“Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις” η ρήσις αυτή του Αντισθένους κρίνεται σκόπιμον ότι πρέπει να επικυριαρχεί επί λέξεων όπου οφείλουμε εκ προοιμίου να οριοθετήσουμε το περιεχόμενο των νοημάτων των, αλλά και των ετύμων των που εξ’ αυτών απορρέουν, αρχής γεννομένης από την λέξη ιδέα.
Η ιδέα ως ψυχική ακτινοβολία – απαύγασμα ολοκληρωμένης νοητικής λειτουργίας και εμβριθούς επεξεργασίας σκέψεων, εάν και εφ’ όσον εκπηγάζει από ψυχικά υγιή νου, λογίζεται ως η φυσική απόρροια της γνωστικής και ψυχονοητικής ικανότητος αυτού. Ο εξ’ αυτής απορρέων ιδεαλισμός κατατείνει ως φιλοσοφική θεωρία εις την πρωταρχικότητα, εις την υπεροχή του πνεύματος έναντι της ύλης. Κατά τον Πλάτωνα, τα επί παντός του επιστητού “θεωρούμενα” είναι τα “είδωλα”, τα “αντίγραφα” αυτοτελών ιδεών που ενυπάρχουν εις την σφαίρα της νοήσεως, το ύπατο επίπεδο του ελλόγου όντος.
Ο απόλυτα συγκροτημένος, δομημένος και οργανωμένος συγκερασμός ιδεών με βασικό στόχο να επιφέρει αλλαγές επ’ ωφελεία της εθνικολαϊκής κοινότητος και του Έθνους κατά τεκμήριο, μέσω ρυθμιστικών διαδικασιών είναι η ιδεολογία. Η ιδεολογία καθορίζει τους στόχους και τα μέσα δια την επίτευξη της. Συνδυασμός ήτοι θεωρίας και πράξεως, σκέψεως και δράσεως.
Η ιδεολογία εάν δεν συνάδει με το φυσικόν ΕΙΝΑΙ (Παρμενίδης) και ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ (Ηράκλειτος) τους ακατάλυτους φυσικούς νόμους που διέπουν και την ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και αυτό της λαϊκής κοινότητος, μετουσιώνεται είς την αντιφυσική ιδεοληψία.
Αποκύημα ήτοι νοσηρών και ανοίκειων εγκεφάλων που κατατείνει σε ρεύματα σκέψεων και ενεργειών, ανερμάτιστων, επίμονων, αποσαθρωτικών δίκην μιας αντιφυσικής ισότητος ενός διεθνισμού και μίσους κατά οτιδήποτε εθνικού, προκειμένου να κυριαρχεί ο διεθνιστικός ολοκληρωτισμός που καλείται παγκοσμιοποίηση (melting pot).
Οι ιδεοληψίες εντρυφούν ως συχνότητες εις το γνωστό γραμμικό πολιτικό φάσμα, απόλυτα αποστεωμένες και μη διεπόμενες από το περιβάλλον των φυσικών νόμων. Εν προκειμένω όταν αναφερόμεθα είς τους φυσικούς νόμους δεν εννοούμε τους γνωστούς από την φυσική επιστήμη νόμους, αλλά εις τις εν εντελέχεια (εκ, του εντελώς έχειν-Αριστοτέλειος φιλοσοφικός όρος, ο οποίος υποδηλεί την πρόσληψιν της τέλειας και πραγματικής μορφής των όντων υπαιτιότητα της μορφικής ενεργείας που ενυπάρχει εντός των) εκδηλώσεις των ουσιών της φύσεως που τους έχουν εντός των και τους εκδηλώνουν, αυτό σημαίνει ότι οι εν προκειμένω φυσικοί νόμοι δεν επιβάλλονται από εξωτερικά αίτια εις τις ουσίες της φύσεως.
