Η τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης δεν ανέδειξε μόνο τις παθογένειες της δημοτικής αρχής, αλλά, -κυρίως- το μύχιο όραμα της για μια πόλη ιστορικά αποστειρωμένη από το παρελθόν και πολιτιστικά «ουδέτερη» για το μέλλον. Η συμβολική απουσία του πρώτου δημότη της πόλης από τους εορτασμούς της 26ης και 28ης Οκτωβρίου δεν μπορεί να αποτελεί ούτε αθώο ούτε μεμονωμένο περιστατικό, καθότι «σοβαροί οικογενειακοί λόγοι» τον έχουν οδηγήσει επανειλημμένως κατά το παρελθόν σε εκκωφαντική απουσία από τις εκδηλώσεις για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και από κάθε άλλες σχετικές, εθνικής φύσεως, εορτές ή επετείους.Προφανώς οι ίδιοι λόγοι δεν συντρέχουν όταν πρόκειται να αναδειχθεί η ιστορία της πόλης μέσα από το στρεβλό πρίσμα της κυρίαρχης ιδεολογίας που επικρατεί σήμερα στην πολιτική ζωή του τόπου. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν από τις σχολικές αίθουσες του δημοτικού μέχρι και τα ακαδημαϊκά έδρανα και από το Υπουργείο Παιδείας μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση οι καλοπληρωμένοι ινστρούχτορες της αριστερής διανόησης φρόντισαν να συσκοτίσουν την αλήθεια και με ψέματα, ανακρίβειες και μύθους να ανατρέψουν την αμείλικτη γλώσσα της λογικής και των αριθμών.
Σε αυτό το πλαίσιο «εορτάστηκε» και η δήθεν απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα τον Οκτώβριο του 1944, απελευθέρωση που οφείλεται -σύμφωνα με τον δήμαρχο και την λοιπή αντιπολίτευση- στον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η ιστορία όμως μας διδάσκει κάτι περισσότερο παράδοξο που δε συνάδει με τον σύγχρονο αριστερό μύθο, ότι η πόλη απελευθερώθηκε από την ανενόχλητη αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων και όχι από την «σωτήρια» επέμβαση των κομμουνιστών, που μόλις 4 χρόνια πριν καλούσαν σε αποστασία των στρατιωτών από τον «βασιλομεταξικό» πόλεμο του 1940.
Ως εκ τούτου η επίκληση του δημάρχου στο εθνικό φρόνημα και η τόνωση του που απορρέει από τη γνώση της ιστορικής διαδρομής της πόλης παραμένει ένα επιχείρημα μετέωρο, καθότι υπονομεύεται από τον ίδιο, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης με εκδηλώσεις αμφιβόλου χαρακτήρα και αναμφισβήτητα αποτελεί υποδεέστερη «υποχρέωση» μπροστά στην ανάδειξη «άλλων» φρονημάτων, όπως γίνεται με τις «άλλες» παρελάσεις στις οποίες ο δήμαρχος πρωτοστατεί με κέφι και χαμόγελο, προφανώς από ευγνωμοσύνη που «σοβαροί οικογενειακοί λόγοι» δεν του στερούν την εκπροσώπηση.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ματθαιόπουλος Αρτέμης