Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
«Οσον αφορά στο ζήτημα της πνευματικής αξίας, αρνούμαι απολύτως να χρησιμοποιήσω το επιχείρημα ότι «κάθε νέγρος είναι ανόητος». Ο κύριος λόγος για την αποφυγή του είναι ότι, για λόγους ισορροπίας, θα πρέπει να αναγνωρίσω πως κάθε Ευρωπαίος είναι έξυπνος. Και ο Θεός με φυλάει από ένα τέτοιο παράδοξο!». Δανείζομαι την φράση από το δημοσίευμα περί «Καταγωγής των Ελλήνων», απόσπασμα από το έργο του επιλεκτικά διαστρεβλωμένου Κόμητος ντε Γκομπινώ. Ο Θεός να μας φυλάει να μην επαφιέμεθα στην αγιοποίηση του τάδε ή του δείνα προσώπου, που σήμερα φαίνεται λέων και αύριο αποδεικνύεται…κουνούπι, διότι ως γνωστόν, σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει, παρά καθησυχάζει τους οικείους του.
Ο Θεός να μας φυλάει από την εθελόδουλη εγκατάλειψή μας στα χέρια του ενός ή του άλλου «πατερούλη», από αυτούς που κατά καιρούς παρουσιάζονται στην παγκόσμιο Ιστορία, παρασύροντας τις μάζες των άβουλων και των αφελών στον ένα και μοναδικό λόγο της «πατρικής» αγάπης τους, αυτό που ο λαός μας σοφά συνοψίζει στην φράση «Βόηθα με φτωχέ να μη σου μοιάσω». Ο Θεός να μας φυλάει από τους «εκλεκτούς» οι οποίοι μαθαίνουν τον λαό να τρώει, αλλά όχι να ψαρεύει. Συνάντησα τις προάλλες μια φράση ταιριαστή, που έχει γραφτεί από μία εκ των ιδιαζουσών φυσιογνωμιών του Β’ Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου, τον Λεόν Ντεγκρέλ, και ταιριάζει σε τούτη την εποχή των ωδινών με τις οποίες θα φέρουμε στο Φως το Αύριο του κόσμου μας. Ιδιαίτερα δε έρχεται γάντι σε όσους με κενό περιεχομένου πιθηκισμό, καμώνονται πως θα «καθαρίσουν» την κόπρο της κοινωνίας (μην πούμε και του κόσμου ολόκληρου!), και αναρωτιούνται πώς δεν βρέθηκε κάποιος τόσο έξυπνος όσον αυτοί, για να κάμει πράξη τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους: Κάνοντας τούτο και το άλλο, το Σύστημα θα γίνει αποκριάτικο κομφετί! Πώς δεν το είχαμε σκεφτεί ως τώρα!
Λέγει λοιπόν ο Ντεγκρέλ για τους «ναζιστές» που ξεπρόβαλλαν… απειλητικοί, όντας ο ίδιος Βέλγος Εθνικοσοσιαλιστής: «Να αναφωνούμε σε κάθε βήμα μας ύμνους υπέρ των Ναζί, χωρίς να δεχόμαστε ούτε την μικρότερη αντικειμενική εξέταση των γεγονότων, δεν είναι Ιστορία, είναι υστερία!». Κάθε λαός, κάθε εποχή, κάθε ηγέτης, γράφει την δική του Ιστορία. Ο Λαός μας έχει Ιστορικό παράδειγμα που φθάνει να θρέψει την ψυχή και το πνεύμα ολόκληρης της Οικουμένης, και προς μίμηση και προς αποφυγή. Τίποτε δεν είναι ολότελα σωστό, και τίποτε δεν είναι ολότελα στραβό. Πάντα υπάρχει χώρος να συμβιβαστεί αυτός που έχει ως πυξίδα του την διαιώνιση του σκώληκα ή του σαλίγκαρου ο οποίος επιβιώνει γιατί σιχαίνεσαι να τον πατήσεις, κι έτσι προχωρά, κι αφήνει πίσω του τα ίχνη του στον κήπο σου: έρημους τους κόπους όσων μόχθησαν να τον αναστήσουν, από τον σπόρο ως το νερό, κι όσους ήλπισαν στην σκιά του για ν’ αποστάσουν.
