Ο υπαινικτικός τίτλος του κειμένου θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να αποτελέσει κάποιο λογοπαίγνιο, για να περιγράψει την γνώριμη αντίφαση που χαρακτηρίζει όλες τις πολιτικές επιλογές της συγκυβέρνησης. Η επικίνδυνη, όμως, ταλάντωση της ανάμεσα στα δύο εναλλακτικά, αλληλοσυγκρουόμενα ρεύματα που πρεσβεύει, αυτό της εθνικώς σοβαρής και εκείνο της (ιδεοληπτικά) αριστερής, τον επιβεβαιώνει κυριολεκτικώς στον απόλυτο βαθμό.
Εξάλλου δεν είναι λίγες οι φορές που στελέχη, αλλά και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν εκφράσει βαθύτατα εθνομηδενιστικές θέσεις, οι οποίες ναι μεν δημιουργούν αποστροφή στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά σίγουρα βρίσκουν ανταπόκριση στο κυβερνητικό επιτελείο, στις «συνιστώσες» του κόμματος και φυσικά στον ίδιο τον πρωθυπουργό, που τις αποδέχεται σιωπηρά. Εθνομηδενισμός όμως δεν είναι μόνο οι κατ’ εξακολούθηση επιθέσεις της κυβέρνησης στον τομέα της παιδείας, με την υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας, την παραχάραξη της ιστορίας και την προώθηση της πανθρησκείας ή του ισλάμ, έναντι της επικρατούσας θρησκείας, δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής. Εθνομηδενισμός είναι και η απόπειρα αναγωγής της δουλικότητας σε εθνικό όραμα και η καθιέρωση του ως το νέο πρότυπο, με το οποίο θα γαλουχηθούν και θα πορευτούν οι επόμενες γενιές.
Πιστή στο δόγμα αυτού του είδους εθνομηδενισμού, η ελληνική διπλωματία έχει δώσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια, αγγίζοντας τα όρια του «ιστορικού χαμηλού». Η παρουσία της Ελλάδος στον ΟΗΕ δια του αρμοδίου υπουργού της, κ. Κοτζιά, με αφορμή την Γενική Συνέλευση του Οργανισμού, ήταν πέρα από τυπική ως προς την γενική εικόνα, εθνικά επικίνδυνη ως προς την ουσία. Κι αυτό διότι το πλαίσιο της εξωτερικής μας πολιτικής περιγράφηκε με τον πιο παραστατικό τρόπο, που δεν επιδέχεται παρερμηνειών: η Ελλάς είναι ένα κράτος που διεκδικεί το τίποτα, γιατί δεν έχει σε τίποτα να ελπίζει. Υπό την έννοια αυτή η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τον κίνδυνο που την έχει περικυκλώσει στα Βαλκάνια, κι ως εκ τούτου η αδιαλλαξία της Αλβανίας και των Σκοπίων σε αντίστοιχα εθνικά ζητήματα (Τσαμουριά, Μακεδονικό) δεν αντιμετωπίζεται με την προσήκουσα τακτική, αλλά πάντοτε με διάθεση τόνωσης των «φιλικών» μας σχέσεων, που εν τέλει αναδεικνύουν τη χώρα μας σε «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών. Ίδια η πολιτική και σε ότι αφορά τα ανοιχτά μέτωπα με την γείτονα Τουρκία, που ολοένα και ολισθαίνει προς ένα αυταρχικό σουλτανικού τύπου καθεστώς, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξη των μεταξύ μας εκκρεμοτήτων.
Με αυτά τα κενά σε νόημα λόγια ο Έλληνας υπουργός σκιαγράφησε άθελα του το δράμα αλλά και τη μάστιγα των ημερών μας, από την οποία πρέπει να απαλλαχτεί η χώρα. Η Ελλάδα πορεύεται στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι με ένα πλούσιο παρελθόν, αντιπροσωπεύοντας ένα ουδέτερο παρόν με απώτερο μελλοντικό στόχο το τίποτα. Αυτό το τίποτα πολεμάει να αλλάξει η Χρυσή Αυγή και να εμφυσήσει στους Έλληνες ένα νέο εθνικό όραμα, που θα χτιστεί πάνω στις παραδοσιακές αξίες του έθνους ώστε να αποτελέσει πυξίδα σε έναν κόσμο που εξελίσσεται και μεταβάλλεται ραγδαία, χωρίς αυτό να συνεπάγεται στον ηθικό και βιολογικό αφανισμό μας.
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-orama-ths-kubernhshs-gia-mia-ellada-chwris-orama#ixzz4trdqKNBO