Σας παραθέτουμε τα λόγια του πριν τον απαραίτητο σχολιασμό:
«Σε τούτη τη χώρα δεν λέμε να σοβαρευτούμε. Σήμερα όλοι ασχολούνται με την επιλογή σημαιοφόρου. Κυρίαρχο στοιχείο της παιδαγωγικής του 19ου αιώνα ήταν η λεγόμενη ανταμοιβή. Ευτυχώς σήμερα κανένας παιδαγωγός δεν σκέφτεται έτσι. Ούτε αριστεία ούτε αρλούμπες για τα παιδιά του δημοτικού. Το πρόβλημα είναι η παρέλαση. Ευτυχώς δεν υπάρχει πουθενά στη Δύση. Μας έμεινε κουσούρι από το Μεταξά. Και έκτοτε τσακωνόμαστε για τη σημαία. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο/η σημαιοφόρος έπρεπε να είναι ‘αρτιμελής και να έχει παράστημα’. Ευτυχώς το ΠΑΣΟΚ το αποδυνάμωσε γιατί η ανοησία πάει παρέα με τις κάθε είδους διακρίσεις. Καιρός είναι να σταματήσει τελείως η φαρσοκωμωδία. Στόχος του σχολείου είναι τα παιδιά να μάθουν να σκέφτονται για να βρουν το δρόμο τους”.
Πάμε, όμως, να τα δούμε «ένα – ένα», γιατί ο κύριος καθηγητής ή καλύτερα ο κύριος πρόεδρος, πολλά έγραψε στα φατσοβιβλία. Το πρόβλημα είναι αυτό το «κουσούρι» από το Μεταξά, δηλαδή η παρέλαση, που… αποδυνάμωσε το ΠαΣΟΚ, σύμφωνα με τον καθηγητή. Εμείς από την πλευρά μας απλά να παραθέσουμε ένα δημοσιεύμα από την εφημερίδα «Εμπρός» της 26ης Μαρτίου του 1899:
Ο Μεταξάς, δυστυχώς για τον κύριο πρόεδρο, εκείνη την περίοδο ήταν στην Γερμανία, φοιτώντας στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου. Πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Αλέξανδρος Ζαΐμης. Όπως ρητά αναφέρεται στο δημοσίευμα του 1899, λοιπόν, οι μαθητές των σχολείων παρήλασαν δια της οδού Σταδίου, με την Ελληνική Σημαία εμπρός. Βεβαίως, αυτά είναι καταγεγραμμένα στην ιστορία της εν Ελλάδι εκπαιδεύσεως, συνεπώς τα γνωρίζει ο «Πρώην πρόεδρος Τμήματος Επιστημών της Αγωγής και της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία», ο οποίος ψεύδεται συνειδητά.
Πάμε τώρα και στα περί παιδαγωγικών: Υποστηρίζεται ότι η ανταμοιβή δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται στα παιδιά και μάλιστα τονίζεται ότι ουδείς παιδαγωγός σκέφτεται έτσι. Στην πραγματικότητα, όμως, η ανταμοιβή είναι ένα βασικό παιδαγωγικό εργαλείο, ειδικά για τις μικρότερες ηλικίες. Όσον αφορά τις ανταμοιβές, η παρώθηση των μαθητών πραγματοποιείται αρχικά με εξωτερικά κίνητρα και στην συνέχεια με εσωτερικά κίνητρα. Τα εξωτερικά κίνητρα δεν έχουν σχέση με το γνωστικό αντικείμενο (π.χ. παιχνίδια, διάλειμμα, αυτοκόλλητα), ενώ τα εσωτερικά κίνητρα (βιβλία, αγάπη από την κατάκτηση γνώσεων) σχετίζονται άμεσα με το αντικείμενο τη διδασκαλίας.
Ουσιαστικά, ο θεσμός της αριστείας, που τόσο προσπαθούν να καταργήσουν οι συριζαίοι, ανάγεται στα εσωτερικά κίνητρα, διότι ο μαθητής παρωθείται να γίνεται συνεχώς καλύτερος για τον εαυτό του αλλά και χάριν της ίδιας της γνώσης.
Αλλά πού να καταλάβουν αυτοί την σπαρτιατική ρήση της Νεολαίας «Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες». Κουβαλούν πάντα μέσα τους το σύμπλεγμα του μέτριου και ανθυπομέτριου (που έλεγε κι ο Κονδύλης) και έτσι προσπαθούν να κάνουν όλη την κοινωνία σαν τα μούτρα τους.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sumboulos-gabroglou#ixzz4xm6U5KZ4