Ως ιδεολογία λακωνικά ορίζεται και η πίστις εις την δύναμη της ιδέας. Η πίστις δέ, είναι η δύναμις που κινεί τα θέλω και τα πρέπει και μετουσιώνεται σε αγώνα σκληρό και ασυμβίβαστο. Η ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού είναι ταυτόχρονα ΒΙΟΘΕΩΡΙΑ και ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ. Βιοθεωρία: το σύνολο των φιλοσοφικών αντιλήψεων-θέσεων για την ζωή και τον θάνατο ή η εντρύφησις είς την φιλοσοφία της φύσεως και της ζωής. Κοσμοθεωρία: ο τρόπος που το έλλογον όν θεάται-αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τους νόμους που τον διέπουν και δημιουργεί ένα συνεκτικό σύνολον πεποιθήσεων εδρασμένων στην φυσική αντικειμενικότητα- νομοτέλεια.
Έθνος: Ο ομοειδής φυλετικός λαός, ο ανήκων σε τρία αξιακά πρότυπα-παράγοντες: την ΦΥΛΗ (προσδιορίζει την κοινή φυλετική υπαγωγή), την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (κοινά ψυχοπνευματικά στοιχεία) και την ΓΛΩΣΣΑ (η δημιουργός ενιαίου πολιτισμού). Μόνη η συνείδησις δεν σχηματοποιεί πραγματικόν έθνος, απαιτείται η αναγκαία και ικανή συνθήκη συνυπάρξεως και καταγωγής, πλέον της γλώσσας. Το κράτος αποτελεί “ζώντα”, ”σκεπτόμενο” και λειτουργικό μηχανισμό-οργανισμό, ο οποίος κατευθύνει τον λαό εις την πραγμάτωση των σκοπών και στόχων του έθνους, και σαφέστατα ο μηχανισμός αυτός ανήκει εις το έθνος, υπηρετών αυτό διοικούμενος από τους αριστείς του πνεύματος και των ικανοτήτων.
Ο Έλλην καθηγητής Δ. Βεζανής προσδιόρισε εις την Γενική Πολιτειολογία τον πιο λακωνικό και περιεκτικό ορισμό του εθνικισμού και την διαφορά αυτού από τον εθνισμό: ο εθνικισμός ορίζεται – λογίζεται ως η ενεργητική κατάφασις των εθνικών ιδεωδών, ήτοι πιστεύω εις τα ιδεώδη του έθνους μου και ανεπιφυλάκτως αγωνίζομαι διά αυτά. Ο εθνικιστής είναι ο δρών αγωνιστής υπέρ του έθνους και σαφέστατα υπέρ της ιδεολογίας του. Αντιδιαμετρικά, ο εθνισμός είναι η παθητική κατάφασις των εθνικών ιδεωδών. Ο εθνιστής πιστεύει εις τα ιδεώδη του έθνους του αλλά δεν είναι διατεθειμένος να αγωνιστεί δια αυτά. Είναι τουτέστιν παθητικός φορέας της έννοιας και ιδέας του έθνους.
Ως εθνικά ιδεώδη, που προηγουμένως ανεφέρθει, εννοούμε την φυλετική συνείδηση, την προάσπιση εθνικής γης, την προσήλωση εις τα εθνικά συμφέροντα, την εθνική ομοιογένεια, την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, την τιμή και ηρωολατρεία έναντι των προγόνων του έθνους, το καθήκον έναντι των επερχομένων γενεών, το χρέος έναντι της ιστορίας του έθνους καθώς και την αμετακίνητη προσήλωσιν εις την προστασία της εθνοφυλετικής ταυτότητος του Ελληνισμού. Είναι ο απαραίτητος όρος δια την διατήρηση της ιδιοπροσωπίας του.
