Γράφει ο Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Η τραγελαφική κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και οι πολλαπλές υποψηφιότητες που ανακοινώθηκαν για την προεδρεία του φέρνει στην επιφάνεια το βαθύ και οριστικό ρήγμα που έχει επέλθει στο πάλαι ποτέ ισχυρό κόμμα. Κι όμως, οι διαδικασίες στο υπό διάλυση μόρφωμα της Φώφης Γεννηματά που θα κληθεί να σχηματίσει μετά την εκλογή νέου προέδρου έναν κατ’ επίφαση νέο πολιτικό σχηματισμό, αντί να αποτελούν τελευταία είδηση -αν μπορούν να θεωρηθούν ως είδηση- εν τούτοις μονοπωλούν το «ενδιαφέρον» των ΜΜΕ κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι.
Πριν, όμως, αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους ολόκληρος ο δημοσιογραφικός κόσμος ασχολείται με τα πολιτικά «μπάζα» που συνθέτουν το σαθρό οικοδόμημα του ΠΑΣΟΚ, ας υπενθυμίσουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις κατά τις οποίες άλλα μορφώματα κι άλλοι επίδοξοι «ηγέτες», μονοπώλησαν το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά, πάραυτα, μετά από λίγους μήνες επέστρεψαν στην απόλυτη ανυποληψία και ανυπαρξία. Ο λόγος για το ΠΟΤΑΜΙ και τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον οποίο κάποιοι δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν από τις αρχές της πολιτικής του σταδιοδρομίας, με την είσοδο του στη βουλή, τον άνθρωπο που θα κρίνει τις εξελίξεις καθώς συγκέντρωνε σε πολλές δημοσκοπήσεις ποσοστά που τον κατέτασσαν στην τρίτη θέση.
Η πορεία του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και του Θεοδωράκη είναι σήμερα γνωστή σε όλους και το κατά πόσο το συνονθύλευμα αυτό από πρώην και νυν αριστερούς, νεοφιλελεύθερους και λοιπούς αυτοπροσδιοριζόμενους «δημοκράτες» κατέστη τρίτη πολιτική δύναμη είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει αν όχι τους ψηφοφόρους του, τουλάχιστον τους δημαγωγούς που επιχείρησαν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη σε τόσο εξωφρενικό σημείο.
Η γραφικότητα του συστημικού Λεβέντη, από την άλλη, και η ξεκάθαρη εμμονή του για συμπόρευση με τον μνημονιακό κυβερνητικό σχηματισμό αποτελεί τροχοπέδη στην «ανάδειξη» του σε επερχόμενη μετρήσιμη πολιτική δύναμη, αφήνοντας ξανά κενή την «ορφανή» τρίτη θέση, η κατάληψη της οποίας από ελεγχόμενο κόμμα αποτελεί πάγιο στρατηγικό στόχο του συστήματος. Τα υπόλοιπα, μικρότερα κοινοβουλευτικά κόμματα, πλην ΠΑΣΟΚ που αποτελεί ξεχωριστό, αλλά σύντομο όπως δείχνουν τα πράγματα κεφάλαιο, όχι μόνο δεν μπορούν να διεκδικήσουν την τρίτη θέση, αλλά απειλούνται με αφανισμό, καθώς τόσο οι ΑΝΕΛ όσο και οι εξωκοινοβουλευτικοί αριστεροί σύντροφοι του μετά βίας αγγίζουν αθροιστικά το ελάχιστο όριο εισόδου στη βουλή.
Μοναδική ελπίδα του συστήματος λοιπόν για την κατάληψη της τρίτης θέσης παραμένει το ΠΑΣΟΚ με εν αναμονή εφεδρεία το ΚΚΕ. Σε περίπτωση δημοσκοπικής καθίζησης και διάλυσης σε μικρότερους σχηματισμούς του πρώτου, είναι απολύτως σίγουρο ότι το σύστημα θα εξαπολύσει μία νέα προπαγανδιστική εκστρατεία στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζει το «αντιμνημονιακό» και «αντισυστημικό» ΚΚΕ. Η προφανής αιτιολόγηση της μετακίνησης «συγγενών» ψηφοφόρων από ένα αριστερίζων σε ένα παραδοσιακά σκληρό αριστερό κόμμα μπορεί να ενέχει μια μικρή δόση αλήθειας, η πραγματικότητα όμως είναι ότι η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε αξιωματική αντιπολίτευση είναι το μοναδικό άλυτο πρόβλημα του καθεστώτος, την οποία και προσπαθεί να εκτοπίσει με όσους πρόθυμα θα συνεργαστούν μαζί του.
Απέναντι σε νεοφιλελεύθερους και μπολσεβίκους, μόνη εναντίον όλων η Χρυσή Αυγή θα διεκδικήσει και θα αποσπάσει ξανά την τρίτη θέση σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση και οι προσπάθειες υποβάθμισης της σε κόμμα βεληνεκούς σαν τα προαναφερθέντα θα πέσει στο κενό.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ola-ginontai-gia-thn-trith-thesh#ixzz4sDe9V7lI