Η αλήθεια είναι ότι το Σύστημα είναι ισχυρό. Δεν είναι όμως ανίκητο. Η ισχύς του δεν έγκειται μόνον στο τι κάνει, αλλά και στο τι δεν κάνουν οι άνθρωποι τους οποίους εξουσιάζει. Πόσο, για παράδειγμα, είναι πρόθυμοι να δεχθούν ως δεδομένο ότι ο κόσμος τους είναι αναγκαίο να γεμίσει ρουφιάνους που θα παρακολουθούν «για καλό σκοπό», τι σκέφτονται και τι λένε, αντί να τους πετάξουν από το ζυμάρι, όχι γιατί οι παρακολουθούμενοι επιδίδονται σε κάτι μεμπτό, αλλά γιατί οι παρακολουθούντες είναι αυτοί που παραβιάζουν την ζωή των άλλων. Το ερώτημα «ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες» θα είναι παντού και πάντοτε επίκαιρο.
Πριν δυο μέρες, η Κάτω Βουλή της Ιταλίας ενέκρινε ένα νομοσχέδιο με το οποίο θα επιβάλλονται αυστηρότεροι περιορισμοί σε όσους τολμούν να μιλούν για τους «ηττημένους» του πολέμου. Ο Μουσολίνι, και ας έχει πεθάνει, διαπομπευμένος και κρεμασμένος, δεκαετίες τώρα, κάνει ακόμα το Σύστημα να φοβάται, κι ας είναι αυτό ο «νικητής», κι ας φαίνεται τώρα το μόνο που μπορεί να φτιάχνει νόμους στα μέτρα του. Ιστορία, όχι υστερία. Και Ελευθερία. Ελευθερία να σχηματίζεις ο ίδιος γνώμη, και να την εκφράζεις, κυρίως όταν η γνώμη σου δεν ταιριάζει με την γνώμη αυτών που έχουν την εξουσία.
Όποιος δεν έχει δικαίωμα να πει την γνώμη του, είναι σκλάβος. Οι μέρες δεν είναι εύκολες. Ακόμη κι αυτοί που κρέμονται σαν τα τσαμπιά στα μπαρ και στα καφέ, θα σου εξομολογηθούν την αγιάτρευτη ανία και τα απύθμενα κενά τους που υστερόβουλα κρύβει η εικόνα που εμπορεύονται. Σαν ήμουν παιδί, σαν παιδί πίστευα και σαν παιδί μιλούσα, ομολογεί ο ψαλμωδός. Μα να. Κανείς παύει να κρεμιέται από την αφέλεια του παιδιού που το κοροϊδεύουν, κι αποφασίζει να εμπιστευτεί την Τάξη της Φύσης. Κι αυτή ζητά να πατήσεις στα πόδια που σου χάρισε, και να εργαστείς με τα χέρια, και με τον νου, όχι για να επιβιώσεις τρώγοντας από την μάνα ό,τι έχει να σου δώσει, μα σκάβοντας και χτίζοντας, με γνώση και τέχνη, παρατηρώντας το μάθημα που καλείσαι να αντιγράψεις: τo παιχνίδι της Φύσης και της Ζωής. Και να γράψεις την δική σου Ιστορία.
Ο ιερέας στην Αίγυπτο το είπε σωστά, οι Έλληνες είμαστε πάντοτε παιδιά, παιδιά τολμηρά. Αποφασίζεις λοιπόν και διαλέγεις. Πρόβατα ή Λύκοι; Υστερία ή Ιστορία;
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/usteria-h-istoria#ixzz4svEAbDEd