Πέραν αυτών, ο εθνικισμός είναι μια πλήρης και αυτάρκης φιλοσοφία της ζωής, καλύπτουσα κάθε πλευρά της ανθρώπινης υποστάσεως-υπάρξεως, κατατείνων να αποτελεί την συνειδητή έκφραση των θεμελιωδών νόμων και αρχών της φύσεως που διέπουν και την ζωή μας (ισονομία, ελευθερία και συναγωνισμός). Ταυτοχρόνως, ο εθνικισμός έχει και τελεολογική έκφανση υπό την έννοια ότι διέπεται και από έναν σκοπό προς εκπλήρωσιν, αυτόν της αναγεννήσεως και ανατάσεως του έθνους μέσω της ιδεαλιστικής κοσμοθεάσεως του.
Ο εθνικισμός αναγνωρίζει και επιθυμεί την ύπαρξη των φυλετικών και πολιτισμικών διαφορών με ταυτόχρονο σεβασμό στην διαφορετικότητα των φυλών. Αυτή η διαφορετικότις είναι μέρος της φυσικής τάξεως ως απόρροια του φυλετικού ιδεαλισμού και σαφέστατα της επιστήμης της ανθρωπολογίας. Το αντίθετο είναι η αντι – φυσικότητα της αντιανθρωπίνου παγκοσμιοποιήσεως.
Η φύσις εις την απέραντη σοφία της δημιούργησε τις φυλές. Ο εθνικισμός υπεερασπίζεται αυτή την εν τοις πράγμασι βιολογική ακεραιότητα κάθε φυλής. Οι μαρξισταί και οι φιλελεύθεροι προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τις φυσικοβιολογικές αυτές αλήθειες-σταθερές προκειμένου να επιτευχθεί ο αντιανθρώπινος ισοπεδωτισμός. Όμως η φυσική νομοτέλεια υφίσταται και θα υφίσταται!
Προσάπτουν προς τούτο εις τους εθνικιστάς υπό την έννοια ύβρεως απόλυτα βλακώδεις, ανερμάτιστους και εντελώς ανεδαφικούς και καθαρά αντιεπιστημονικούς όρους-ύβρεις αντάξιων του διανοητικού των επιπέδου.
Ο εθνικισμός μέσω της κατανοήσεως και της δυνητικής εφαρμογής της φρονήσεως και των νόμων της φύσεως (ισονομία, ελευθερία και συναγωνισμός) είναι μια πλήρης πνευματική και επαναστατική φιλοσοφία ζωής καθορίζουσα και τα καθήκοντα των εντρυφούντων αυτή προς την λαϊκή κοινότητα. Ειρήσθω εν παρόδω το καθήκον σχηματοποιεί και μορφοποιεί ανωτέρους, ακεραίους και χαλκέντερους χαρακτήρες ταυτοχρόνως με την βαθειά πίστην εις την ιδέα. Απεικονίζει και σαφώς αντιπροσωπεύει την φυσική τάξη που υπάρχει στον κόσμο, ενώ ταυτοχρόνως είναι και ο εσωτερικός, ηθικός κώδιξ τιμής, ήθους, αξιοπρέπειας, αυτοβελτιώσεως και βελτιοδοξίας.
Μια κοινωνία μιας χώρας αποτελούμενη από ένα συνονθύλευμα φυλών-θρησκειών και βιοθεωριών-κοσμοθεωριών δεν συνιστά έκφραση πνευματικού και πολιτισμικού πλούτου, αλλά αποτελεί μια θλιβερά συσσώρευση ανομοιογένειας που οδηγεί σταδιακά στην αποσύνθεση του έθνους και καταλύσεως κάθε φυσικού-αξιακού προτύπου. Τούτο δε διότι οι βιολογικοί και κοινωνιολογικοί νόμοι υπαγορεύουν ότι αποκλίνοντες πληθυσμοί αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι σε ένα έθνος-κράτος ούτε αναμειγνύονται ούτε και συγχωνεύονται, ακαι τούτο διότι πολύ απλά είναι φορείς: διαφορετικών αξιακών προτύπων, διαφορετικής πολιτισμικής ταυτότητος, ετεροδόξου πίστεως, απολύτως διαφορετικής κοινωνικής και πολιτικής οργανώσεως. Τα ανωτέρω πιστοποιούνται εν τοις πράγμασι και από τα διαδραματιζόμενα στην Ευρώπη γεγονότα-δολοφονίες.
