Στα επτά χρόνια της μνημονιακής κατοχής της Χώρας τα διαγγέλματα των εκάστοτε πρωθυπουργών που έφεραν και εφήρμοσαν τα μέχρι στιγμή Μνημόνια διεκδικούν την δική τους θέση στην σημειολογία αυτού του συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος. Οι κάθε φορά εκφωνητές αυτών των διαγγελμάτων είχαν πάντοτε «δραματικό» τόνο στο περιεχόμενό τους, αλλά συνάμα και «αισιόδοξο». Η αναφορά αυτών των διαγγελμάτων στις «θυσίες του Ελληνικού Λαού» ήταν απαραίτητη, ενώ ταυτόχρονα εκφραζόταν και ο αναγκαίος «πόνος» που ένιωθαν γι’ αυτές. Ο Λαός είναι για τους μνημονιακούς πρωθυπουργούς κάτι σαν «μικρό παιδί», στο οποίο πρέπει να δείξουν ότι «το αγαπούν» ακόμη κι όταν «το στεναχωρούν» και που αν είναι «φρόνιμο» και «καλό με τα μαθήματα», στο τέλος «θα ανταμειφθεί».
Μόνιμος και απαράλλακτος κανόνας στα μνημονιακά διαγγέλματα είναι ότι κάθε άλλος δρόμος απ’ αυτόν που ακολουθήθηκε θα αποτελούσε μια τραγική καταστροφή. Περιλαμβάνουν, συνήθως, αναφορές στους πιο αδύναμους που «θα τύχουν προστασίας», σε κάποια «λύση» για το μόνιμο θέμα του χρέους, ενώ φυσικά ποτέ δεν ξεχνούν να πουν με σιγουριά ότι «η χώρα σε λίγο βγαίνει από τα μνημόνια και μπαίνει σε ράγες ανάπτυξης». Σαφώς, το πιο… εμβληματικό διάγγελμα ήταν το πρώτο, αυτό του Γιωργάκη Παπανδρέου από το Καστελόριζο. Η θλιβερή εικόνα του τότε πρωθυπουργού να εξαγγέλλει την είσοδο στον κόσμο των μνημονίων με φόντο το Ακριτικό νησί και μια επανδρωμένη βάρκα έχει γραφεί ως μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία του Έθνους και την Μνήμη του Λαού.
Παρ’ όλο που το διάγγελμα του Τζέφρυ είχε τον πιο «δραματικό» χαρακτήρα, δεν έλειπαν οι νότες μιας τόσο παράταιρης «αισιοδοξίας» που το καθιστούσαν σχεδόν σαδιστικό. «Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες. Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της Ε.Ε. για την στήριξη της χώρας μας, με ένα πρωτόγνωρο, για την ιστορία και τα δεδομένα της Ε.Ε. μηχανισμό», έλεγε η εγχώρια πολιτική εκδοχή του Άβερελ Ντάλτον σε σχεδόν πανηγυρικό τόνο και συνέχιζε βλέποντας την πόρτα της εξόδου με το καλημέρα: «Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός προορισμός, είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες».
Οι ομοιότητες με το πρόσφατο διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα τον Ιούνιο, μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, αυτή την φορά με φόντο τα δέντρα στο Μαξίμου, είναι σαφείς: «Αναλάβαμε το ρίσκο, κινητοποιήσαμε τις συμμαχίες μας, αλλά και την κοινή λογική στην Ευρώπη και πήραμε τελικά αυτό που ζητούσαμε: Μια συμφωνία διεξόδου. […] Η πιο σημαντική δέσμευση, όμως, βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο της απόφασης. Και αφορά την δέσμευση για το οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018».
Επ’ ευκαιρία ας θυμηθούμε αποσπάσματα από δύο ακόμη διαγγέλματα μνημονιακών πρωθυπουργών, αυτά των Λουκά Παπαδήμου και Αντώνη Σαμαρά. Στις 11 Φεβρουαρίου 2012, και ενώ την επόμενη μέρα οι βουλευτές καλούνταν να ψηφίσουν το δεύτερο Μνημόνιο, ο τραπεζίτης- διορισμένος πρωθυπουργός δήλωνε με διάγγελμά του: «Με την πιστή εφαρμογή του προγράμματος θα αποκατασταθεί η δημοσιονομική σταθερότητα και η διεθνής ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, η οποία θα επανέλθει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης πιθανότατα από το δεύτερο εξάμηνο του 2013».
Ούτε η «έξοδος από την κρίση», ούτε φυσικά η «διαπραγμάτευση» αποτελούν ανακαλύψεις της σημερινής κυβέρνησης, καθώς στο ίδιο διάγγελμα ο Παπαδήμος τόνιζε: «Η συμφωνία για το νέο πρόγραμμα, που επετεύχθη μετά από πολυήμερες εντατικές και σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, έχει την στήριξη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας. Κατοχυρώνει το μέλλον της πατρίδας μας στο ευρώ και θέτει τις βάσεις για να ξεπεράσουμε την σημερινή οικονομική κρίση». Έναν χρόνο αργότερα, στις 15 Απριλίου 2013, ο Αντώνης Σαμαράς συνάπτει μια ακόμη «πετυχημένη» συμφωνία με την τρόικα και με νέο διάγγελμα βλέπει (επίσης κι αυτός) φως στο βάθος του τούνελ: «Σε λίγο χρόνο, η Ελλάδα δεν θα εξαρτάται πια από τα Μνημόνια. Αλλά θα είναι μια Ελλάδα αναπτυξιακή, μια Ελλάδα ανταγωνιστική, μια Ελλάδα εξωστρεφής. Μια Ελλάδα δηλαδή ισχυρή». Να πώς περιγράφει το κλίμα ο τότε πρωθυπουργός: «Η κατάσταση έχει αρχίσει να αλλάζει. Σε λίγο η βελτίωση αυτή θα γίνεται αισθητή από όλο και περισσότερους».
Η ομοιότητα με το πρόσφατο διάγγελμα του Τσίπρα είναι κάτι πολύ περισσότερο από προφανής, με τον νυν πρωθυπουργό να δηλώνει: «το σήμα προς τα έξω, προς τους επενδυτές και τις αγορές για να εμπιστευθούν ξανά την Ελλάδα έχει ήδη δοθεί και είναι πολύ ισχυρό. Το σήμα, όμως και προς τα μέσα, πρέπει να είναι ακόμη ισχυρότερο». Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές, ότι όλα αυτά τα επτά χρόνια της μνημονιακής κυριαρχίας οι κατά καιρούς εγχώριοι εντολοδόχοι των διεθνών τοκογλύφων χρησιμοποιούν κατά κόρον κοινή φρασεολογία, κάνοντας εμπόριο ψεύτικης ελπίδας για το πέρασμα σ’ ένα σκοτεινό τούνελ, στο οποίο το φως δεν διακρίνεται ποτέ, όσο χρονικό διάστημα κι αν περάσει.
Τα διαγγέλματά τους, στην πραγματικότητα, αποτελούν τον κοινό προάγγελο νέων δεινών για την Πατρίδα και τον Λαό!
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ta-koina-mnhmoniaka-diaggelmata#ixzz4oxQ8JEyv