Ανεξαρτήτως από το πότε θα πραγματοποιηθούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η Χώρα μας βρίσκεται σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, με τις γερμανικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου να μπορούν να αποτελέσουν (υπό προϋποθέσεις) αφετηρία πολιτικών εξελίξεων και στην Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή οι αναλυτές Mate Nemes και Margarita Streltses της ελβετικής τράπεζας UBS – η οποία προβλέπει μάλιστα ανάπτυξη 2% για την Ελλάδα εφέτος – σημείωναν ότι και οι ελληνικές τράπεζες προετοιμάζουν την επιστροφή τους μετά το φθινόπωρο.
Εκτός από τις δοκιμαστικές εξόδους, για να πραγματοποιήσει η Ελλάδα καθαρή έξοδο από το πρόγραμμα διάσωσης ως τον Αύγουστο του 2018, πρέπει να αποδείξει ότι έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση στις αγορές και μπορεί να καλύψει τις περισσότερες από τις χρηματοδοτικές της ανάγκες, οι οποίες φθάνουν τα 14 δισ. ευρώ για το 2019 και τα 5 δισ. ευρώ για το 2020, ανέφερε η JP Morgan, η οποία εκτιμά ότι αν η χώρα αποτύχει σε αυτό, τότε ως πιο πιθανό σενάριο βλέπει πως θα οδηγηθούμε σε τέταρτο μνημόνιο.
Από την πλευρά της, δύο σενάρια βλέπει για την συνέχεια η Μιράντα Ξαφά του Center for Ιnternational Governance Innovation (CIGI):
1. Η κυβέρνηση κλείνει όπως όπως την τρίτη αξιολόγηση και φθάνει ως το καλοκαίρι του 2018, καταφέρνοντας να συγκεντρώσει «αποθεματικό ασφαλείας» 10-12 δισ. ευρώ, ή έστω μια συμφωνημένη προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης (ECCL) χρηματοδοτούμενη από αχρησιμοποίητους πόρους του τρίτου μνημονίου που θα λειτουργεί ως δίχτυ ασφαλείας για έξοδο στις αγορές.
Σε αυτό το σενάριο, προχωρεί σε εκλογές το φθινόπωρο του 2018, επιχειρώντας να «πουλήσει» στους ψηφοφόρους το αφήγημα της εξόδου από τα μνημόνια και της ελάφρυνσης χρέους, που πιθανότατα θα συνοδεύεται από όρους. Θα υπεκφύγει έτσι της ευθύνης για το κόστος των ήδη ψηφισμένων μέτρων που θα εφαρμοστούν στις αρχές του 2019 και μάλιστα χωρίς αντιστάθμισμα από τα περίφημα αντίμετρα, τα οποία σύμφωνα με το ΔΝΤ θα πρέπει να περιμένουν ως το… 2023 που θα μειωθεί ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα.
2. Οι πιστωτές πιέζουν για μέτρα ήδη από το 2018 προκειμένου να διασφαλιστεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, ενώ οι υψηλές αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων δεν επιτρέπουν νέες εκδόσεις με λογικά επιτόκια. Ο Τσίπρας προκαλεί εκλογές την άνοιξη του 2018 ρίχνοντας την ευθύνη στους κακούς ξένους, γνωρίζοντας ότι θα χάσει αλλά ελπίζοντας να παραμείνει στο παιχνίδι ως ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών (με την Μέρκελ να αποτελεί το αδιαφιλονίκητο φαβορί για μια ακόμη θητεία ως καγκελάριος) και η στάση της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης της Γερμανίας στο θέμα της ελάφρυνσης του «χρέους» θα δείξει κατά πόσο το Βερολίνο θα θελήσει να «βοηθήσει» τον νυν πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ή αν θα θεωρήσει ότι τον ξεζούμισε πλήρως (όπως έκανε με τον Σαμαρά το φθινόπωρο του 2014, με αποτέλεσμα τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015), επιλέγοντας να δώσει κάποια πιο διευρυμένα μέτρα «ελάφρυνσης» ως… δωράκι στον νέο πρωθυπουργό της Ελλάδος, όταν και όποτε γίνουν εκλογές.
Επί της ουσίας, όμως, το «χρέος» θα παραμείνει το ισχυρό όπλο για την πλήρη αποικιοποίηση της Χώρας, την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και την «κινεζοποίηση» του Ελληνικού Λαού. Όλα αυτά, βεβαίως, προς όφελος των διεθνών τοκογλύφων, που βλέπουν με έκδηλη ικανοποίηση ότι όλες οι πτέρυγες του «συνταγματικού τόξου» όχι μόνο αναγνωρίζουν την μνημονιακή κατοχή της Πατρίδας και του Λαού, αλλά αντιμετωπίζουν ως «ταμπού» οποιαδήποτε πρόταση πλήρους άρνησης του «χρέους» που εκφράζεται πολιτικά πλέον σε σοβαρό επίπεδο μόνο από το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-senariologia-gia-tis-epomenes-ekloges-kai-h-pagida-tou-chreous#ixzz4rKgXkddA