Η κοσμοθεωρία και βιοθεωρία του εθνικισμού είναι η προσέγγισις της αιωνίας κοσμικής τάξεως-αλήθειας από το έναρθρον και έλλογον όν δια μέσου των αιώνων. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή των φυσικών και βιολογικών νόμων επί των εκφάνσεων της ανθρώπινης ζωής και υποστάσεως. Από τους φυσικούς-βιολογικούς νόμους απορρέει μια κατάστασις αρμονίας που διέπεται από την λογική και την συναισθηματική νοημοσύνη σε απόλυτη ισορροπία αμφότεραι ευρισκόμενες. Έν προκειμένω αναφερόμενοι είς την συναισθηματική νοημοσύνη δεν εννοούμε αυτό που η κοινωνία θεωρεί ως συναίσθημα, αλλά την υπαρξιακή επιβεβαίωση που είναι η αίσθησις ότι ζούμε, ότι υπάρχουμε, ότι η ζωή μας έχει σκοπό, νόημα και ευχαρίστηση.
Η ιδεολογία του εθνικισμού είναι βαθύτατα ιρρασιοναλιστική (αντιορθολογιστική) δίδουσα κυριαρχία είς την συναισθηματική νοημοσύνη ως ανεφέρθη και εις την διαίσθηση ως πηγή γνώσεως και δράσεως σε ισορροπία βεβαίως με την λογική.
Έννοιες όπως τιμή – ήθος – καθήκον – φυλή – θάρρος – αίμα – ηρωισμός- αυτοθυσία – προσφορά είς το σύνολο, συνάνθρωπο – αλληλεγγύη προς τους συναγωνιστάς προσεγγίζονται μόνον με την συναισθηματικότητα και όχι με τον σιωνιστικό ρασιοναλισμό (ορθολογισμό).
Σε αυτόν τον ρασιοναλιστικό τρόπο σκέψεως που αξιολογεί τις προθέσεις με κριτήριο την επιτυχία του φαίνεσθαι και που αξιολογεί την ορθότητα των απόψεων-θέσεων εντελώς μηχανικά, ο εθνικισμός αντιπαρατάσσει τον ιδεαλισμό που ο ρασιοναλισμός αδυνατεί να κατανοήσει, αντιπαραθέτει δυνάμεις άρρητες που δεν ημπορούν να μετρηθούν και δεν ημπορούν να γίνουν αντιληπτές με “υπολογισμούς και λογική”, τις δυνάμεις της ψυχής, του αίματος, του εδάφους, της ανδρείας, του πνεύματος, της τιμής και του ήθους.
Ο ιρρασιοναλιστικός κόσμος των ιδεών είναι εντελώς διαφορετικός από τον ιδεοληπτικό του ρασιοναλισμού. Πέραν τούτων σε ένα άλλο επίπεδο, η κοσμοθεωρία και βιοθεωρία του εθνικισμού “σκέπτεται” και “δρά” με απώτερο σκοπό και στόχο την δημιουργία μιας Εθνικής Λαϊκής Κοινότητος ορθίων ανθρώπων με τιμή – ήθος και πίστη είς το καθήκον και την ιδέα, και η οποία εδράζεται σε έναν κώδικα αξιών συναρτώμενων από μια ανωτέρα ηθική αριστοκρατική, έναν ηρωισμό και εθνικολαϊκό ιδεαλισμό.
Απώτατος στόχος εν προκειμένω η εθνικολαϊκή αριστοκρατία του κυβερνάν δια των αρίστων του πνεύματος και των ικανοτήτων. Τα ανωτέρω εδίδαξε και ο μέγιστος Πλάτων ως την αναγκαιότητα να κυβερνούν οι κρείττονες και να κυβερνώνται οι ήσσονες.
