Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
Ο πολεμιστής ο οποίος θέτει σε κίνδυνο την ζωή και την ελευθερία του για ιδανικά μεγαλύτερα από την μικροαστική αντίληψη στην οποία έχουν εκπαιδευτεί από τηλεοράσεως οι μάζες, δεν αποτελεί το ιδανικό της εποχής μας. Είναι ρομαντικός ή πεζός, είναι αιθεροβάμων ή οπισθοδρομικός, είναι πολεμοχαρής ή ανεδαφικός. Σε μια χώρα υπό κατοχήν η οποία έχει γίνει ιδιαιτέρως απροκάλυπτη τα τελευταία χρόνια των κυβερνήσεων των Μνημονίων και της ξένης κηδεμονίας της Τρόικα και των διεθνών τοκογλύφων, η προδοσία της Πατρίδας και η αποδοχή της σκλαβιάς είναι τα πρότυπα στα οποία το Σύστημα μας επιβάλλει να υποταχθούμε, ανάγοντάς τα σε μοναδικές λύσεις και κριτήρια προοδευτισμού.
Ο κάποτε τύραννος βασιλιάς, φεουδάρχης, τσιφλικάς ή εργοστασιάρχης, οι ανάλγητοι εκμεταλλευτές, οι κακοί της ιστορίας, έχουν αλλάξει ιδιότητα, εξακολουθούν όμως να έχουν και πρόσωπο και όνομα. Η διαφορά είναι πως πλέον υπάρχουν εντολοδότες οι οποίοι δεν φανερώνονται στον πολύ κόσμο, αλλά είναι φαντάσματα στα οποία έχουν πουλήσει την ψυχή τους όλοι όσοι εντάσσονται στο κόμμα των πολιτικών κομμάτων, και μας καλούν να υποταχθούμε, απαιτώντας να γίνουμε σκλάβοι μέσα στην ίδια μας την Πατρίδα. Το αντάλλαγμα είναι η υπόσχεση μιας υλικής ευμάρειας η οποία έρχεται και όλο μακραίνει, ως το βάθος των 99 ετών για τα οποία έχουν ξεπουλήσει την οικονομική ανεξαρτησία της χώρας. Για τον Έλληνα, -αλλά και για τον σύγχρονο Ευρωπαίο-, δεν υπάρχει πια ούτε εργοστάσιο, ούτε κατάστημα, ούτε εργαστήριο, ούτε χωράφι που να του ανήκει ή να είναι πρόθυμος να ιδρώσει για να το αποκτήσει.
Ευκταίον δεν είναι πλέον η ανεξαρτησία, το χωράφι «μου», το μαγαζί «μου», το σπίτι «μου», αλλά η υπαγωγή στον «επενδυτή» και στην πολυεθνική, είναι το μεγάλο -δανεικό- σπίτι και το αυτοκίνητο που δεν σου ανήκουν, είναι τα ρούχα που δεν σου ανήκουν, γιατί όλα αγοράζονται με πλαστικό χρήμα και βεβαίως με την έγκριση της ανώτατης Αρχής των Τραπεζών. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια αυτόβουλη υπαγορευμένη υπαγωγή στην δουλεία, μια πλήρη διαστροφή του τρόπου σκέψης πάνω στον οποίο στηρίχθηκε ο κώδικας της εργασίας και η ηθική των Ελλήνων σε όλο το βάθος της Ιστορίας μας. Είναι η διαστροφή του Ομηρικού προτύπου της αυτάρκειας, του οράματος της Τιμής και της Αξιοπρέπειας για το οποίο αγωνίζεται ο πολεμιστής προκειμένου να υπερασπιστεί τον κόσμο του.
