Το θράσος αποτελεί σήμα κατατεθέν στην καθεστωτική πολιτική, καθώς αναμφίβολα είναι το πλέον αναπόσπαστο μέρος των κατά καιρούς πολιτικάντικων υποσχέσεων των κομμάτων του «Συνταγματικού τόξου». Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα και ο νυν πρωθυπουργός. Αντιθέτως, ο Τσίπρας δείχνει μια αηδιαστική σπουδή στην θρασύτητα και την ψευδολογία.
Με αφορμή την συμπλήρωση πριν από λίγες ημέρες δύο χρόνων από την δεύτερη εκλογική νίκη της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, ο Τσίπρας τελείωνε το επετειακό μήνυμά του ως εξής: «Σε ένα χρόνο από σήμερα, θα κλείνουμε τα τρία χρόνια, αλλά θα έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας τα μνημόνια. Και θα έχουμε μπροστά μας έναν ακόμη χρόνο, τον πιο δημιουργικό της θητείας μας, για να υλοποιήσουμε το σχέδιό μας για μια νέα Ελλάδα»!
Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν από τον πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης που έχει ψηφίσει νέα αντιλαϊκά μέτρα για το 2019 (πετσόκομμα συντάξεων) και το 2020 (κι άλλη μείωση του αφορολόγητου ορίου), τα οποία μάλλον θα εφαρμοστούν ένα χρόνο νωρίτερα. Έχει ψηφίσει, συν τοις άλλοις, επαχθέστατα «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% από το 2018 μέχρι και το 2022, τα οποία προδιαγράφουν (μια ακόμη) εφιαλτική σκληρή λιτότητα. Επίσης, έχει συμφωνήσει σε εξίσου επαχθή «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους πάνω από 2% μέχρι το 2060. Η σκληρή επιτροπεία των διεθνών τοκογλύφων θα συνεχιστεί επ’ αόριστον (μέχρι να αποπληρωθούν τα δάνεια της μνημονιακής περιόδου), όπως άλλωστε το λένε ξεκάθαρα όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών, από τον «καλό» Μοσκοβισί μέχρι τον «κακό» Βίζερ.
Κι όμως, το θράσος περισσεύει άφθονο (και) στον Τσίπρα και την υπόλοιπη κυβερνητική μνημονιόδουλη συμμορία. Πώς απαντιέται αυτή η πρόκληση; Με απλή αλλαγή, για μια ακόμη φορά, των προσώπων και των κομμάτων που θα διαχειρίζονται τις τύχες της Πατρίδας και του Λαού προς όφελος των αδηφάγων ορέξεων των διεθνών τοκογλύφων; Με τον Μητσοτάκη στην θέση του Τσίπρα; Με την φιλελεύθερη αποδοχή στα εθνοκτόνα μνημόνια να διαδέχεται εκ νέου την αντίστοιχη μαρξιστική;
Ή μήπως με την επιλογή συμφωνίας, συνταύτισης και (κυρίως αυτό) συμπόρευσης σε αγωνιστικές διαδρομές πολιτικής απελευθέρωσης της Χώρας μαζί με το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; Όσο εύκολη κι αν ακούγεται η απάντηση, πολύ πιο σημαντική είναι και η υλοποίησή της για όλους όσοι θέλουν έμπρακτα και όχι θεωρητικά μια Ελλάδα που θα ανήκει πραγματικά στους Έλληνες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-agwnas-twn-ellhnwn-mazi-me-thn-chrush-augh-apotelei-monodromo-sto-thrasos#ixzz4u4TIDxdW