“Οίμαι τον κρείττονα μέν άρχειν τω, δέ ήττω άρχεσθαι (Νόμοι)”
Θα ημπορούσαμε να αναφέρουμε εισέτι ότι η φιλοσοφική θέασις του εθνικισμού είναι η ιδεολογική και ιδεαλιστική ατραπός που οδηγεί τον εχέφρονα άνθρωπο εις την αναζήτησιν, εις την ψηλάφησιν του απολύτου σε βιοθεωρητικό και κοσμοθεωρητικό πεδίο. Είναι η ανάτασις, η γιγάντωσις και κορύφωσις της βουλήσεως, το αείζωο και ανέσπερο εσωτερικό φώς (ίδιον της εμβριθούς μελέτης – γνώσεως), το καταυγάζον την υπαρξή μας ως ιδεώδες εθνοπρεπούς αγωγής και φυλετικής καθαρότητος.
Η ζωοποιός άυλος και αΐδιος ισχύς- ουσία που ενυπάρχει εις το αίμα, το προσιδιάζει ως το “πνεύμα” και το “ξίφος” του χωροχρονικού συνεχούς και η βιοπολιτική του είναι ο φυλετισμός, η φυσική ιδιοπροσωπία. Κρίνεται σκόπιμον εν προκειμένω να αναφερθεί, τοποθετώντας το θέμα σε καθαρά επιστημονικό βάθρο, ότι φυλετισμός είναι ο όρος του κακώς λεγομένου “ρατσισμού”. Ξενόγλωσσος όρος, αδόκιμος και πόρρω απέχων από το ακριβές επιστημονικό νόημα του ελληνοπρεπούς όρου φυλετισμός (άλλωστε razzismo = φυλετισμός εις την ιταλική, απ’ όπου προέκυψε και ο νεολογισμός αυτός υπαιτιότητα του Βronstein-Trotsky).
Η βιολογία, η εθνογενετική και η κοινωνιολογία ορίζουν ότι φυλετισμός είναι το δικαίωμα και το καθήκον κάθε φυλής – κάθε έθνους να διατηρεί την φυσική της ιδιοπροσωπία και αυθυπαρξία ως εκ φύσεως προερχομένη υφίσταται.
“Αντιρατσισμός” δε, ο αντιεπιστημονικά αποδιδόμενος όρος του αντιφυλετισμού: είναι η επιδιωκόμενη ή και η επιβαλλόμενη αλλοίωση της φυσικής ιδιοπροσωπίας των φυλών των ανθρώπων. Οι αντιρατσισταί – αντιφυλετισταί ξεκάθαρα “εργάζονται” αμειβόμενοι πλουσιοπαρόχως από τους εντολείς των διά την νόθευση και αλλοίωση της βιολογικοφυσικής ιδιοπροσωπίας των εθνών, βασικό προσόν των η μειωμένη ή ρευστή εθνική των συνείδησις και η πνευματική των αντίληψις.
Προβάλλουν με περίσσεια θρασύτητα τις διεστραμμένες πολυπολιτισμικές και καθαρά αντιεπιστημονικές θέσεις των εντολοδοτών τους. Εν προκειμένω λαμβάνει χώρα η Θουκυδίδειος ρήσις: “Και την ειωθυϊαν αξίωσιν των ονομάτων ές τα έργα αντίλαξαν τη δικαιώσει”.
Ο αντιφυλετισμός των αντιφυλετιστών (αντιρατσιστών) είναι σαφέστατα παράδειγμα ακραίου φυλετικού μίσους κατά των εθνών και συνιστά εν τοις πράγμασι μια καταχθόνια-βελούδινη γενοκτονία συνεπικουρουμένης και της μεθοδευμένης υπογεννητικότητας. Ο φυλετισμός είναι πραγματικά ανθρωποκεντρικός και αποτελεί φυσικό νόμο και όχι θεωρητική, νομικίστικη “δημιουργία”. Εις ουδεμία των περιπτώσεων ο εθνικισμός υποστηρίζει πως μια φυλή είναι ανωτέρα άλλης. Πως θα ήτο δυνατόν άλλωστε πρεσβεύων την φυσική νομοτέλεια – δημιουργία και ευρισκόμενος απόλυτα εναρμονισμένος και συνάδων με αυτή.