Ο σύγχρονος Έλληνας, πρόθυμα συμφωνεί στον εξευτελισμό της υποταγής, αποδεχόμενος να δίνει στους αόρατους δυνάστες του το μισό του εισόδημα, με φόρους που χρηματοδοτούν την μαζική εξόντωσή μας. Ο Έλληνας νιώθει πως έχει υποχρέωση στον αφέντη του. Έναν αφέντη ο οποίος, αν και ζούμε σε μια υποθετικά πιο πλέρια από κάθε άλλη χρονική στιγμή της Ιστορίας, δημοκρατία, είναι πιο μακρινός και απλησίαστος από κάθε άλλη φορά. Σε αυτόν τον αφέντη θαρρεί πως χρωστά χάρη, επειδή τον αφήνει να έχει ένα «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», ίσα για να μην πεθαίνει, αλλά να ζει για να πληρώνει τα χαράτσια που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και οι συνεργάτες τους των Αθηνών, να φοράει ρούχα από την Κίνα, να αγοράζει και να καταναλώνει προϊόντα εισαγωγής, και να χαριεντίζεται με βαρβαρικής εμπνεύσεως τραγούδια εμπρός από τηλεοράσεις εισαγωγής, μέσα σε αυτοκίνητα εισαγωγής.
Αποδέχεται ότι το κράτος-δυνάστης έχει κάθε δικαίωμα να του επιβάλλει φόρους που μόνο ανάλογοι με την φοροδοτική του ικανότητα δεν είναι, και ταυτόχρονα, να του επιβάλλει να χρηματοδοτεί την εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων αλλοφύλων οι οποίοι απολαμβάνουν κάθε προνομίου στέγης, περιθάλψεως, κλπ, που ο Έλληνας πληρώνει με τους φόρους του. Μαζί με όλα αυτά ο Έλληνας εκπαιδεύεται να εκχωρεί την εθνική ανεξαρτησία σε δυνάμεις φίλιες και «συμμαχικές», οι οποίες εντείνουν την δουλεία του, και αυτό να το θεωρεί ήσσονος σημασίας ζήτημα. Πρόσφατα ο αρχηγός του πλέον συστημικού κόμματος της βουλής, κάλεσε τους πολίτες σε μια νέα Οκτωβριανή επανάσταση, μια επανάσταση η οποία είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι απαγορεύει το δικαίωμα στην Γνώμη, φιμώνει και στέλνει στα γκουλάγκ τους αντιφρονούντες.
Αυτό είναι το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» στο οποίο υποκλίνονται οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας. Στον αντίποδα, πριν δυο μέρες στην Μέκκα του Καπιταλισμού, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ φιμώθηκε επί ένδεκα λεπτά από το διαδίκτυο, αυτό το πλέον «δημοκρατικό» μέσον στο οποίο πολλοί, ακόμη και Εθνικιστές, έχουν εναποθέσει την πληροφόρηση και την επικοινωνία τους, φευ! Ακόμη και αυτή την μάχη των Ιδεών μας την οποίαν υποτίθεται πως πραγματοποιούν, απεμπολώντας την ανεξαρτησία της δικής τους φωνής. Με την επίφαση δημοκρατικότητας και πλουραλισμού, και με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, κάθε πρόσωπο ή φορέας μπορεί να αυθαιρετεί, να αποφασίζει ποιος θα μιλά και τι θα διαγράφεται, με πρώτο διδάξαντα το κράτος το οποίο συστηματικά παραβιάζει την νομιμότητα, φιμώνοντας την τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας και αποκλείοντάς την από τον δημόσιο διάλογο.
Η διασφάλιση της ελευθερίας του Λόγου και της ελευθερίας της Σκέψεως, είναι το μέτρο της δημοκρατικής Κοινωνίας. Για το Έθνος, η Κοινωνική Δικαιοσύνη και η υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας αποτελούν αντιστοίχως το μέτρο της ίδιας της υπάρξεώς του. Στις μέρες μας και σε αυτές που θα ακολουθήσουν, πάνω στην προάσπιση αυτών, θα κριθεί η Ελευθερία μας. Είναι, πιστεύω, σαφές, και θα γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρο, πως η επόμενη επανάσταση θα γίνει για αυτά τα βασικά και θεμελιώδη, τα οποία ο σύγχρονος Έλληνας μαζάνθρωπος έμαθε να απεμπολεί ελαφρά τη καρδία. Γι’ αυτά θα χρειαστεί σύντομα να επαναστατήσει αν θέλει να ζήσει. Και για να ζήσει, θα πρέπει να γίνει ξανά πολεμιστής.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diastrofh-kai-epanastash#ixzz4xXwCFvkO