Ο περασμένος αιώνας είναι γεμάτος από παράδοξα ιστορικά παραδείγματα, που αναδεικνύουν σε όλο το εύρος το μεγαλείο αλλά και τις σκληρές δοκιμασίες του ελληνικού έθνους. Ήταν, όμως, μία εποχή κατά την οποία η φιλοπατρία δεν αποτελούσε, όπως συμβαίνει στις σημερινές, ζοφερές ημέρες, ούτε ποινικό αδίκημα, ούτε «παρέκκλιση» από τα καθιερωμένα ιδεολογικά και κοινωνικά πρότυπα. Αντιθέτως, αποτελούσε ένα έμφυτο συναίσθημα υπευθυνότητας απέναντι στην πατρίδα, ένα πηγαίο κίνητρο που παρακίνησε επώνυμους και ανώνυμους Ήρωες, «μικρούς» και «μεγάλους» της Ιστορίας να την ξαναγράψουν με χρυσά γράμματα.
Από τον πρώιμο Μακεδονικό Αγώνα, την Μεγάλη Ιδέα και τα Βαλκανικά έπη κι από ’κει στην Μικρασιατική Καταστροφή και την επερχόμενη δίνη μιας δεύτερης παγκόσμιας σύρραξης, ο ελληνισμός δοκιμάστηκε στα Στάτιστα, στο Κιλκίς, στην Σμύρνη, στα βουνά της Πίνδου κι αργότερα ξανά στην Πόλη και στην μαρτυρική Κύπρο. Ιστορικές διαδρομές που χαράσσουν μία νοητή γραμμή που ξεκινάει από το μακρινό «χθες» και φτάνει ως το σήμερα, οι άκρες της οποίας ενώνονται με ιστορίες γεμάτες ηρωισμό, αυτοθυσία, δράμα, αλλά και απογοήτευση και οργή, για αυτές που δεν δικαιώθηκαν ποτέ.
Χαρακτηριστικότερη και πιο επίκαιρη απ’ όλες, το ανεκπλήρωτο όραμα του Παύλου Μελά για μια Μακεδονία που δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που η ιστορία, οι τέχνες, η γλώσσα, η γεωγραφία και η λογική προστάζουν: αδιαμφισβήτητα ελληνική. Κι όμως, 103 χρόνια μετά την αυτοθυσία του Ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα, που παράτησε την εύκολη ζωή και την χλιδή της πρωτεύουσας, που αψήφησε τον πλούτο και τη διαφαινόμενη λαμπρή σταδιοδρομία ως απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, που παρά τις γνωριμίες και τα «μέσα», αντί να ζητήσει κατά τα σημερινά πρότυπα «απαλλαγή από το καθήκον», κλήθηκε αυτοβούλως να υπηρετήσει την πατρίδα στην πρώτη γραμμή, η Μακεδονία και η ελληνικότητα της αμφισβητείται.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η αμφισβήτηση δεν «έρχεται» από τους «άλλους», αλλά από τους «δικούς μας». Δεν είναι οι Αμερικανοί, οι Σκοπιανοί ή οι αυτοαποκαλούμενοι ανεπάγγελτοι και αμόρφωτοι ιστορικοί της συμφοράς με ανύπαρκτα πτυχία που προκαλούν με τις δηλώσεις και τις ανεδαφικές αιτιάσεις τους. Είναι οι «δικοί μας» που προκαλούν την μεγαλύτερη αποστροφή με την κατά τ’ άλλα ρεαλιστική πολιτική τους, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά δειλία μπροστά στο χρέος, μόνο και μόνο για να μη χάσουν τα προνόμια τους. Είναι αυτοί που μπορεί να μην μιλούν γλωσσικά ιδιώματα για να χαρακτηριστούν υποτιμητικά «Σλάβοι» ή και άξεστοι χωριάτες που από ενθουσιασμό και μόνο διατάραξαν τις διπλωματικές ισορροπίες, αλλά αυτοί που με άπταιστη προφορά και ελληνικά, με καθώς πρέπει ρουχισμό και συμβατική κοινωνική συμπεριφορά μιλούν χωρίς να λένε τίποτα και χωρίς να προσβάλλουν κανέναν.
Κανέναν, πλην αυτών που πέθαναν για μια Ιδέα, για ένα Όραμα, για την Ελευθερία των ίδιων και της πατρίδας τους. Η ιστορία μπορεί να τους κρίνει ανεπαρκείς, αλλά η ανεπάρκεια τους δεν πρέπει να αποτελεί το βολικό κίνητρο για απραξία, αδιαφορία και άγνοια. Η ιστορική δικαίωση της θυσίας του Παύλου Μελά, των Μακεδονομάχων και όσων έδωσαν το αίμα τους γι’ αυτή τη γη απαιτεί πολλά περισσότερα από τη γνώση της ιστορίας που εύκολα καταλήγει σε ένα επιφανειακό «κατηγορώ».
Αντίθετα, θα έρθει με την με κάθε κόστος προστασία όλων όσων αυτή συμβολίζει, ως λίκνο του ελληνικού πολιτισμού και ως συνώνυμο της απαράμιλλης δόξας των αυτοκρατόρων της, των βασιλείων της, των πολεμιστών της, των φιλοσόφων της και των άξιων τέκνων της που στους πιο δύσκολους καιρούς δοκιμάστηκαν και νίκησαν τον Θάνατο.
Α.Μ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/paulos-melas-h-thusia-gia-thn-makedonia-pou-perimenei-dikaiwsh#ixzz4w4v6JhBg