Αί φυλαί – έθνη αξιολογούνται μόνον ως οι γεννήτορες πολιτισμών. Οι εχθρικές προς αυτόν πολιτικές θεωρίες – ιδεοληψίες είναι που συνειδητά καταστρέφουν την συνεκτική φυλετική λαϊκή κοινότητα μέσω της παγκοσμιοποιήσεως, των πολυφυλετικών κοινωνιών που για αντιφυσικούς λόγους επιθυμούν. Ο εθνικισμός υπερασπίζεται τον θρίαμβο της φυσικής ποικιλομορφίας και διαφορετικότητος, πιστεύων εις την φύσιν, η οποία κατά τη διάρκεια της εξελικτικής της διαδικασίας έχει δημιουργήσει τις διαφορετικές φυλές των ανθρώπων όπου χωρίς τις φυλές πολύ απλά δεν θα υπήρχαν έθνη.
Εάν σήμερα είμεθα ικανοί και πραγματοποιήσουμε επιτεύγματα υπό την σκέπη βεβαίως της κοσμοθεωρίας και βιοθεωρίας του Λαϊκού Εθνικισμού ως Έθνος, σαφέστατα και θα το οφείλουμε στις φυσικοφυλετικές ιδιότητες οι οποίες ήσαν παρούσες καθ’ όλη την υπερμακροσκελεστάτη ιστορία του Έθνους των Ελλήνων.
Σήμερα βεβαίως ο πολιτικαντισμός ακραιφνώς αντιελληνικός, απεγνωσμένα και εναγωνίως προσπαθεί με αντιφυσικούς τρόπους και όρους μετερχόμενος είτε τον αστικό φιλελευθερισμό είτε τον μαρξιστικό διεθνισμό και τις παραφυάδες αμφοτέρων να καταστείλει αυτήν την γενεσιουργό δύναμη. Ματαίως!
Ο Λαϊκός Εθνικισμός αγρυπνεί και οι φύλακες έχουν γνώση. Το μέλλον προδιαγράφεται να ανήκει σε αυτόν και τότε θα εκπληρωθεί και το καταπιεζόμενο έως σήμερα Αριστοτέλειον: εν δυνάμει όν – εν ενεργεία όν – εντελέχεια (εκ του εντελώς έχειν) ως προανεφέρθη. Η ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού θα απελευθερώσει την εκ της εντελέχειας “μορφική ενέργεια”.
Το παραπάνω είναι θέσφατο νομοτελειακά. Αυτό που ημπορούμε να κατακτήσουμε ως έθνος αλλά και ως Εθνική Λαϊκή κοινότητα, το καθορίζουν η εθνικοβιολογική μας σύσταση και τα βιοψυχικά κληρονομικά αποθέματα της Ελληνικής Φυλής.
Ο Ελληνογεννής Λαϊκός Εθνικισμός διαχειριζόμενος την γνώση και την υπερβατικότητα ( σύζευξη του κόσμου, του Είναι-Παρμενίδης και του Γίγνεσθαι-Ηράκλειτος) έχει εκείνο το πνευματικό επίπεδο που θα του επιτρέψει να διαχειρισθεί την εξουσία της ιδεαλιστικής. ιδανικής πολιτείας των Ελλήνων.
Σπυρίδωνας Ζησοπούλος
Από το 15ο τεύχος του περιοδικού Μαίανδρος που κυκλοφορεί
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/epigramma-tou-laikou-ethnikismou#ixzz4rF5pmpwG
