τη ψευδολογία και τη συκοφαντία εις βάρος ενός κόμματος εκλεγμένου από το λαό που υποστηρίζεται από μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους! Στην εκστρατεία λάσπης και συκοφαντίας που έχετε εξαπολύσει από τότε που η Χρυσή Αυγή εισήλθε στο ελληνικό κοινοβούλιο, ποιους άλλους έχετε συμπαραστάτες πέρα από τα λοιπά κόμματα; Τα ΜΜΕ! Τα ΜΜΕ που αναπαράγουν τη λάσπη σας, που προβάλλουν χωρίς αντίλογο τις συκοφαντίες σας, που συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση λοιδορούν τη μοναδική αντιμνημονιακή φωνή σε αυτή τη χώρα. Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι ανεξαρτήτως κυβέρνησης και πρωθυπουργού, η Χρυσή Αυγή βάλλεται μονίμως από τα συστημικά ΜΜΕ στα οποία ουδέποτε της δίνεται ο προβλεπόμενος τηλεοπτικός χρόνος για να υπερασπιστεί την τιμή του Αρχηγού, των βουλευτών, των στελεχών και των ψηφοφόρων της; Κι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι εξασφάλισε για τη χώρα ένα καθεστώς πολυφωνίας, μπορείτε να μου υποδείξετε έστω κι έναν δημοσιογράφο που να έχει εκφραστεί ανοιχτά υπέρ της Χρυσής Αυγής, σε αντίθεση με τους κολαούζους κομματικούς εγκάθετους που έχει διορίσει δεξιά κι αριστερά για να χειροκροτούν και να υπερασπίζονται τις αντιλαϊκές πολιτικές της;
Το ερώτημα αυτό αφορά ασφαλώς και τη ΝΔ που επί ημερών της συνέβησαν σημεία και τέρατα σε ότι αφορά τον χώρο της ενημέρωσης και της διαφήμισης. Ο πρόεδρος της να φανταστούμε ότι ουδέποτε απόρησε για ποιο λόγο μια δημόσια αντισυνταγματική παρέμβαση σε ελεγχόμενους κύκλους της δικαιοσύνης από τον πρώην πρωθυπουργό και νυν βουλευτή του κόμματος του εξαφανίστηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης! Να φανταστούμε επίσης ότι το ηχητικό Σαμαρά, το βίντεο Μπαλτάκου, οι ομολογίες Αθανασίου για παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης για τον ανηλεή διωγμό της Χρυσής Αυγής αποσιωπήθηκαν από όλα τα ΜΜΕ όχι επειδή η ΝΔ ήλεγχε ένα ποσοστό τους, αλλά επειδή δεν υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος να αμαυρωθεί το προφίλ του πρώην μνημονιακού πρωθυπουργού που από τη μία ψήφιζε τα μνημόνια κι από την άλλη προφυλάκιζε πολιτικούς του αντιπάλους επειδή του «έκοβαν» ψήφους. Για τις καταγγελίες δημοσιογράφων που τον καιρό εκείνο δέχθηκαν προσωπικά τηλεφωνήματα από τον ίδιο το Σαμαρά, ο οποίος τους ζήτησε (ή πρόσταξε) να μην αναπαράγουν τα ως άνω αίσχη που διέπραξε, έχει να μας πει τίποτα η ΝΔ ή θα αναλωθεί και πάλι σε μια στείρα αντιπαράθεση για τα μάτια του κόσμου, παριστάνοντας την αθώα; Γι’ αυτό ανέφερα προηγουμένως ότι οι ενστάσεις και οι διαμαρτυρίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι καθαρά προσχηματικές.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα όμως να αναφερθώ στο θέμα που προέκυψε σχετικά με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Τασσόμαστε υπέρ της σύστασης μιας πραγματικά ανεξάρτητης αρχής που θα επιτελεί το ρόλο της ανεπηρέαστα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις και χωρίς εμπόδια. Η μέχρι τώρα πρόχειρη κατάσταση που επικρατούσε στον χώρο της ενημέρωσης βόλευε τους πάντες, καθότι απουσία ρυθμιστικού οργάνου ο καθείς μπορούσε αυθαίρετα να αποκλείει από το δημόσιο διάλογο εκλεγμένους εκπροσώπους του έθνους, αυτούς της Χρυσής Αυγής. Το σύστημα κυρώσεων στο οποίο στοχεύει το νομοσχέδιο θα πρέπει να είναι αυστηρό