“Ο «μεταναστευτικός κίνδυνος» υπήρξε διαχρονικά ο εύκολος δρόμος για να «πειστούν» κυρίως οι πιο φτωχοποιημένες και αδύναμες κοινωνικές ομάδες ότι η αιτία για τη δραματική τους κατάσταση είναι οι «ξένοι» (πρόσφυγες και μετανάστες) που μας «παίρνουν τις δουλειές» και «τρώνε το ψωμί μας», που με την παρουσία τους αυξάνεται η εγκληματικότητα και απειλείται η έννομη τάξη και που έχουν υποβαθμίσει την ποιότητα της ζωής και έχουν διαβρώσει την «καθαρότητα» του κοινωνικού ιστού του έθνους. […]
Η ξενοφοβία και ο «κίνδυνος» από τους μετανάστες αποτελούν την κύρια πηγή τροφοδότησης της μισαλλοδοξίας και του εθνικιστικού ρατσισμού. Την κατάσταση αυτή του φόβου επιχειρούν να εκμεταλλευτούν εκλογικά κυρίως ορισμένα κόμματα της «Ακροδεξιάς», τα οποία εξαρτούν την επιβίωσή τους από την καλλιέργεια μιας επικίνδυνης ρατσιστικής υπερεθνικοφροσύνης, καθώς και ορισμένες μικρές ακροδεξιές πολιτικές ομάδες («σταγονίδια»), που εγκαταβιώνουν μέσα στους κόλπους ισχυρών πολυτασικών κεντροδεξιών παρατάξεων. […]
Στη σημερινή «στροφή της Ιστορίας» (αποτέλεσμα σ’ έναν βαθμό και της παγκοσμιοποίησης) τα περισσότερα κράτη του δυτικού κόσμου αντιμετωπίζουν το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα της μετανάστευσης με ολιγωρία, με ατελέσφορα μέτρα και χωρίς ιδιαίτερη ευαισθησία. Τα περισσότερα, μάλιστα, από αυτά χρησιμοποίησαν την «ανθρώπινη αυτή μάζα» αποκλειστικά σαν ένα «άψυχο σώμα» και εργαλείο για την οικονομική ενίσχυση του παραγωγικού τους μηχανισμού. Έτσι, τα ξεριζωμένα και ανέστια αυτά πλάσματα βρίσκονται σήμερα στο «έλεος του Θεού», χωρίς μάλιστα δική τους υπαιτιότητα. Τη μισαλλόδοξη αυτή στάση, που βασίζεται σε «διωγμούς» και αποκλεισμούς ανθρώπων (προσφύγων και μεταναστών), την έκαναν σημαία τους οι ακροδεξιές και φασιστικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες εκμεταλλεύονται συστηματικά και απάνθρωπα την απελπισία και τη δυστυχία των πολιτών, ιδιαίτερα κατά τις περιόδους κρίσης”.
Τα παραπάνω αποσπασματικά μέρη γράφτηκαν (πού αλλού;) στην φυλλάδα των εθνομηδενιστών, των τρομοκρατών, του φωτομοντάζ και των υπερασπιστών κατηγορούμενου για παιδεραστία, που πωλείται στα περίπτερα ως «Εφημερίδα των Συντακτών». Ως εδώ, τίποτα το περίεργο, καθώς τέτοιου είδους κείμενα και αναλύσεις αποτελούν τον μόνιμο συγγραφικό κανόνα της κατεξοχήν ανθελληνικής αυτής φυλλάδας. Το «περίεργο» αφορά τον συντάκτη του κειμένου, καθώς δεν πρόκειται για τον Τρίμη, τον Κωστόπουλο, κάποιον από το ζεύγος Ψαρρά, τον «κλώνο» τους Μπασκάκη ή κάποιον «δικαιωματάκια» «γκεστ σταρ» στις σελίδες της, όπως τον «τσουλουφάκια» Χριστόπουλο ή τον αποτελούντα την «χαρά του ψυχαναλυτή» και… οικιακό κρασοκατανύχτη Παπαϊωάννου.
