Η επιθυμία του ΝΑΤΟ να ελέγξει πλήρως τον ζωτικό χώρο που καταλαμβάνει αυτή την στιγμή το ψευδοκράτος των Σκοπίων φέρνει σε σύγχυση την βουλγαρική εξωτερική πολιτική.
Το Camp Bondsteel είναι μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις που έχουν δημιουργήσει οι αμερικάνοι με την κάλυψη του ΝΑΤΟ. Η δυνατότητα δημιουργίας της στο νότιο Κόσοβο, δηλαδή πολύ κοντά στα σύνορα με τα Σκόπια, προήλθε από το σκοτεινό σχέδιο διαμέλισης της Γιουγκοσλαβίας που ξεκίνησε το 1991. Έπειτα το 1999 η αμερικανική εξωτερική πολιτική με την δικαιολογία της προστασίας των αλβανών του Κοσσυφοπεδίου κατάφερε να περιορίσει περαιτέρω την δύναμη της Σερβίας με συνεχείς καταστροφικούς βομβαρδισμούς και αρκετά θύματα και παράλληλα βρήκε την ευκαιρία να αναταράξει την ρωσική στρατιωτική επιρροή και τα αντίστοιχα ενεργειακά συμφέροντα (δίοδοι αγωγών) από τον νευραλγικό χώρο των Βαλκανίων.
Όμως ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας δημιούργησε και ένα σοβαρό ζήτημα για την Ελλάδα με την δημιουργία του ψευδοκράτους των Σκοπίων. Με αυτό τον τρόπο οι αλυτρωτικές επιδιώξεις του σλαβικού και του αλβανικού πληθυσμού κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος αναζωπυρώθηκαν με την προπαγάνδα της “σλαβικής μακεδονίας”, θέση που φυσικά είχε υποστηριχτεί αρκετά παλιότερα από το Κουμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) και μετά περίπου το 2000 είχε περιέλθει πια στην σφαίρα επιρροής και χρηματοδότησης αμερικανοσιωνιστικών κύκλων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εμπλοκή του Σόρος.
Είναι γεγονός ότι η εξωτερική πολιτική της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα δεν ασχολήθηκε δυναμικά με αυτό το πολύ σημαντικό θέμα. Π;vς να μπορούσε να ασχοληθεί άραγε όταν ο Κ. Μητσοτάκης δήλωνε το 1992 ότι το όνομα που θα λάμβαναν τα Σκόπια δεν θα βάρυνε σε σημασία γιατί “κανείς δεν θα το θυμόταν σε δέκα χρόνια”.
Όμως με αυτή την μεταπολιτευτική εξωτερική πολιτική όμως δεν ενισχύθηκαν σημαντικά οι Έλληνες που ακόμη κατοικούν στο Μοναστήρι της Πελαγονίας, μιας περιοχής που έσφυζε από Ελληνισμό στις αρχές του 20ου αιώνος, όταν ο Ίων Δραγούμης εργαζόταν εκεί ως Πρόξενος της Ελλάδος. Το απώτερο αποτέλεσμα ήταν η διόγκωση του σλαβικού και αλβανικού πληθυσμού και ο αντίστοιχος διωγμός του ελληνικού στοιχείου που επέφερε και την σημερινή κατάσταση στα Σκόπια.
Ενώ η μεταπολιτευτική Ελλάδα παρέμενε διπλωματικά αδρανής και προς το ΝΑΤΟ αλλά και προς όλη την διεθνή κοινότητα για τους Έλληνες που κατοικούσαν στα Σκόπια, η εξωτερική πολιτική της Βουλγαρίας υπήρξε εξ αρχής καθαρά αλυτρωτική χαρακτηρίζοντας τα Σκόπια βουλγαρικό έδαφος. Βέβαια όταν τα συμφέροντα των αμερικανών το επέβαλαν πάντοτε η βουλγαρική πλευρά ενέδιδε στην σύναψη συμφωνιών με τα Σκόπια, όπως για παράδειγμα συνέβηκε πριν από περίπου μια εβδομάδα αλλά και αρκετές φορές στο παρελθόν. Βέβαια η τελευταία αυτή συμφωνία έχει μια σημαντική αλλαγή ρότας της Βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής μιας και προβλέπει την στήριξη εκ μέρους της Βουλγαρίας σχετικά με τις επιδιώξεις των Σκοπίων για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όμως η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας κρύβει ενδεχόμενους κίνδυνους για την Ελλάδα.
Πρώτον η Βουλγαρία αυτή τη φορά δέχτηκε να υπογραφεί η συγκεκριμένη η συμφωνία “καλής γειτονίας και συνεργασίας” στη “μακεδονική” γλώσσα σύμφωνα με το Σύνταγμα των Σκοπίων. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα σε αυτό το σημείο είναι εμφανής.
Δεύτερον η συμφωνία προβλέπει την σύσταση κοινών επιτροπών για την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και την καθιέρωση μιας εκπαιδευτικής προσέγγισης προς αυτό τον σκοπό. Εδώ υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα μιας και το “εκπαιδευτικό περιεχόμενο” αυτής της προσπάθειας έχει ελάχιστες πιθανότητες να περιέχει πραγματικά ιστορικά στοιχεία που να αφορούν για παράδειγμα το Ελληνικό στοιχείο στο Μοναστήρι.
Τρίτον, με αυτή την συμφωνία η Βουλγαρία στην ουσία παραβλέπει τις αντίστοιχες αλυτρωτικές διεκδικήσεις των Σκοπίων στην νοτιοδυτική περιοχή του Πιρίν αν και υπάρχει μια σχετική παράγραφος που αναφέρει ότι οι δύο χώρες έχουν το δικαίωμα να προστατεύσουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών τους στο έδαφος της άλλης χώρας, σύμφωνα όμως με το διεθνές δίκαιο, όπως αναφέρει και το ειδησεογραφικό πόρταλ Βαλκανικό Περισκόπιο στις 26 Ιουλίου 2017. Εδώ δημιουργείται ένας μοχλός πίεσης για την Ελλάδα με το επιχείρημα της προσέγγισης της Βουλγαρίας στα Σκόπια που αναγνωρίζει πολίτες “σλαβομακεδόνες” στην βουλγαρική επικράτεια.
Συμπερασματικά η πρόσφατη αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της Βουλγαρίας που προσεγγίζει τις θέσεις των Σκοπίων δημιουργεί ζητήματα που επιζητούν την αμέριστη προσοχή της ελληνικής διπλωματίας. Πάγια θέση ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να δεχθεί την είσοδο των Σκοπιών στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση με οποιοδήποτε ονομασία ή παράγωγο που θα χρησιμοποιεί τη λέξη “Μακεδονία”.
Η Μακεδονία είναι Ελλάδα και δεν μπορούν οι σφετεριστές της ιστορίας και οι σχεδιαστές αλυτρωτικών κινήσεων να το αλλάξουν.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/profanhs-dachtulos-nato-pisw-apo-thn-prosfath-allagh-ths-boulgarikhs-politi#ixzz4pQZooNN1