και να επαναφέρει στην τάξη όλους εκείνους που παραβαίνουν το νόμο. Πως εγγυάστε κάτι τέτοιο όταν στις συζητήσεις που προηγήθηκαν σχετικά με την ΕΡΤ και την προληπτική λογοκρισία που επέβαλε εις βάρος της Χρυσής Αυγής το μόνο που δεν κάνατε ήταν να χειροκροτήσετε τον υπαίτιο αυτής της κατάφωρης παράβασης του συντάγματος; Πόσα στελέχη και βουλευτές της κυβέρνησης διαμαρτυρήθηκαν για την εξόφθαλμη κατάργηση του πιο βασικού δικαιώματος σε μια δημοκρατία, αυτό της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ελευθερίας του λόγου; Τι έκανε το «δημοκρατικό τόξο» όταν απαγορεύτηκαν ακόμα και οι ζωντανές μεταδόσεις της ομιλίας του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, με πρόσχημα απεργιακές κινητοποιήσεις των κομματικών εγκάθετων που έχουν διοριστεί στην αριστεροκρατούμενη ΕΡΤ; Ουδεμία νομοθετική πρωτοβουλία πήρατε για τις παραπάνω σοβαρότατες παραβάσεις που καταργούν στην ουσία τους δημοκρατικούς θεσμούς. Απλώς άπαντες αποδεχτήκατε το γεγονός ότι ένας δημόσιος υπάλληλος είναι ανώτερος του Συντάγματος και ότι είναι στη διακριτική του ευχέρεια να αποφασίζει χωρίς κανέναν έλεγχο για το ποιος θα μιλάει δημόσια, για το τι θα λέει και για το αν οι απόψεις του πρέπει να μεταφερθούν ελεύθερα στον λαό χωρίς παρεμβάσεις και λογοκρισία.
Ας επανέλθουμε όμως στα του νομοσχεδίου. Η δομή και τα κεφάλαια που το απαρτίζουν διέπονται από πνεύμα αοριστίας, το οποία υπερασπίστηκαν οι εισηγητές του ΣΥΡΙΖΑ αντικαθιστώντας τα επιχειρήματα με ευχολόγια και κατηγορίες προς τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Εάν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα ευθύνονται για το χάλι στον χώρο της ενημέρωσης, τότε ίδια ευθύνη φέρει και η παρούσα κυβέρνηση που ανήλθε στην εξουσία από το φθινόπωρο του 2015. Αν υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε για δύο ολόκληρα χρόνια μάχη με τα μεγάλα συμφέροντα τότε δύο πράγματα θα μπορούσαν να προκύψουν: ή να είχε πολλαπλασιάσει το ποσοστό του, εξαιτίας της συμπαράστασης που θα έδειχνε ο ελληνικός λαός, που αναμφισβήτητα θέλει μία κυβέρνηση μακριά από παιχνίδια διαπλοκής, ή να είχε καταρρεύσει, υπό το βάρος των αποκαλύψεων σχετικά με την εθνοπροδοτική και φιλομνημονιακή πολιτική που ακολουθεί σε κρίσιμους τομείς όπως η παιδεία, η εθνική άμυνα, η οικονομία και άλλα. Αντ’ αυτού όμως, βλέπουμε ότι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ εκπληρώνει τις αλλεπάλληλες μνημονιακές δεσμεύσεις, τόσο ευνοϊκότερη μεταχείριση έχει από τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως.
Βλέπετε ότι αποφεύγω να αναφερθώ στα επιμέρους ζητήματα που προβλέπονται από τα εκάστοτε άρθρα του νομοσχεδίου. Θα μπορούσα να το κάνω, εάν πίστευα ότι η όλη συζήτηση έχει κάποιο νόημα κι εφόσον η κυβέρνηση απεδείκνυε ότι στόχος της είναι η πάταξη της διαπλοκής και η εφαρμογή όλων των άλλων διατάξεων που εισηγείται με όρους διαφάνειας. Κάτι τέτοιο, όπως έχω ήδη αποδείξει, δε συμβαίνει κι ως εκ τούτου καταψηφίζουμε το σχέδιο νόμου, καταγγέλλοντας την υποκρισία που διέπει μία κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τις ίδιες αντιδημοκρατικές μεθόδους με την προηγούμενη, για να χειραγωγήσει τη κοινή γνώμη και να την προετοιμάσει ώστε να αποδεχτεί χωρίς καμία διαμαρτυρία τα όσα έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει εις βάρος του ελληνικού λαού.