Αντιθέτως, πρόκειται για ένα πεπειραμένο και «βετεράνο» στέλεχος της φιλελεύθερης δεξιάς και της ΝΔ, τον πρώην υπουργό Σωτήρη Χατζηγάκη. Χρησιμοποιήσαμε τα εισαγωγικά στην λέξη «περίεργο», γιατί μπορεί σε κάποιους άλλους να φανεί όντως περίεργο ένας πρώην υπουργός της ΝΔ να γράφει ένα άρθρο με σαφές φιλολαθρομεταναστευτικό περιεχόμενο και μάλιστα σε μια φυλλάδα που δεν υποστηρίζει το κόμμα στο οποίο επί χρόνια διετέλεσε στέλεχος, βουλευτής και υπουργός. Όχι, όμως, και σ’ εμάς, που γνωρίζουμε την αντιεθνικιστική φύση του φιλελευθερισμού και τα παράγωγά του. Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή η πασίγνωστη ρήση «το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά» ταιριάζει γάντι, καθώς και ο γιος του Σωτήρη Χατζηγάκη, Μικελής, χαρακτηριστικό δείγμα του «νέου αίματος» της ΝΔ και πιθανότατα υποψήφιου βουλευτή της στα Τρίκαλα στις επόμενες εκλογές, πριν από λίγο καιρό κινούταν στα χνάρια του πατέρα του και σε άρθρο του, με τίτλο «Νέο ιδεολογικό δίπολο;» έγραφε χαρακτηριστικά ότι η ΝΔ «είναι υπέρ των ανοιχτών συνόρων και της προστασίας των προσφύγων. Θεωρεί πως η παγκοσμιοποίηση δίνει ευκαιρίες για την Ελλάδα και δεν αποτελεί απειλή». Την θέση του αυτή (η οποία προφανώς αποτελεί και θέση της ΝΔ, αφού δεν υπήρχε η παραμικρή επίσημη ή ανεπίσημη διάψευση εκ μέρους της για το περιεχόμενο του κειμένου αυτού) είχαμε καυτηριάσει σε άρθρο με τίτλο «Η ΝΔ υπέρ των ανοιχτών συνόρων και των “προσφύγων”».
Δεν χρειάζεται, βεβαίως, να αναπτύξουμε εκ νέου αυτά που έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν, ότι δηλαδή η όποια διαφορά της φιλελεύθερης ΝΔ και του μαρξιστικού ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει μόνο με μια διαφορετική αντίληψη για τον τρόπο χρήσης του οικονομικού παράγοντα (πάντοτε όμως μέσα στο πλαίσιο προσήλωσης και προσέγγισης της μνημονιακής κατοχής της Χώρας), καθώς στον κοινωνικό τομέα έχουν κοινή ατζέντα αντιμετώπισης. Ο εθνομηδενισμός, οι πολυπολιτιστικές κοινωνίες, ο κοσμοπολιτισμός, τα ανοιχτά σύνορα, η επιχείρηση «αγιοποίησης» των λαθρομεταναστών, τους οποίους βαφτίζουν συλλήβδην ως «πρόσφυγες», αποτελεί την κοινή συνισταμένη που τροφοδοτεί την δεξαμενή της «πολιτικής ορθότητας», από την οποία ποτίζονται και κινούνται πολιτικά οι φιλελεύθεροι και μαρξιστές αρνητές και πολέμιοι του Εθνικού Κράτους και της Ομοιογένειας των πολιτών του. Τα λεγόμενα της οικογένειας Χατζηγάκη αποτελούν τον προπομπό των όσων πρόκειται να πράξει η ΝΔ (και) στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, αν και όταν επανέλθει στην εξουσία. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/prwnh-upourgos-ths-nd-uper-ths-lathrometanasteushs#ixzz4xGfTllyZ